Hasta kalbim

4. Bölüm

Uraz'dan...

     Kapıda öylece dikilmeyi bırakıp odama geçtim. Düşünmeye başladım...

Benim kalbime ne oluyordu? Yerinden çıkacak gibi atıyordu, bu normal miydi? Ben Kardelen'e aşık mı oluyordum. Erkenden teşhisi koymamalıydım. Belkide aşık değildim öylesine bir beğenmeydi. Sadece şunu biliyordum geçmişteki hatalarımı asla tekrarlamamalıydım asla...

6 yıl önce , Uraz üniversitede...

Günün son dersi ve son dakikalarıydı. Ama benim aklımda başka bir şey vardı. Bir plan yapmıştım. Bir alt sınıftan olan Gözde'ye çıkma teklifi edecektim. Aramız normaldi,merhabalaşırdık ama ben onunla sevgili olmak istiyordum. Ona aşık mıydım bilmiyorum ama onu beğeniyorumdum. Güzel saçları ve güzel gözleri vardı. İyi bir fiziğe sahipti. Onu beğeniyordum, beğenmek aşık olmak değil miydi zaten? Tam ben bunları düşünürken hoca " arkadaşlar yarın sayfa doksandokuzdaki 3. pasta tarifini farklı şekilde yapmaya çalışacaksınız araştırıp gelin bu arada dersimiz bitti çıkabilirsiniz." dedi. Hemen yemek kitabımı alıp çıktım. Birinci sınıflar bizden beş dakika önce çıkıyorlardı, bende Gözde'yi yakalamak için hızlıca koştum. Yağmur yağdığı için yerler ıslaktı , hızlı koştuğum için ayağım kaydı ve yere düştüm. İçimden bir küfür savurdum, beyaz tişörtüm toprak olmuştu. Yapacak bir şey yoktu, çıkma teklifini kafama koymuştum. Hem Gözde iyi biriydi beni yargılamazdı. Yani sanırım. Biraz daha ilerledikten sonra Gözde'yi gördüm. Açık saçları her yere savruluyordu, arkadaşları ile konuşurken gözleri kısılıyordu. Evet onu beğeniyordum. Yanına gittim ve karşısında durdum. Arkadaşları bana iğrenir gibi bakıp yanındakileri işaret ediyorlardı. Bunu önemsedim ve Gözde'ye odaklandım. "Merhaba." dedim. Oda büyük bir kahkaha atıp "Merhaba."dedi. "Yalnız konuşabiliri miyiz" dedim. Arkadaşlarına bir bakış atıp bana döndü ve "Ne söyleyeceksen burda söyle." dedi. Kafamı salladım kendimi buna mecbur hissediyordum. " Seninle bir yemeğe çıkmak istiyorum Gözde, seni beğeniyorum" dedim bir çırpıda. Gözde'nin ve arkadaşlarının ağzından gülüşler döküldü. Gözde arkadaşlarına dönüp "beni beğeniyormuş" deyip güldü. Dalga mı geçtiklerini anlayamamıştım. Gözde bana dönüp küçümseyi bir şekilde gülüp "benimle herkes yemeye çıkmak ister, herkes beni beğenir." dedi ve devam etti. "Seninle yemeğe çıkmam için bir sebep ver." dedi ve güldü. "Zengin misin" dedi ve üstümü taradı. Üstümde babamın eşofmanı ve sadece bir tişört vardı. Pek giyebileceğim bir şey yoktu, babam ölünce biraz sıkıntıya girmiştik. Annem çalışıyordu fakat geliri iki çocuk için yetmiyordu. "Peki yakışıklı mısın?" dedi ve yüzüme baktı. Yüzümde ergenlikten olan sivilceler vardı geçmemişti. O sıralar çok zorbalığa uğradığım için sivilcelerimi sıkıyordum. Sıktığım için kalıcı olmuşlardı. Bir hafta önce tedavi olmaya başlamıştım. Ardından taranmamış saçlarıma baktı. Tarak kullanamayan biriydim o yüzden genellikle dağınık olurdu. Ne diyeceğimi bilemeden ona baktım. Oda bu sonu biliyormuşcasına gülümsedi. Bir arkadaşı " bunlar ne ara bu kadar yüzsüzleştiler şekerim." dedi. "Bilmiyorum ayol." dedi Gözde ve konuşa konuşa gittiler. Şok olmuştum hiç bir şey diyememiştim. Kendimi kötü sona hazırlamıştım fakat böylesini hiç beklemiyordum. Bir daha böyle bir yaşanmayacağıma , kendime söz verip... gururum kırılmış en çokta kalbim kırılmış, üzgün şekilde evin yolunu tuttum...

Aklıma 6 yıl önceki anım geldi. Bir daha böyle bir hayal kırıklığı yaşayamazdım , olmazdı. Bu olaydan sonra ne kadar sivilcelerim geçsede, güzel giyinsemde hep izi kaldı. Herkes böyle bir olay yaşamıştır ,fakat bende farklı bir yönü vardı...

Kardelen'e nasıl davranmalıydım. Bence bir daha hayal kırıklılığı yaşamamak için ona soğuk davranmalıydım evet ona soğuk davranacaktım. Acaba oda şu an beni düşünüyor mudur...