GERÇEĞİN SESİ- Xana'nın dönüşümü

Karanlıktaki Brimo ve Serpent

Gündüzleri ruhunun çekildiğini hissediyor, asla güneş ışığına tahammül edemiyordu tüm iyilik meraklısı budalaların aksine... Kırmızı ojeli keskin parmaklarını saçlarının arasında gezdirdi bu lanet olası baş ağrısı da neydi? Dün gece planlarından en önemli adım olan yaratıklarını tohum olarak bırakmamış mıydı toprağa... ya emrindeki onca güçlü yaratık... ??? Çocukluğunu hatırladı birden böyle anlarda kendini inanılmaz biçimde güçsüz hissediyor , kulakları geçmişin soğuk rüzgarlarının fısıltısı ile uğulduyordu. Helena aahh her zaman gözde olan güzeller güzeli Helena hep gölgede bırakmamış mıydı onu ama aptaldı işte bir ölümlü olmak da nesiydi? Nasıl olurda bu kadar aptalca davranıp herşeyi kenara bırakırdı ya o yaşlı bunak buna ne demeliydi... Aslında kabullenemediği uzun zamandır ona da dokunamaması değil miydi ?? Çıkmalıydı.. yine kendi karanlığına doğmak için burdan çıkıp derin bir nefes almalıydı.. Daha çok düşünmeli çemberi aşacak bir yol bulmalıydı. Bir de o siyah kanatlar çıkmıştı üstelik ne zaman yaklaşmaya çalışsa o küçük kıza yoluna engel olacak ne çok şey bırakmıştı Helena..
Karanlık koridorda ilerlerken durdu aniden ve karanlığın en koyu tonundan olan tahtına geçti.
-Corvus ....diye tiz bir çığlıkla seslendi itaatkâr kuzguna. Karanlığın sessizliğinde kanat sürtünüş sesleri dışında ses yoktu. Kanadı kırıktı zavallı kuzgunun sürüklüyordu.. Kor gibi parlayan gözlere bakamadı kuzgun fısıldar gibi bir ses tonu ile: Yüce Basilinna -kraliçe- ne emrediyorlar ?
- Bana hemen o güçlü iksirden getir dedi kor gözlü ve hemen Serpent'i buraya çağır... Kuzgun başı yerde yine fısıldar gibi geveleyip çıktı. Bir kaç dakika sonra Serpent huzurdaydı.
—- Oh Brimo - yer altına ait olan kraliçe diye tısladı yılan ve devam etti:
Benden ne istiyorsunuz kraliçem ?
— O bakirenin yanı şu an boş hissediyorum onu biraz huzursuz et de ben keyifleneyim çok işimiz var seninle biliyorsun...
—Karanlığın gücü adına emredersiniz yüce Lilith
asırlar boyu sürünen mavi yılan sarı gözlerini daha da bir parlattı ve karanlıkta kayboldu işte şimdi biraz da olsa neşesi yerine gelmişti...
Bu aptal yaratıklar kendisi olmadan bir hiçti tiz bir kahkaha yine karanlığı yırtarak dağıldı.