Seviyorsan Fısılda

❥ 23

---♡---

Yorgunsun, prangalı duygularını kalbinde taşıdığından
Kırgınsın, solmuş çiçeklerine ait toprak bulamadığından
Dudaklarındaki yalancı tebessümüne bulaşmış umudunu
Her nefes alışında tüketiyorsun
Gözlerine kazdın mezarını
Ölmeyi bekliyorsun cümlenin sonuna ait olabilmek için
Ne sen öldün
Ne de mezarın seni beklemeyi bıraktı
Sevginin tükendiği son satır
Hançer olup kalbine dayandığında
Son umudun yaşaman için yalvardığında
Gözlerini kapat
Onun için parlattığın yıldızları göreceksin
Şimdi,
Mezarının üzerinde bir demet yıldız
Karanlığa mahkum bedenini aydınlatsın

Kalemimi bıraktım ve yazdıklarımı defalarca okudum. Kalbimin şiirler sayesinde benimle gerçekten konuşabildiğine inanıyordum. Ya da ben iyiden iyiye çöküyordum.

Ahi dün gece kitabı ve keklerimi almaya gelmeyerek bende çok farklı duyguları tetiklemişti. Küçük Neva'nın kırgınlığını, hayal kırıklıklarını hissetmiştim. Babasına bir heves yaptığı doğum günü pastasını nasıl da yemediğini, ona rengarenk çizdiği resmî nasıl da yırtıp attığını hatırlatmıştı bana küçük, çocuk Neva.

Bu ilk defa olmuyor ya Neva, dedim kendime. Sen büyürken öğrendin sevginin de emeğin de boşa harcanabileceğini. Kendine söz vermemiş miydi o çocuk, bir daha kek yapmayacağım diye. Neden sözünü tutamadın? Ahi, sözünü ezip geçmeye değecek kadar önemli miydi senin için?

Evet, Neva.

Oturduğum yerde ellerime baktım. Avucumun içindeki silik yıldızlara. Dün gece çizmiştim onları elime. Sanki Ahi elimden tutmuşcasına...

Eski Foça'daydım. Tek başıma. Ben ve ben. Anneme arkadaşımda kalacağım yalanıyla gelmiştim buraya. Yaptığım doğru değildi ama nefes almak için herkesten uzaklaşmam gerekiyordu. Sevdiğim insanlardan uzaklaşmayı istemem sevgimin beni yorduğunun ufak bir kanıtıydı sadece. Seviyordum, çok seviyordum ama yük ediyordum kendime.

Her şeyin fazlası zehirdi. Sevgi de en masum olanı.

"Belki de biz sevmemeliyiz..."

"Her şeyi gören sen göremedin mi beni?"

Gün biterken, güneş ufuk çizgisinden yavaşça ayrılırken dinlediğim müziği bölen ondan gelen aramaydı. Sabahtan beri mesaj atıyordu lakin hiçbirine yanıt vermemiştim. Kırılmıştım ona. Bir şeyleri düzeltene kadar da bakmayı düşünmüyordum. Aramasına yanıt vermedim. Tekrar ve tekrar aradı. Ucundan onun için endişelenmiş olsam da son attığı tehdit dolu mesajına yanıt vermek zorunda kalmıştım.

Ahi : Şu an evinizin önündeyim

Ahi : Sungur apartmanı no 41

Ahi : Aşağı inmezsen ben yukarı çıkacağım haberin olsun Neva

Neva : Evde değilim boşuna bekleme

Ahi : Evdesin

Neva : Neden sözüme güvenmiyorsun

Ahi : Deshaneye gitmedin kafeye gelmedin

Ahi : Nerde olacaksın başka

Neva : Evde olmadığım kesin

Ahi : Annene sormamı istiyorsan yaparım bunu emin ol

Neva : Nerde olduğumu ne yapacaksın Ahi? Yine bir başıma bırak işte