Before Sunrise (Scenery Series #2)

Kabanata 1

Participate

Agad akong sumalampak sa monoblock chair. The benches were already full. Naiwan ko si Thalia sa taas dahil iyon lamang ang natitirang bakante. Nakasimangot ako habang nakatingin kay Akio. Inaayos ang kan'yang sapatos.

Biglang narinig ang pagpito ng coach nila sa malayo. Tumayo siya nang tuwid at tumingin sa akin. He even jogged to test his shoes. Tinignan ko iyon. Bago inis na tumingin sa kan'ya. Gusto ko na umuwi. Pero gusto nitong maghintay ako sa kan'ya.

"Bakit ka ba nakasimangot? Sige, matatalo kami neto." Nakangiti nitong sambit.

Mas lalong nalukot ang noo ko sa inis. "Ang boring naman kasi rito, Kio!"

Nanliit ang mga mata niyang nakatutok sa akin. Nakapamaywang at nasa akin ang buong atensyon. Kita ko ang coach niya sa malayo. Inis na nakatingin sa amin.

"Really, Aia? Ang sabihin mo, wala ka lang matipuhan dito." Ngumiti ito.

"It's not that I like it here. Kung puwede lang na bumalik sa Maynila."

Nakita ko ang pag-iling ni Akio. He pushed his hair back before glancing to his coach. Na ngayon ay nakahalukipkip na. Tumingin ako sa kabilang bench. Nakahanda narin ang kalaban nila. I sighed. Bago tumingin pabalik kay Akio.

"Just trust tita, Aia. Mas ikabubuti mo kung nandito ka." Si Akio.

"Ayoko rito sa Glan. This isn't healthy for me. Para akong hindi makahinga!"

Akio sighed. "Let's talk later. Tatapusin ko muna ang laro."

Tumalikod ito at lumapit na sa mga kasama. I was left heaved sighing. Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko. I looked myself on my phone before put it down. Hindi ko maintindihan kung bakit gusto ni mama na rito ako mag highschool.

As much as I want to be with my friends, wala akong nagawa kung hindi magpaalam sa kanila. I tried to please my dad. Wala siyang nagawa. It's my mom's decision that he really obey. They sent me here without even considering my side. I hate it here. Masyadong malayo sa Maynila. I can't go out. Walang magandang puntahan. It's all trees. And I don't have friends here. Aside from Akio and Trisha. Na kakilala rin ng pamilya namin.

Habang tumagal, hindi ako nakakahinga rito. I tried to ask my brother's for a help. At ayaw rin na bumalik ako sa Maynila. Wala akong ibang magawa kung hindi tiisin na lang. I'll spend my college in Manila. As what my mom promised me. Dalawang taon lang naman ang titiisin ko rito.

"Watch out!"

Isang malakas na pagkakatapon ng bola ang naramdaman ko sa balikat. It was too hard that it made me stood up and kick the ball. This is why I hate watching basketball. Even how many times Akio convince me that basketball is interesting to watch, I can't help but to disagree.

"Bakit ba kasi ang tanga mong naglalaro?" Hindi ko napigilang singhal.

Natigilan ang lalaki habang hawak ang bolang kaninang sinipa ko. He's tall like Akio. And one of Akio's opponents. Ramdam ko parin ang sakit sa balikat ko. Humarap siya sa akin habang pinaglalaruan ang bola sa kamay.

"Pasenya na. I thought it won't hit you. I'll be more careful next time." Sabi nito bago tumalikod.

I was caught. Masyadong hindi ma-proseso ang nangyari. Hindi ko alam kung saan napunta ang galit ko. I was more ready to fight with him. Pero nawala bigla. Inangat ko ang mga mata ko at hinanap siya sa mga naglalaro.

Nakita kong nasa likod siya ni Akio. Hinaharangan siya ng kaibigan ko para makuha ang bola. I keen my eyes. Ilang buwan na ako rito pero hindi ko pa ito nakita. Maliban kay Akio, siya ang nakita kong kakaiba maglaro. O baka sadyang nanibago lang ako sa presenya niya.