Güzel çiçeklerin içindeydi kapattığı gözlerinde, açılmasını istemiyordu sadece beyninde yarattığı düş dünyasında yaşamak istiyordu en azından orada mutlu olabiliyordu Jennie Kim.Ancak bu fazla uzun sürmemişti sadece bir yatak ve bir klozetten oluşan odasının kapısı açılmış koridordan gelen parlak ışıkla kamaşmıştı gözleri. Ne kadar süredir kapalıydılar bilmiyordu gözlerini açıp karşısındaki gelen kişiye bakmaya çalışmak Jennie için zordu.
Ellerini gözleriyle buluşturup hafifçe ovuşturdu ve en sonunda net bir şekilde açabildi. Karşısında oldukça güzel bir bayan duruyordu ve kendisinden hoş bir koku yayılıyordu.
Jennie uzunca süzdü, siyah uzun kahkullü saçı vardı bununla birlikte hoş ve sert duran yüz hatlarına sahipti koreli değil gibiydi, siyah giydiği dar kıyafet ve pantolonunun üstüne geçirilen beyaz gömlekle saçlarının kapattığı yaka kartındaki yazıyı okumaya çalıştı. Lalisa Manobal.
"Diğer hastaların üzerine seçilmiş bir nimet gibi geldin gözüme"
Bu laf Jennie'nin hoşuna gitmişti "iltifat olarak kabul ediyorum" dediğinde Lisa yatağının boş kalan kısmına yerleşmişti. Oda karanlıktı ve ışığı açma gereksinimi duyulmuyordu. Bir süre ikiside birbirlerinin yüzlerini izledikten sonra sessizliği ilk bozan Lisa olmuştu "senin için geçmiş ne demek Jennie?"
Kafasını olumsuz anlamda iki yanına salladı "güzel olduğu kadar korkutucu" dedi, yaşadığı olaylar şimşek gibi çatıyordu gözünde. Bir kaç saniyeden sonra Lisa'nın hoş mırıldanışı geldi kulağına biraz olsun sakinleşmişti.
"Korkutucu kısmıyla benimle birlikte yüzleşmek ister misin peki?"
Jennie gözlerini Lisa'nın üzerine dikti "geçmiş geçmişte kaldı ilgilenmek istemiyorum" dedi sinirle, Lisa gene mırıldanırcasına bir ses çıkartmıştı. "Geçmişinle yüzleşmeden ileriye gidemeyeceksin Jennie bu yüzden buradasın, çıkıp gezmek istemez miydin?" diye yönelttiğinde Jennie titremişti. "Dışarısı kötü bir yer"
"Kötü bir yer olmasını geçmişinde yaşadığın olaylara mı bağlıyorsun"
Jennie oturduğu yerden dizlerini kırıp kendine doğru çekti ve kafasını oraya gömdü "insan alışabilen bir varlık, bende bu odaya ve karanlığına, gözümü her kapattığımda olduğum güzel mekanlara alıştım. Az önce uçsuz bucaksız sadece çiçeklerin olduğu bir yerdeydim ve gözüme siyah bir gül çarpmıştı, o sizsiniz"
Yaptığı güzel imayı hiçe saymışçasına "Hep böyle mi yaşamak istiyorsun, hayal dünyanda?" Demişti Lisa.
Kafasını gömdüğü dizlerinden çıkardı Jennie bu soruya diyecek bir cevabı yoktu "bilmiyorum, çok çaresizim ve korkuyorum kendimi sadece burada güvenli hissediyorum" dedi titrek nefesiyle.
"Kimden korkuyorsun, kime karşı kendini burada güvenli hissediyorsun?"
Jennie'nin solukları hızlandı bu soruya karşı aklında canlanan tek bir kişi vardı, kara adam. Küçüklüğünde yaklaşık on yaşlarında kaçırılmış ve her türlü eziyete maruz kalmıştı.
"Anlatmak ister misin, her zaman yanında olacağım"
Farkında olmadan yaşardığı gözlerinden damlayan yaşı silerken önündekine baktı Jennie "her zaman mı?" dedi büyük bir ilgiyle Lisa kafasını salladı "her zaman" dedi halbuki büyük bir yalandı her zaman yanında olamazdı.
"O beni almaya geldiğinde beni koruyacağına söz ver" dedi ardından Jennie buna ihtiyacı vardı. Kafasını salladı Lisa "söz"
Şimdi biraz olsun kendisini rahat hissetmişti Jennie bu akıl hastanesinde kendisini güvende hissedebileceği biri bulmuştu. "Ailemle güzelce yaşayan mutlu bir kızdım, ailem beni sever ve bende onları çok severdim"
"Ne güzel... peki ya sonra?"
Devam etti Jennie "sonra bir akşam daha doğrusu gece yarısı odamın penceresinden yavru kedi görmüştüm. Çok güzel ve tatlıydı, küçük iki katlı bir evde yaşadığımızdan kolaylıkla aşağıya inip kedinin yanına gidebilmiştim ama daha sevemeden benden uzaklaştığında peşinden koşmamla kaybolmuştum" dedi ve derin bir soluk için durdu. Bu olayları birisine anlatmak kendisine zor gelmişti ama anlatacaktı.
"Sonra yirminin sonlarında genç bir adam görmüştüm bana yardımcı olabileceğini düşündüğümden kaçmasın diye kucağıma aldığım kediyle yanına gittiğimde gayet normal ve sıradan bir insan gibi gözükmüştü gözüme. Ona kaybolduğumu anlatınca kediyi kucağımdan alıp kendisi sevmişti ve arabasıyla beni bırakabileceğini söylemişti" dedi bu sefer gözlerinden yaşlar akıyor ve titriyordu iyice kararan oda ile o geceyi hafızasında daha çok canlandırırken daha fazla dayanamayıp yandaki gece lambasını açmıştı. Şimdi sadece hemen anlatıp bitirmek istiyordu.
"Arabasına bindiğimde beni bağlayıp başka bir eve götürmüştü. Burası benim evim değil diye ağladığımda burasının yeni evim olduğunu söyleyip zorla içeri soktuğunda genç bir kadınla karşılaşmıştım, yüzü ağlamaktan makyajı akmış şekildeydi. Arkamdaki adam beni göstererek kadına yeni çocuğumuz diye anlatmıştı. Fazla geçmeden beni güzel ve özenle döşenmiş bi kız odasına götürmüştü bağlı olan ellerimi çözdüğünde saçımı okşayıp kızım diyerek öpüp koklamıştı...
Ona kızı olmadığımı söylediğimde bi anda psikopatlaşmıştı ailemi öldürceğinden ve bana zarar vereceğiyle ilgili tehditler savurmuştu ve odadan çıkıp kapıyı kilitlediğinde aşağıda olan kadınla kavga etmişti sonrada uyuya kalmıştım sabaha doğru yanıma geldiğinde beni aynı şekilde bağlayıp başka şehire kaçırmıştı. Ergenliğe girdiğimde pis işlere alet etmişti alkolik ve uyuşturucu bağımlısı bi adam olmuştu." dedi Jennie.
"Peki ailen seni bulmak için bir şey yapmadı mı?" diye sordu Lisa anlatılan şeylerin etkisine girmişti, zordu. Jennie kafasını olumsuz anlamda iki yanına salladı "aileme hiç ulaşamadım bir kaç polis gelmişti peşimizden ama kaçmasını iyi bilmişti bana sahte kimlik çıkartmıştı, o adamdan kaçamamıştım sürekli beni bulmuş yaptığım kötü şeyler sonucunda dövmüştü bi odada hapsolmuştum ergenliğe girip olgunlaştığım zamanlarda güzelliğimi dahada fark etmişti beni birilerine saatliğine satmıştı, anlatmak istemiyorum bunları hak etmiyordum okul eğitimim bile doğru düzgün yok"
Lisa oturduğu yerden Jennie'e yaklaştığında kollarının arasına aldı bedeni, Jennie ağlıyordu ve Lisa dişlerini sıkıyordu bu kızın hayatını mahveden adamdan intikam alacaktı bundan çok emindi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dark Paradise | Jenlisa.
Gizem / GerilimJennie oturduğu yerden dizlerini kırıp kendine doğru çekti ve kafasını oraya gömdü "insan alışabilen bir varlık, bende bu odaya ve karanlığına, gözümü her kapattığımda bulunduğum güzel mekanlara alıştım. Az önce uçsuz bucaksız sadece çiçeklerin oldu...