Kusursuz

Bölüm 6

❦

Ateş'den

Sedyeye bıraktığımda son kez baktım yeşil gözlerine.Onun gözlerine benziyordu aynı,tonu bile çok yakındı onunkilere.

Her detayı düşünmüştü işlediği cinayet için.Karşısına çıkmamla bozdum tüm dengeyi.Sorumlu hissediyordum ve bu en nefret ettiğim duygulardan biriydi.

Hastane koridorlarında dört dönüyordum.

Tek isteğim vardı.Ölmesin.

Koridoru turlarken Murat'ı görmemle biraz olsun rahatladım.

"Verdinizmi piçin cezasını."

"Pek sayılmaz.Sen gittikten sonra Karan'ın adamları geldiler sardılar etrafımızı zor kaçabildik sayımız azdı."

"Hay sikeyim.Ama bu iş burda kapanmadı.Alınacak bir intikamımız var o günü iple çekiyorum."

"Bide abi birşey daha var."

"Karan'ın kızına şiddet uygulamasının sebebi Cardigo'yu öldürdüğünü öğrenmesiymiş.
Senin evine kadar takip etmişler kızı.
Ama görüntüler... Sildim abi hepsini sildim hala nasıl olur anlamıyorum.

"Yapacağınız işe tüküreyim.Sildiysen nası buldu görüntüleri."ellerimle iki yandan yakasını sıktım.

Başını bilmiyorum anlamında salladı.

Tartışmamız doktorun gelmesiyle son buldu.

Ellerimi üstünden çektiğim anda geriye doğru sendeledi.Gözüm hiç birşey görmüyordu tek istediğim o herifi gebertmekti.

"O iyimi."dedim doktora dönüp.

"Öncelikle sakin olun hayati bir tehlikesi yok sadece fazla kan kaybetmiş.Bunun için gerekli tedaviyi uyguladık.
Vücudunda bazı çizikler ve morarıklar var her gün gerekli pansuman yapılırsa onlarda iyileşir."dedi sevecen tavrıyla.

Yorgunlukla derin bir nefes aldım. Ölmemişti.

"Anladım teşekkür ederim.Görebilirmiyim peki."

"Birazdan normal odaya alınacak o zaman görebilirsiniz kısa tutmak kaydıyla."

"Tekrar teşekkür ederim."

"Geçmiş olsun."deyip koridorda gözden kayboldu doktor.

Tekrardan Murat'a döndüm.Mahçup şekilde başı öne eğik duruyordu elleri önünde bağlı.

"Herşeyi araştırın o herifin videoyu nasıl bulduğunu anlat bana."

"Tamam abi sen hiç merak etme."

Yanına gidip omzunu dostça sıktıktan sonra hastane kapısından çıktı.

Eliz'in kaldığı odanın kapısına gidip orada beklemeye başladım fazla beklemeden içeriden çıkan hemşire girmem işin işaret yaptı.

"Sadece beş dakika."

Başımı 'hay hay' anlamında sallayıp içeri geçtim.Kapıyı kapattım.

Yattığı yerden gözleri açık camdan dışarıyı izliyordu.

Yavaş adımlarla yanındaki koltuğa oturdum.

Diyecek bişey bulamadım belkide birşey demeye hakkım yoktu.

Eliz'den

Gözlerimi açtığımda beyaz duvarlar ve ağır kokudan hastanede olduğumu anladım.Gözlerimi açmamla birlikte kapıdan gelen sese yöneldim.Hemşire girdi odaya.