Nieznajomy

Rozdział 5

Pov Damian:
Byłem przerażony że coś chce z tym zrobić. Lecz wiedziałem że mogę być szczery. Dla niej jakoś jej ufałem.
" Słuchaj było o wiele gorzej jak brał narkotyki teraz tylko sprzedaje. Ale to był dramat, teraz to już nic takiego. Czasem się zdenerwuje i musi odreagować. Jeśli bym coś zrobił to on by mnie zabił. Nikt by w to nie uwierzył. Wszyscy go lubią i szanują."

Pov Karolina:
Byłam przerażona jego wyznaniem.
Znamy się chwilę,
A ja czuję jak byśmy się znali wieki.
Przytuliłam go ostrożnie
żeby nie sprawić mu większego bólu.
On też się przytulił. Złapał mnie że brodę. I pocałował,
Było to bardzo przyjemne uczucie
Robił to tak delikatnie. Spędziliśmy tak dobre 15 min
Spytałam się czy możemy się jeszcze spodkać dał mi swój numer. Mówiąc że się odezwie.

Pov Damian:
Karolina jest taka cudowna piękna. Szkoda że jej koleżanka mnie nie lubi, może się przekona jeszcze.
Musiałem ją pocałować.
Mam nadzieję że dochowa tajemnicy.
Nie chce żeby się wydało,
I tak by nikt
W to nie
Uwierzył. Więc po co to rozdmuchać tylko mi się za to bardziej oberwie.

Pov Karolina: spytałam się go czy bardzo go boli miał straszny ślad na policzku boję się jak reszta jego poturbowanego ciała.
Wzięłam go za rękę żeby zobaczyć cz pod bluzą są mocne ślady po pasie.
Były lecz było coś jeszcze gorszego

Pov Damian:
Przeraziłem się ona zobaczyła moje rany i blizny. Zaczęła pytać czemu? Po co? Dlaczego? Nic nie odpowiedziałem, zalałem się łzami jak małe dziecko. Ona bez słowa mnie przytuliła na ławce nic nie mówiła tylko zaczęły jej kapać łzy po policzku na jej biele spodnie. Wykrzyczała mi że mam przestać i że ona mi pomoże jak tylko będzie mogła ale JA muszę chcieć sobie pomóc. Ja nie chciałem bałem się że będzie tak jak za czasie jak ojciec brał albo gorzej.... Bez słowa ją pocałowałem. Ona tak cudownie całuje.