HARAM SEVDA (Düzenleniyor.)

22-Yardım Et!

Gözlerim karanlığa alışarak yavaş yavaş açılmaya başlandı.Nerede olduğumu düşünmeye başladım.En son çikolata almaya gitmiştim ve dönüşte biri ağzıma bez dayayarak bayılmamı sağlamıştı.Etrafa baktım.Neredeydim hiç bilmiyorum ama belanın tam yerinde olduğumu biliyordum.Tahta bir sandalyeye bağlanmıştım.Boynum feci derecede ağrıyordu.Ve karnım açtı bebeğim isyan bayraklarını çoktan çekmişti.Sandalyeyi hareket ettirmeye çalıştım.Zaten kırıldı kırılacak bir sandalyeydi.Tam karşımda şömine vardı.Odada kimse yokken sessiz bir şekilde sandalyeyi hareket ettirerek şöminenin olduğu yere gitmeye başladım.Yorulmuştum.Şöminenin yanına gelince arkam şömineye dönük olduğundan ellerimin bağlı olduğu iplerin yanmasını bekledim.Canım ateşten dolayı çok acıyordu.Ama şimdi bu acıya dayanmazsam gelecek diğer acılara hiç dayanamazdım.Ellerimdeki iplerin inceldiği kanısına vararak ellerimi hareket ettirdim ve sonunda ip koptu.Ellerimdekiler çözülünce hemen ayağımdaki ipleri çözmeye başladım.Onları da çözünce ayağa kalktım.Hafif bir baş dönmesi yaşasamda kendime gelip hemen karşıda duran bibloyu aldım.Yavaş yavaş kapıya doğru yürümeye başladım.Kapıyı açıp kafamı dışarıya uzatarak biri var mı diye baktım.Kimsecikler yoktu.Derin bir nefes alıp odadan çıktım.Elimdeki bibloya sığınarak yürüyordum.Her an biri çıkacakmış gibi korkuyordum.Hemen kapının orada bana arkası dönük birini gördüm.Orada ne yapıyor benim burada olduğumu anladı mı diye düşünürken sessizce ona doğru yürümeye başladım.Amacım bu bibloyu kafasında kırıp kapıdan çıkıp kaçmaktı.Ama öyle olmadı.Arkasına sessizce gelmiştim.Hala anlamamıştı,hayret.Bibloyu kafasına geçirecekken bir anda arkasını döndü ve elindeki sivri bıçağı karnıma sapladı.

Şuan şok olmuştum.Bıçaklanmıştım ve bebeğim ölüyordu.Biblo elimden düşüp bin bir parçaya kırıldı.Sağ elimle destek almak için duvara dokundum.Ve asıl şok olunacak olaysa beni bıçaklayan Alex'di. ''Alex..'' dedim.Ama bana öyle bir öfke ile bakıyordu ki ondan şuan korkuyordum.İnsan nasıl sevdiği kadınla bebeğine kıyardı.Nefret eden tüm vücudu öfke ile dolu olan adam kıyardı.Beni bu zamana kadar kandırmıştı.Seni seviyorum demesi bile yalandı.Bıçağı çekip tekrar karnıma sapladı.

Acı.O kadar fazlaydı ki artık dayanamıyordum.Kanlar akıyordu ve dizlerimin üzerine düştüm.Beni hiç sevmemişti.Evladımı kendi bebeğini hiç sevmemişti. Annem ben doğduğum için öldüğünden Alex'de benden şimdi bunun intikamını alıyordu.Yere yığıldım.Gözlerim açık can çekişiyordum.Elimi karnıma koydum. Gözlerim kanı görünce hıçkırarak ağlamaya başladım.Alex'e baktım. Bana,bebeğimize hiç acımadan bakıyordu.

''Neden'' dedim ''Neden bize kıydın? O senin bebeğindi.''

Yanıma yaklaştı.Dizini kırarak yere çömeldi.Elini karnıma koydu.Bebeğimin ve benim kanım ellerine bulaşmıştı.

''Korkma'' dedi elimi tutarak ''Bu hikayenin mutsuzu benim,sen değil.''

Sıçrayarak açtım gözlerimi.Ben neredeydim? Demin bıçaklanmış ölüyordum.Hayır bir kabustu.Kendine gel bir kabustu.Hıçkırarak bağıra bağıra ağlamaya başladım.O kadar korkmuştum ki.Bilinçaltım bana nasıl bir oyun oynuyordu.Aslında herkes bana oyun oynuyordu.Elimi karnıma koydum. Korkudan hala titriyordum.Bir yatakta yatıyordum.Ama gene ellerim ve ayaklarım bağlıydı.Karşımda tekrar bir şömine vardı.Kendine gel o bir kabustu ölmedin bak yaşıyorsunuz.Alex gelip sizi kurtaracak dedi iç sesim.Haklıydı Alex gelip bizi kurtaracaktı.Yavaşça dirseğimi kırıp doğrulmaya çalıştım.Yatakta oturur vaziyetteydim.Etrafta hiç kimse yoktu ve fark ettim de o biblo gene oradaydı.Kafamı salladım.Yok öyle bir şey sadece kabustu.Ayağa kalkınca zıplayarak şöminenin oraya gittim.Aynı kabustaki gibi ellerimi şömineye koydum iplerin yanmasını bekledim.Elimde yanınca ağzımdan ''ahh'' çıktı.