KAHPE

BÖLÜM 12:KUTUPLAŞMA

Bir müddet daha aynı şekilde kaldıktan sonra ellerimi yavaşça indirdim. Az önce Bora karşımda ağlamıştı ve nedense onu utandırmak istemiyordum. Bu yüzden yüzüne bakmayarak kapıya doğru gitmeye karar verdim.

"gidiyor musun?" diye sordu. Açıkçası benimle konuşmasını beklemiyordum.

"Evet. Yalnız kalırsan kendini daha iyi hissedersin." Dedim. Bence öyle hissederdi. Çünkü hala şaşkın ve bir o kadar da yorgun gözüküyordu. Şu Güneş mevzusu beni m de aklıma takılmamış değildi gerçi... Düşüncelerimden sıyrılarak gözlerine baktım. O da bu hareketimi bekliyormuş gibi söze girdi: "Eğer yalnız kalınca kendimi iyi hissetseydim şimdiye kadar mükemmel derecede iyi hissetmem gerekirdi." Dedi

Benimse aklımda tek bir soru vardı. "Kalıp ne yapacağım peki?. Yine şu resim saçmalığından filan mı yapacağız yoksa?" dedim köşeye fırlatılmış defteri göstererek.

" Hayır. Sadece burada dur işte. Bak bunu sana karşı bir şeyler hissediyorum diye algılama. Öyle bir şey asla olmayacak. İhtimali bile söz konusu olmaz. Sadece sende bir şey var. Anlamadığım bir şekilde beni o seslerden uzaklaştırıyorsun. Bu da benim işime geliyor. Seni yanımda istememin tek sebebi bu. Şimdi lütfen otur ve ben de kafamdaki şu sesler hazır kesilmişken uyuyayım."

Cümlenin sonuna kadar gayet iyi bir konuşma yapıyordu. Evet duygularımız daha doğrusu olmayan duygularımız karşılıklıydı. onun bana karşı bir şey hissetmesine olanak vermiyordum çünkü ben de ona karşı bir şey hissetmiyordum. Ve bu böyle kalacaktı. Benim önceliğim intikamdı aşk değildi. Ancak sorun şu ki neden ben oturuyorum da o uyuyor? Evet o koca cümlelerinden buna takılmıştım.

"ben uyuyacağım sen oturacaksın da ne demek?" dedim

Dudağının sağ tarafı yukarı doğru kıvrıldı ve "istersen birlikte uyuyabiliriz." dedi.

Sapık. Bu çocuk kesinlikle sorunlu. Ani duygu değişimleri yaşıyor. Onun cazip(!) gözüken teklifini reddederek sandalyeye oturdum. Çok sürmezdi sanırım. Birazdan uyurdu ve ben de giderdim. Bir an üstündekileri çıkarıp çıplak yatacak diye tereddüt etsem de öyle bir şey yapmadı ve ben de derin bir nefes aldım. Onun vücudunu izleyecek değildim ya!

****

Bora yatalı 10 dakika olmuştu ama hala bir türlü uyumamıştı. Artık odadaki nesneleri incelemekten sıkılmıştım. " ne zaman uyuyacaksın?" dedim bıkkın bir sesle.

"keyfimden bu halde değilim değil mi Alev. Uyuyamıyorum işte." Sanırım bana ilk kez adımla -her ne kadar sahte de olsa adımla - seslenmişti.

Sıkıntıyla oflayarak bir bütün olduğum sandalyeden kalktım ve yanına gittim. İster uyusun ister uyumasın benim feci halde uykum gelmişti ve hiç şu anki durumumuzu düşünecek halde değildim . kafamda yankılanan tek bir kelime vardı o da uyku! Yorganın kaldırarak oturdum ve dirseğimle Bora'yı dürttüm. Evet onunla yatacaktım. Yani yatmak derken aynı yatakta uyuyacaktım.

"ne yapıyorsun sen?" diye şaşkınca beni izledi. "sence? Oradan nasıl gözüküyor? Sabaha kadar seni bekleyecek değilim değil mi? Ben de insanım ve o sandalye hiç rahat değil. Şimdi eğer biraz öteye kayabilirsen yatacağım ve uyuyacağım.hem az önce birlikte yatma fikrine gayet sıcak baktığını hatırlıyorum"dedim imalı bir şekilde gülerek.

Aynı şaşkın ifadeyle bana bakmaya devam etti. Sonra konuşması gerektiği aklına gelmiş olacak ki : " böyle bir şey yapmak için ilk önce benden izin almış olman gerekmez mi? Seninle aynı yatağı paylaşacağımı da nereden çıkardın. Yanımda kal dediysem bu kadar da değil."