𝐓İ𝐍𝐘 𝐄𝐘𝐄𝐒 [ᴍʏɢ]

18

Sabah her zamanki gibi erken kalkmış, hem kendime hemde Yoongi ile Jungkook'a okula giderken yiğebilecegimiz sandviçler hazırlamıştım. Bu artık rutin haline gelmişti. İlk dersten acıkan iki koca adam sorumluluğum altındaydı ve bende durum böyle olunca onları ellerimle besliyordum. Tabii bundan şikayetçi felan değildim aksine hoşuma gidiyordu.

Dün yaşadığım şeyler o kadar akla hayale sığmaz geliyordu ki inanamıyordum. Resmen sevgili olmuştuk. Hislerimi açmıştım, neler düşündüğümü ona anlatmıştım ve o da bana yalnız olmadığımı söylemişti. Anonimin o olduğunu öğrenince çok mutlu olmuştum. Zaten şüphelerim vardı çünkü konuşma tarzı ve benim hakkımda bildikleri kendini ele veriyordu. Sadece onun beni sevme ihtimali bana çok uzak geldiğinden emin olamıyordum. Ama son olarak anonime Yoongi'den hoşlandığımı söylemem ve eş zamanlı olarak Jungkook'un gruba attığı ses kaydı her şeyi apaçık belli etmişti. Bende daha fazla her şeyi uzatmamak adına son hamlemi yapmış ve ona her şeyi anladığımı ve benimde onu sevdiğimi söylemiştim.

Ona kızdığımı sanmıştı. Anonim olarak bana yazınca muhtemelen bir nevi beni kandırdığını ve benimde bunu öğrenince ona kızacağımı düşünmüştü ama nasıl kızabilirdim ki. Sonuçta bana anonim olarak yazmasaydı belki de ben hâlâ kendi hislerimin farkında olmayacaktım, şuanda sevgili olmayacaktık, belkide her zamankinden daha da uzak olacaktık birbirimize, ben onun Ji Eun'dan hoşlandığını sanacaktım veya daha kötüsü... Zaten o olayı düşündükçe kanım kaynıyordu. Daha önce fark etmemiştim hiç ama çok kıskanç bir insanmışım aslında. Ji Eun'na olan sempatimin onun Yoongi'den hoşlandığını öğrenmemle direkt bitmesi buna işaret ediyordu. Ama bu normaldi değil mi? İnsan aşık olduğu yada sevdiği insanı kıskanırdı.

Telefonumdan gelen melodi tüm düşüncelerimden beni çıkartmıştı. Elimdeki hazırlamayı bitirdiğim ve kağıtlara yerleştirdiğim sandviçleri bırakıp hızla ellerimi yıkadım ve cebimdeki telefonu çıkardım. Ekranda yazan Yoongi Arıyor... ibaresi yüzümde küçük bir tebessüm aluşturdu. Daha sonra onun ismini farklı bir şekilde kaydetmeyi aklıma not ederken aramasını cevapladım.

"Alo"

"Sevgilim. Uyandın mı?" Telefondan gelen pürüzlü sesi belli ediyordu ki o daha yeni uyanmıştı ama ben uyanalı neredeyse bir saat oluyordu. Zaten toplasan bir kaç saat uyuyabilmiştim. Nedenini anlayabilirsiniz bence!

"Ben uyanalı çok oluyor ama sen yeni uyanmış gibisin sevgilim." Onun da bana hitap ettiği gibi sevgilim demiştim ona. Bana böyle seslenmesi kalbimin teklemesine neden olmuştu bir an. Ben böyle hissediyordum ama acaba o ben ona sevgilim deyince ne hissetmişti.

Telefondan gelen büyük bir iç çekiş sesinden sonra konuşmaya devam etti. Sanırım bu kelime onunda içinde bir şeylerin yanmasına sebep olmuştu aynı benim gibi.

"Bu anı ne kadar çok hayal ettiğimi bilemezsin. Seni telefonla istediğim her an arayabilmek ve doya doya istediğim gibi seslenmek... Çok fazla hayalini kurdum bunların ve şuanda gerçekleşiyor olması bana çok uçuk geliyor. Hayal olduğunu zannediyorum, yine bir hayalin içindeyim diyorum ama sonra dünyanın en güzel melodisi gibi gelen sesinle bana sevgilim demen gerçekliğini kanıtlıyor." Tek nefeste sıraladığı sözler o kadar güzel gelmişti ki kulağıma bu sefer derince iç çeken ben olmuştum.

"İkimiz için kurduğumuz bütün hayallerimiz gerçekleşecek sevgilim. Seni çok seviyorum." O kadar heyecanlı ve mutlu hissediyordum ki kurduğu güzel cümlelere onun gibi karşılık verememiştim bile. Elimden gelen tek şey onu sevdiğimi söylemekti. Onu çok seviyordum. Her şeyden çok. Çok fazla seviyordum. Aşıktım ona.

"Bende... Bende seni çok seviyorum minik gözlüm."

"Aish siz böyle çok vıcık vıcık bir şey oldunuz ya. Yeter. Ver bakayım hyung telefonu." Yoongi'nin konuşmasına fırsat vermeden araya giren Jungkook'la gözlerimi devirdim. Gerçekten duygusal bir anın içine etmekte üstüne yoktu.