İntikam...
Yıllarca süren, nice canların katili olan duygu. Dila'nın yaşamasındaki tek amaçtı intikamını almak. Bunun için savaştı yıllarca. Bunun için nefes aldı, bunun için kalbi attı. Çok bedeller ödedi intikamını almak için. Çok canı yandı bu i...
Yeni bir bölüm ile seninleyim. Umarım hayat güzel gidiyordur. Umarım kitabı seviyorsundur.
Ben bu kitabı yazarken bir kaç umut ışığı yakmak istiyorum. Umut ışığın sönmesin istiyorum. Umarım biraz da olsa başarılı olurum.
Lafı çok uzatmadan seni kitapla baş başa bırakıyorum.
İyi okumalar❦ ° ° °
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4. BÖLÜM: Kalbin Sesi
❦
❝Umudunu yitirenlerin gideceği yer karanlıktır. Asla aydınlanmayacak olan karanlığa girer ve kendilerini de karanlığa boğarlar. Onlar unutulur çoğu zaman. Onları unutturanları yakarak aydınlatacağım kendimin de içinde olduğu bu karanlığı.❞
~Kupa Kızı~
❦
Çıkmaz yolun sonundaydım. Bir çıkış arıyordum. Bir umut... Didinip duruyordum. Yoktu. Bir çıkış veya bir umut yoktu. Oysa her zaman bir umut olurdu, olmalıydı. Şimdi yoktu.
Oturduğum yerde önümdeki kağıdı izlerken sabahı etmiştim. Başka bir yol bulmaya çalışmış ancak bulamamıştım. Ya bu yolda kalacak ve her şeye razı gelecektim ya da babamın evlat acısı yaşamasına izin verecektim. Bir kez daha bu ihtimalle karşı karşıya gelmiştim.
Zihnimin içi düşüncelerle savaş halindeyken kalbimi dinlemeye çalıştım. Çünkü zihnimi dinlersem ne olacağını biliyordum. Zihnim Kupa Kızı'na aitti. Kupa Kızı kendini ateşe atmazdı. Ne olursa olsun kendinin yanmasına izin vermezdi.
Kalbim Dila'ya aitti. Dila babası için her şeyi yapardı. Dünyayı da yakardı kendini de. Babası çektiği acıdan kurtulsun diye ne olursa olsun yapardı.
Şimdi ben ne yapmalıydım? Kupa Kızı'nı mı yoksa Dila'yı mı dinleyecektim? Sonunda ya zihnim mağlup gelecekti ya da kalbim. İkisi de benimdi ve ben her türlü kaybediyordum.
Ayağa kalktım. Odanın ortasında volta attım yavaş adımlarla. Çaresiz hissediyordum ve bu histen nefret ediyordum. Çaresizlik demek bitmişlik demekti. Umutsuzluk demekti.
Gözüme kitapların arasındaki fotoğraf takıldığında volta atmayı kesip kitaplığa adımladım. Elime çerçeveli fotoğrafı aldım. Üstündeki tozu elimin tersi ile sildim.
