7. BÖLÜM: Yaşamak İçin Bir Umut

9.1K 438 105
                                    

Selamlarrr:)

Yeni bölüm ve yepyeni umutlarla geldim sana. Umarım kitabı okudukça mutlu oluyorsundur.

Mutlu olmayı ve umut etmeyi unutma:)

İyi okumalar❦
°
°
°

İyi okumalar❦°°°

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

7. BÖLÜM: Yaşamak İçin Bir Umut

Eğer ki bir gün kalbimin en derinlerindeki kız çocuğunun yüzü gülerse gerçek bir nefes alabilecektim. Ve bu nefes bana hayatımı kazandıracaktı. Peki kalbi ölü kız çocuğu yeniden bir umut bulup gülümseyebilir ve bana nefes aldırabilir miydi?"❞

~Dila Turhan~

Kadın olmak zordu. Kadın olmak her yerde zordu. Sırf kadın olduğunuz için hor görülebilir, aşağılanabilirdiniz. Ve bu durum çoğu kişi tarafından normal görülürdü. Bazı kadınlar buna alışırdı. Bazıları ise buna baş kaldırırdı. Zulme alışmak korkunçtu ama alışmadan yaşayamayacaklarını, bunu kabullenmeleri gerektiğini düşünürlerdi.

Bahçeye çıktığımda gördüğüm görüntü ile öylece kalmıştım. Beritan yerdeydi. Burnundan akan kan dudağından akan kana karışmıştı. Pembe elbisesi çamura bulanmıştı ve elleri kanlıydı. Selma hanım sıkıca sarılmıştı kızına. Onu güvende tutmak, korumak istiyordu.

Sağ elimi yumruk yaptım ve sıkabildiğim kadar sıktım. Gözümün önüne gelen ablamın yüzü ise durumu zorlaştırıyordu.

Koşarak kardeşinin yanına giden Azad yüzünü elleri arasına aldı ve "Beritan ne oldu? Kim yaptı sana bunu?" dedi kardeşinin yüzündeki yaraları okşarken. Beritan cevap vermedi. Kardeşinin saçını okşayan Berzan şakağına dudaklarını bastırdı.

"Bacım söyle Allah aşkına ne oldu? Nasıl bu hale geldin, kim getirdi?"

Beritan hala şoktaydı. Durdu uzun bir süre öylece. Ardından duvarda olan bakışlarını yavaşça Azad'a çevirdi. Çok geçmeden de şoktan çıkarak hıçkırıklarla ağlamaya başladı.

"Abi ben bir şey yapmadım. Yemin ederim ki bir şey yapmadım. O yaptı, yapma dedim yaptı. Git dedim gitmedi. Ben zarar vermek istemedim."

Dişlerimi sıktığımda dudaklarımı birbirine bastırdım. Defalarca şahit olduğum hikayeydi. Hikâye aynı, düzen aynı, kişiler farklıydı. O kimdi bilmiyordum ama canına okuyacaktım. Ölmek için yalvaracak hale gelecekti.

Bu Kalbe Girebilir misin? (Yeniden Yazılıyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin