İntikam...
Yıllarca süren, nice canların katili olan duygu. Dila'nın yaşamasındaki tek amaçtı intikamını almak. Bunun için savaştı yıllarca. Bunun için nefes aldı, bunun için kalbi attı. Çok bedeller ödedi intikamını almak için. Çok canı yandı bu i...
Kaosa doyacağın biraz da hüzünlü bir bölümle geldim sana. Umarım bu kitap sana iyi geliyordur.
Yüzünden gülümseme eksik olmasın:)
İyi okumalar❦ ° ° °
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8.BÖLÜM: Sessizliğin Yarası
❦
❝ Ablamın sonsuz sessizliği benim sesimdi. Ablamın çektiği acılar benim gücümdü. Ablamın döktüğü yaşlar benim nefesimdi. Ablam Kupa Kızı'nın var oluş sebebi, nefes almamı sağlayan yegane varlığımdı. Bir gün ona kavuşacaktım. O gün yakın mıydı?❞
~Dila Turhan~
❦
Hayatta bazı anlar vardır, plansız ve aniden olan. Ne yapacağınızı bilmeden durursunuz öylece. Ne plan kuracak zamanınız vardır ne de bunu engelleyecek. Olmuştur ve siz bir şey yapamamışsınızdır.
Öyle bir andaydım ben de. Plansız gelişmişti ve bir şey yapamamıştım. Düşünecek yalnızca birkaç saniyem vardı. Bu kadar kısa sürede ne düşünebilirdi ki insan?
Azad'ın bakışları bana dönerken "Bu ne ilacı? İsmi de yazmıyor üzerinde," dedi. Doğruyu söyleyemezdim. Şaşkınlığımı gözleyerek düz bir ifade takındım yüzüme. "Uyku ilacı. Üzerindeki kâğıdı yırttığım için yazmıyor."
Kaşları çatılırken gözlerini kısıp baktı bana kısa bir süre. İnandı mı ya da umursamadı mı bilmiyorum ama ilacı komodinin üzerine koyup gömleğinin düğmelerini çözmeye başladı.
Bundan bu kadar kısa bir süre içinde kurtulacağımı düşünmüyordum. Azad bunun arkasında bir şeyler arayacaktı. Bundan emindim fakat buna engel olabilir miydim? İşte bundan hiç de emin değildim.
O üzerini değiştirirken ben de giysi odasına girdim. Bunu sonra düşünecek ve elbet bir çözüm yolu bulacaktım.
Dolabı açıp beyaz gömlek ve siyah pantolon çıkardım. Üzerimi değiştirdikten sonra saçımı tarayıp açık bıraktım ve parmaklarıma yüzüklerimi, boynuma da yılan figürlü bir kolye taktım. Parfüm sıkıp kırmızı ruju sürdükten sonra çıktım odadan.
Azad hazırlanmıştı ve koltukta telefonuyla ilgileniyordu. Üzerine giydiği, bedenini saran siyah gömlek kaslarını belli ederken siyah ceketi ona farklı bir hava katmıştı.
O anda zihnimde anlamsız bir an aydınlandı. Yıllar önce öldürdüğüm adam gözlerimin önüne gelmişti. Kim olduğunu dahi hatırlamadığım adam...
