Asır Ateş
Hastaneler çoğumuzun sevmediği yerlerdir.Sonuçta acı çeker insanlar,dertlerine deva bulmaya çalışırlar.Kimisi bulur kimisi bulamaz,kimisinin arkasından ağlanır kimisinin ağlayacak kimsesi bile yoktur.
Ben küçükken çok severdim hastaneleri,doktorlar beni iyileştirmek için uğraştığında hoşuma giderdi.
Işık ve bizimkiler eve geçmişti ama ben gitmemiştim.Arkamı döndüğüm gibi sedyede aceleyle götürülen kişiyi görünce kanım donmuştu.
Kardeşim Almina,suratı kan içinde teni bembeyaz.
Yemin ederim o an nefesim kesildi,anlam veremiyordu beynim hiçbişeye.Sesler uğultuya dönüşüyordu sanki.İçimdeki o kötü hissiyat boğazımı tıkıyordu.Kasılıyordu tüm bedenim.
Peşinden gittim sedyenin,vakit durmuş gibiydi.Dokunmaya kıyamadığım kardeşime ne olmuş olabilirdi ki?
Ameliyathane'ye aldıklarında kapıda kalmıştım.Ciddi bişey olduğu kesindi.
Doktor sadece beklememi vakit kaybedemeyeceğini söylemişti.Ağlayacaktım,hastane koridorunda ağlayamazdım.Hele yanımda kimse yokken.
Sandalyeye oturduğumda düşünceler kafamı yiyip bitiriyordu.Herkese zarar gelmesine katlanabilirdim ama kardeşlerime gelmesine edemezdim.
Sevdiğinize zarar gelmesi çok acıtıyor.
Arkadan gelen telaşlı sesle oraya baktığımda annem geliyordu,birde piç bakıcı.Yani üvey baba.Üvey bile baba olamaz o herif.
"Senin ne işin var burada?Sen mi bişey yaptın ona!"
"Anne ne yapacağım ben saçmalamaz mısın,kontrole geldim baktım sedyede götürüyorlar"
"Eğer ona senin yüzünden zarar geldiyse yemin ederim cehennemi yaşatırım sana!"
"Aksini mi yapıyordun"
Dik bir bakış attığında gözlüğümü düzeltip geri oturdum.Ne ayakta duracak ne o kadınla uğraşacak halim yoktu.Annem ve o herif karşıma oturduğunda asla göz göze gelmemiştim.
Telefon bildirimlerim susmuyordu ama şu an bakamazdım.
Doktor sonunda ameliyathaneden çıkınca 1 saatlik uykumun sonuna gelmiştim.Hemen doktorun yanına gittiğimde annem geri kalmamıştı.
"Abisi siz misiniz?"
"Evet,neden?"
"Sizi sayıklıyordu bilinci yerine geldiğinde,okul kavgası olmuş sanırım.Polislerden aldığım bilgilere göre öyleymiş,ciddi bir şeyi yok sadece kafasını duvara vurunca baygınlık geçirmiş"
"Ne zaman çıkar veya onu şimdi görebilir miyiz?"
"Tabiki ama en fazla iki kişi alabiliriz ameliyathaneye"İşi olduğu için doktor yanımızdan ayrılırken ben ameliyathaneye girecekken kolumdaki sert güçle geri çekilmiştim.
"Ne yapıyorsun sen?"
"Kardeşimi göreceğim ne yapıyora benziyorum?"
"İki kişi dedi doktor sen fazlalıksın"
"Senle ben gireceğiz içeri işte ne fazlalığı?"
Kapı açılıp o herif içeri girince donup kalmıştım.Anneme anlamaz bakışlarımla bakıyordum kapıyı gösteriyordum.Bunun imkanı yoktu kardeşim o herifle aynı odada bile bulunamaz,olmazdı olmamalıydı.
Aynı evde olmaları bile içime sinmezken Nası içeri girebilir?
Mina adımı sayıklamıştı ama ben içeri giremiyordum.O halde annesini değil beni sayıklıyordu ama içeri giremiyordum.
"Anne çekil şurdan"
"Güvenlik felan mı çağırayım?Şu halinle bide kızımı mı göreceksin?"
"Anne uzatma çekil"
"Değme bana sakın!"
"Çekil önümden!"Sesim hastanede yankılanırken annem elimi öyle sert ittirmişti ki yere düşecektim neredeyse.Gözlerim dolmaya başlamıştı.Görmem lazımdı konuşmam lazımdı onu iyileştirmem lazımdı.Onun yanında ben olmam gerekiyordu o herif değil.O olamazdı onun yanında bile bulunamazdı onun canını yakardı.O can yakardı o burada bulunamazdı.
İçerde olması gereken kişi bendim!O değildi!
O pisliğin önde gideniydi,şerefsizdi o kardeşimin yanında duramazdı.
"Almina'nın kararlarını ben veriyorum o reşit bile değil"
"Çekil"
"Sen onu görmeyi hak etmiyorsun!"
"O mu hak ediyor?!O mu?!Benim kan bağım var onla onun neyi var?!"
"Eminim senle kan bağı olmasından bile utanç duyuyordur,ben seni doğurduğum için utanıyorum o mu sevecek seni abim diyecek?"
"Anne nolur çekil"Ağlamaya başlamıştım bile.Bu laflar ağır geliyordu artık bana.Yaşadığımın ağırlığını kaldırmadan birde bu lafları duymak ağırıma gitmişti.
"Onu kendinle bir tutma"
"Anne o da insan bende insanım ne diyorsun Ya"
"Sen kendini insan yerine mi koyuyorsun Ya?Kendini korumayı bile beceremiyorsun.En azından o kirli doğmadı,temiz doğdu senin aksine.İftira atarak kirletmedi kimseyi"
"Anne ne iftirası bunu mu konuşacağız çekil önümden"
"Sen oraya girmeyeceksin Asır!"
Üstüme doğru yürüdüğünde geri geri gitmek zorunda kalmıştım.Sesli ağlıyordum içeri girmek istiyordum.Hıçkırıyordum,yalvarıyordum itekliyordum kapıya ulaşmaya çalışıyordum.Göğüsüm daralıyor,nefesim kesiliyor,ateşler basıyordu vücudumun her tarafını.Tün gücümü harcıyordum ama kalmamıştı.
"Sen ne sanıyorsun kendini Ya?Kimsin sen?İstenmemekten de mi anlamıyorsun arsız mısın sen!Almina'yla aynı ortamda bile bulunamazsın.Hak etmiyorsun!Senin gibi bir tecavüz çocuğu benim prensesimle aynı yerde bulunamaz!"
"Anne"
"Kes sesini,yeterince rezil ettin beni"
"Çekil anne nolur en azından iyi mi değil mi onu göreyim nolur"Kekelemeye başlamıştım,titriyordum.Ağırdı,çok ağırdı.Ağlamalarım arasındaki yalvarışlarını bile duyamamaya başlamıştım.
Ellerim titriyor,dudaklarım titriyordu.Ben titriyordum ayakta duramıyordum.İtekliyordum geçmeye çalışıyordum geçemiyordum.
Annem içeri geçtiğinde kapı kapanmıştı.Kapıya vuruyordum,bağırıyordum,ağlıyordum.Dizlerimin üstüne çökmüştüm.
Duymadı.
O günde duymadı bu günde duymadı.
Ağızın en büyük silahı sözlermiş.
Eve geldiğimde Ezel koltukta uyuyor,Deniz kitapları önünde çalışıyor,Alev istifini bozmayarak makyaj yapıyordu.Işık büyük ihtimalle uyuyordu.Kapıyı kapattığımda hepsinin gözü bana çevrildi.
"Nerdeydin lan?"
"Dolaştım biraz"Sesim kısılmıştı ve halsiz çıkıyordu.
"Bu soğukta?"
"Bunaldım hastanede"
"Bişey olmuş sana"
"Yok bişey uyusam geçer,yorgunum"
"Asır gel otur biraz cidden iyi gözükmüyorsun"
Bakışlarımı kaçırarak koltuğa oturduğumda Deniz karşıma oturmuş,Ezel uykusundan uyanmıştı.Alev ve Işık yanıma oturmuştu.
"Gözlerin kızarmış,ağladın mı?"
"Soğuktan"
"Asır,yalan söyleyemediğini hepimiz biliyoruz"
"Anlat hadi"
Hepsine bakıp yutkundum.Biraz arkama yaslandım ve anlatmaya başladım.
"Işık'ın çıkışını yapacaktım baktım sedyede Almina yüzü kan içinde teni bembeyaz"
Boğazım düğümlenmeye başlamıştı bile.
"Ameliyathaneye aldılar,okulda kavga mı ne olmuş başını çarpmış duvara.Beni sayıklamış istemiş yanına"
"İçeri en fazla iki kişi girebiliyordu,ben içeri girecektim"
Titrek bir nefes vererek geriye yaslandım.Gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Annem geldi içeri girdi,sonra..."Sağ gözümden düşen yaşla beraber zor bela nefes verdiğimde sessizce beni dinliyorlardı.
"Beni içeri sokmadı"
"Nasıl ya,iki kişi dedin annen girdi başka biri girmedi ki"
"O herif girdi içeri"
"Ben giremedim ben abisiydim ben giremedim içeri o girdi içeri"
"Ağladım bağırdım yalvardım almadılar beni içeri"
"Laf saydı annem bana çok ağırlardı,n-nefes alamadım ağladım sadece"
"I-itti beni içeri giremezsin dedi,kirlisin o temiz dedi,iftiracısın dedi"
"Seni doğurduğuma utanıyorum dedi,değme bana hak etmiyorsun görmeyi dedi"
Sesim titriyor anlatırken kullandığım ellerim sabit durmuyordu.Kekeliyordum,o anlar aklıma geldikçe daha kötü oluyordum.Sadece ağlıyordum anlatmaya çalışıyordum,yutkunmaya çalışıyordum.
Sırrımı Deniz bildiği için zorlanarak da olsa bir nefes verip arkasına yaslanmıştı.Ben sessizce ağlarken Deniz ikilemde kalmışçasına bana bakıyordu.
"O beni istedi yanına gidemedim"
"O adam değil ben içerde olmalıydım"
"Ben olmalıydım,nasıl olduğunu bile bilmiyorum"
Deniz daha dayanamamış olacakki elini saçıma daldırıp beni omzuna bastırmıştı.Bir eli saçımda bir eli omzumda bana sarılıyordu.
Ondan uzaklaşacak gücüm yoktu.
Burnumu çekmiştim,sayıklıyordum.Alev çoktan sinirli konuşmalarını yapıyordu ama duyamıyordum.Kirli değildim.
Ben kirli değildim,o eller kirliydi.
Beni kirleten oydu ben değildim.
Almina benden utanmaz ki.Ben biricik abisiydim.
Almina'yı görmeyi hak eden bendim,o piç değildi.
O özgürce birilerine sarılırken benim kardeşime sarılamamam adaletli değildi.
Ağladıklarında göz yaşlarını silememem adaletli değildi.
Belki de annem bir yerde haklıydı.
Ama 9 yaşımda derim dökülene kadar yıkanmayı öğrenmemde değildi.
Vücudumdaki morlukların geçmemesine iftira demekte haklı değildi.
Yaşıtlarımın hayali astronot olmak iken,benimkinin temizlenmek olmasında haklı değildi.
