სასჯელი

-3-

-არიანას თვალთახედვით-

არიანა: .. კარგი..ქრისტიან..გზას გავუძღვეთ.

ოლივერი: თქვენ ორნი სად მიდიხართ.

ქრისტიანი: შენი საქმე არაა.

ოლივერი: ჰეი დამშვიდდი, უბრალოდ ვიკითხე.

არიანა: ლანჩზე.

ქრისტიანმა შემომხედა.

ოლივერი: რა. შენი გოგო ლანჩზე მიგყავს?

არიანა: ახლა მისი გოგოც გავხდი?

ოლივერი: მას გოგოები პაემანზე არასდროს მიჰყავს, ის მათ უბრალოდ ტყ**ვს.

შევკრთი..

ქრისტიანი: მოკეტე! არაფერი იცი, ოლივერ! თანაც ეს პაემანი არ არის, ლანჩია.

ჯორდანი: რა თქმა უნდა.

ქრისტიანმა ჯორდანს შეხედა.

ოლივერი: კარგი ხედვა ჯერ ისევ მაქვს.

არიანა: არა.

ოლივერი: უხეში პრინცესა.

არიანა: არ მომწონს, როდესაც ვიღაცა რაღაცას მიწყვეტს.

ქრისტიანი: უბრალოდ წავიდეთ, ეს ყველაფერი თავს მატკიებს.

კაბინეტიდან გამოვედით. ქრისტიანმა ხელი წელის ქვედა ნაწილას შემახო. ასე მივყავდი ლიფტამდე. ვგრძნობდი როგორ მოგვჩერებოდნენ იქ მყოფები. ჩუმად ჩავჩურჩულე..

არიანა: რატომ გვიყურებენ?

მან ჩაიცინა და მითხრა..

ქრისტიანი: ოლივერი მართალია, პაემნებზე არ დავდივარ.

ისევ ჩავჩურჩულე..

არიანა: ეს პაემანია?

ქრისტიანი: რა თქმა უნდა.

არიანა: და თუ არ დადიხარ?

ქრისტიანი: გამონაკლისს დავუშვებ.

ლიფტში შევედით და ერთმანეთის გვერდი გვერდ დავდექით.

არიანა: ხომ იცი რომ არ დაგთანხმებულვარ? არც კი გიკითხავს.