სასჯელი

-6-

-არიანას თვალთახედვით-

გაღვიძებისთანავე ვიგრძენი თუ როგორ ვეკროდი თბილ სხეულს..
თვალი რომ გავახილე მზის სხივებმა კინაღამ დამაბრმავა ამიტომ ხელები სასწრაფოდ სახეზე ავიფარე.

გასული ღამის მოგონებები გონებაში ნელ-ნელა ამომიტივტივდა. ამის დედაც.. მე ეს გავაკეთე..

თვალები მომღიმარმა გავახილე და ქრისტიანს შევხედე. მძინარეც რა საყვარელია..

უფრო ავეკარი და მკერდზე ხელით წრეების ხატვა დავუწყე.

ძალიან კარგი სუნი აქვს..

ქრისტიანი: ძილის დროს ხალხს ხშირად უყურებ ხოლმე?

ბოხი და ჩახლეჩილი ხმით მითხრა.

არიანა: ბოდიში.

ქრისტიანმა ჩაიცინა..

ქრისტიანი: უბრალოდ ვხუმრობ, პატარავ.

არიანა: ხო ხო.

ხელზე წრეების ხატვა დამიწყო..

რამდენიმე წუთის განმავლობაში ჩუმად ვიწექით..

ქრისტიანი: კარგად ხარ?

არიანა: ჰა?

ქრისტიანი: ვგულისხმობ.. ძალიან უხეში ხომ არ ვიყავი?

არიანა: ა არა. ყველაფერი მშვენიერი იყო.. და მეც კარგად ვარ.

ჩაიცინა..

ქრისტიანი: კარგია.. შეიძლება რაღაც გკითხო?

არიანა: კი.

ქრისტიანი: რატომ იცადე აქამდე?

არიანა: .. ყოველთვის ჩემი მშობლების პატარა პრინცესა ვიყავი, იმის უფლებაც არ მქონდა რომ ბიჭი მეგობარი მყოლოდა. ჩემი ძმებიც ზედმეტად ზრუნავდნენ ჩემზე. როდესაც ლას ვეგასში გადმოვედი, ბოლოს და ბოლოს შემეძლო თვითონ მეზრუნა და მიმეხედა ჩემი თავისთვის.
და მიმეღო გადაწყვეტილებები ჩემი მშობლებისა და ძმების გარეშე.