სასჯელი

-29-

- არიანას თვალთახედვით -

უკვე 8 კვირის ორსული ვარ.

თავს ძალიან საშინლად ვგრძნობ, სულ ვტირი, ვჭამ და მძინავს..

ქრისტიანი წამებში ჩემს გვერდით ჩნდება, ერთი დაძახებაც საკმარისია მისთვის.. რაც არ უნდა ვთხოვო, სულაც რომ სისულელე ვუთხრა მაინც მისრულებს..

ახლა ჯორდანის სახლში ვართ.

ქეთრინი: მგონი უზარმაზარ გველეშაპად გადავიქეცი!

ჯორდანი: პატარავ, სისულელეს ნუ ამბობ. მშვენივრად გამოიყურები.

არიანა: მე რაღა ვთქვა, შემომხედე, დედა დინოზავრი ვარ!

ქრისტიანი: არა მის მშვენიერებავ, თქვენც სისულელეს იძახით.

არიანა/ქეთრინი: ნუ გვეუბნებით იმას რაც აღარ ვართ!

ქრისტიანმა და ჯორდანმა ერთმანეთს შეწუხებული სახეებით გადახედეს და ამოიოხრეს..

არიანა: ბოდიში..

ქეთრინი: ბოდიში..

არიანა: საუკეთესო ქმარი ხარ!

ბოლო ხმაზე ტირილი დავიწყე..

ქრისტიანი: პატარავ, ნუ ტირი გთხოვ.

არიანა: თავისით მეტირება. ვერ ვჩერდები..

ქრისტიანი: ვიცი, ვიცი, რომ თავისით გეტირება.

ქრისტიანი ჩემთან მოვიდა, ჩამეხუტა და დამშვიდება დამიწყო..

ამ დროს კი ჯორდანმა ჩაიცინა..

ქეთრინი: ჩემს საუკეთესო მეგობარზე ნუ იცინი!!!