ლანჩზე ძალიან ბევრი ვისაუბრეთ, საერთო ენაც გამოვნახეთ. როდესაც მას ვუყურებდი სახიდან ღიმილს ვერ ვიქრობდი. ის ისეთი მომხიბვლელია, ვგრძნობ თითქოს შემიძლია სამუდამოდ ვესაუბრო. რას მიშვება ქრისტიანი?!!
ქრისტიანი: წასასვლელად მზად ხარ?
არიანა: კი. ძალიან სასიამოვნო იყო, მადლობა რომ აქ მომიყვანე.
ქრისტიანმა გამიღიმა და მიმტანს ანიშნა.
ქრისტიანი: ანგარიში თუ შეიძლება.
მიმტანი: ახლავე სერ.
რამდენიმე წუთში მიმტანი დაბრუნდა და ჩეკი მაგიდაზე დადო. სწრაფად ავიღე, ქრისტიანი კი ხელგაშვერილი მომჩერებოდა.
ქრისტიანი: მომეცი.
არიანა: ჩემი ბრალი არაა, შენ ხარ ნელი.
ქრისტიანი: მომეცი მეთქი!
არიანა: არა.
გადავიხადე და სწრაფად ავდექი.
არიანა: მოდიხარ?
ქრისტიანი გაღიმებული მიყურებდა.
არიანა: რა?
ქრისტიანი: არაფერი. წავიდეთ.
ხელი ისევ წელს ქვემოთ შემახო და მანქანამდე მიმიყვანა.
ჯონი: საით სერ.
ქრისტიანი: ჩემს სახლში.
ჯონი: დიახ, სერ.
არიანა: ვინ თქვა რომ შენს სახლში ვაპირებ წამოსვლას?
ქრისტიანი: მე.
ამოვიხვნეშე და ვუთხარი..
არიანა: კარგი, მაგრამ არაფერი მოხდება ამიტომ ტყუილად წარმოდგენები არ შეიქმნა.
ჩაიცინა..
დაახლოებით 25 წუთში სახლთან გავჩერდით. ვფიქრობ ეს მისი სახლია.. ?!!!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
