Deal with the agent.

CHAPTER THREE

Its been 2 days since the last incident happened at apat na araw narin siyang absent sa klase dahil sa takot na baka maulit na naman yung nangyaring pag ataki sakanya sa may gilid ng kalsada.

She spent four days staying inside her room doing nothing. Sa tuwing tatayo siya para lumabas, nanginginig agad ang mga binte niya at hindi magawang makalakad ng maayos.

Malalim ang hiningang sinabunotan niya ang kanyang sarili bago pabagsak na humiga sa kanyang malambot na kama.

"I'm weak!" wala sa sariling usal niya habang nakatitig sa ibabaw ng ceiling.

Tanging manipis na  bestidang kulay puti lang ang suot niya habang naka medyas din ng kulay puti.

Magulo ang buhok niya at subrang kalat na ng kanyang kama, hindi niya magawang kumilos ng maayos habang marami siyang iniisip.

"Bakit pa kasi bigla akong nahimatay non?! Hazny kahit kailan napakahina mo talaga! Ayun na ang pagkakataong makilala mo na sana sila tapos yun pa ang nangyari!Arghhh!Walang kwenta!!" malakas niyang sigaw sa sarili dahil sa subrang galit at pagkainis sa sarili.

Nanginginig ang mga kamay niyang napakuyom bago mabilis na bumangon sa kama.

Matalim ang mga tingin niya habang nakaharap sa malaking salamin sa di kalayuan ng kama niya.

Ang mga sugat sa mukha  na natamo niya mula sa mga kalaban ang dahilan kung bakit nag-aalab na sa galit ang kalooban niya.

"Hinayaan mong saktan ka ulit nila!"mabilis niya namang dinampot ang dalawang unan sa gilid niya at malakas na itinapon patungo sa malaking salamin sa subrang inis.

Napaluhang napahiga siya ulit bago pumikit.

"Hazny!!!"

Napamulat siya ng marinig ang isang pamilyar na boses na sumigaw. Tinatawag siya nito ng ilang beses sa panaginip bago magising sa isang puting kama.

Nang magising ay napagtanto niyang nasa hospital na siya pagkatapos ng pangyayaring iyun.

Napahinga siya ng malalim bago bumangon at napahilamos sa mukha gamit ang kanyang dalawang kamay.

"I'm worried about Clyde."

And I am also freaking worried about to myself. Why I feel worried about Clyde after all? He is nothing to me, he is just a nerd—stranger. Wala sa sarili akong napahiga ulit sa kama habang bumabagabag parin sa isipan ko ang pag alalang nararamdaman ko sa werdong lalaking yun.

I glanced to my study table para tignan ang oras. It's already 10 pm in the evening. Mas lalo akong na inis at tumingin sa ibang direksiyon na napagtanto kong hindi yun study table, huli ko ng nalaman na nasa hospital parin pala ako. I slowly get the glass of water at inubos ang laman sa basong yun. Di na ako magtataka kung magalit ang ama ko sakin dahil di ako pumasok sa school ng ilang araw. Biglang sumagip sa isip ko ang huling nangyari sakin. That was... traumatized.

Akala ko di na ulit yun mangyayari sakin after years that I left Philippines, isa sa mga rason ng aking ama kung bakit pinatapon ako sa ibang bansa, hindi lamang sa suwail akong anak kundi dahil narin sa kapahamakan sa pag stay ko dito sa sarili kong bansa, those past few years. I already forgot those darkness, but they're still here in the dark. I'm a strong brat lady but inside I'm weak. I remember her again.

Mommy...

~

Sa gabing yun may pumasok sa loob ng pribado kong kwarto para padalhan ako ng pagkain, dahil sa ilang oras ko na ring nakatulog marami rami akong kinain. Kinabukasan, I went to the house kasi sabi ng doctor I am already fully recovered kaya pwede na ako pumasok sa paaralan. Aasahan ko ang mga walang kwentang sermon sa aking ama not until na sinabi sakin sa aking P.A na 2 days nang wala si papa sa mansion. And because that is none all of my business, kahit isang buwan pa siyang wala I don't give a care. Diretso lang ako sa kwarto ko para makapag ayos at makapasok na sa paraalan.