near here |taekook✔️

14

Selam selam selamm
hepinize mutlu pazarlar dilerim

Iyi okumalar♡

...

Tarih: 13 Ağustos 2017
Yer: Kuzey Kore'deki evim
Saat: 22.54

Sevgili Ben,

Yani sürekli ben diye başlıyorum ama artık anlamışsınızdır bu günlüğü kendim için değil de sizin için yazdığımı. Öldüğüm zaman insanların benim hayatımdan haberdar olmasını istediğim için giriştim zaten böyle bir işe, tabii en az elli yıl sonraki insanlardan bahsediyorum çünkü takdir edersiniz ki yakın gelecekte bu günlük bulunsa herkesin başı epey belaya girer. Bu kadar uzatmamın gereği var mıydı bilmiyorum, bu cümleleri yazarken bile uzatmış oluyorum aslında ama insanlarla konuşmaya konuşmaya çenem düştü sanırım.

Her neyse, size biraz buradaki güncel hayatımdan bahsedeyim. Kuzey Kore'ye gelişimin üzerinden bir aydan da fazla bir süre geçmiş, doğrusu bana bir yıl gibi geliyor çünkü her günüm çokça yoğun. Buradaki insanlara ve yeni hayatıma çabuk alıştım, hatta...yasak olduğunu bilsem de biriyle -Jimin- arkadaş olma yolunda ilerliyorum. Aslında bu yaptığım ikimize de haksızlık çünkü görev sürem bitince neler yaşanacağını bilmiyoruz, eğer ifşa olursak büyük ihtimalle herkes benden nefret edecek ve beni öldürmek için fırsat kollayacak. Fakat neticede ben de bir insanım ve diğer insanlarla iletişimim ister istemez ileriyor, bunun önüne geçemiyorum.

Sizin için verebileceğim baş örnek Park Jimin, tanıdığım en sevimli ve iyi kalpli insanlardan birisi ve bana çok sıcak davranıyor. İlk başta, sınır kapısından ilk geçişimde beni tanıdığı için korkup kendimi ondan çeksem de sonradan hiç de şüpheci biri olmadığını anlayıp normal davranmaya devam ettim. Onun revire gelmesini dört gözle bekliyorum çünkü sohbet etmemiz beni gerçekten iyi hissettiriyor, ömrüm boyunca hiç kimseyle öyle karşılıklı oturup havadan sudan konuşmadığım için küçük bir çocuk gibi sürekli o gelsin ve oyalanalım istiyorum beraber. Hem, Jimin gerçekten insanlara ilaç gibi geliyordu. Mesela Albay Min normalde gerçekten hiç gülmüyorken -Albay Jeon'dan hiç farkı yok- Jimin ile konuştuğunda dudaklarında çok kez küçük bir tebessüm yakalamıştım.

Yine de benimle en çok ilgilenenlerden biri de Albay Min olduğu için ona 'suratsız' damgası yapıştırmayacağım. Hele ki kamptayken o kendini bilmez askerin benim yemek yememe laf etmesine koyduğu tepki ve bazı zamanlar da Albay Jeon'un bana kaba davranışına engel olması yeter de artar bile tek başına. Üstelik kendi abim varken ve onun sözde kardeşliğini tatmışken şimdi ait olmadığım bir yerde henüz ilk ayımı yaşıyor olmama rağmen birinin bana abi gibi hissettirmesi epey tuhaf. Neyse, bu paragraflarda biraz Albay Jeon'un hakkını yiyormuşum gibi geldiği için sanırım artık diğerlerini övüp onu gömmeyi bırakacağım.

Her ne kadar beni sarhoşken gecenin köründe evimin önünde terk etse de sonradan kendi evine taşıyarak götürmesi, öpücüklerime ve laubali sözlerime rağmen kızmamasını unutmayacağım. Bir doktor gözüyle baktığım zaman onun da kişiliği ve hayatı için kendine katı kurallar koyduğunu fark ediyorum, hatta çoğu zaman alıştığının dışında bir düzene geçtiğinde bocaladığı hatta sinirlendiği de çok net belli oluyor. Kimseyi, kendi oluşturduğu yaşam tarzıyla yargılayamayız bu yüzden neden böylesin neden değişmiyorsun gibi sorular sormak da saçma olur. Ben buradaki herkesi olduğu gibi kabullendim ve bana karşı koydukları davranışlara bakmaksızın hepsine en iyi şekilde tedavi verdim.

Yine de Albay Jeon ile biraz terapiye kayan birkaç seans geçirme kararı aldım eğer kendi de kabul ederse. Psikolojide yan dal yapmam buraya doktor olarak geldiğim için pek önemli sayılmıyor, dolayısıyla zorunlu tedavi adı altında görüşme yapamam bu yüzden rızasını almam gerekecek. Çünkü tanıştığımız ilk gün benden istediği uyku haplarını hâlâ istemeye devam ediyor ve benden önceki doktor ne demiş olursa olsun ben bir insanın bu tür bir ilacı uzun süre kullanmasına izin veremem. Ki bağımlılık yaptığına da eminim çünkü aksi durum pek de olası değil. Albay Jeon'un kendini, ben bu ilacı almazsam uyuyamıyorum diye şartladığını biliyorum ve ona ilaçlı değil başka türlü bir tedavi vereceğim.