near here |taekook✔️

37

selamlar
nasılsınız??

umarım bu kurgu sizin için hâlâ heyecanlı bir şekilde devam ediyordur çünkü sonlara çok yakınız ve hevesinizin sönmesini istemem

iyi okumalar♡

...

Bay Jeon'un Bayan Jeon için hazırladığı sığınakta ikinci günlerine girmişti Doktor ve Albay. Tam anlamıyla yerin altında olduklarından, saate bakmadıkları sürece zaman kavramından bi haberlerdi. Dürüst olmaları gerekirse yalnızca beraber geçirdikleri kıymetli anlara odaklı bir yaşam sürmek onlara hiç de fena hissettirmemişti, belki fazlasıyla yoğun tempolarının ardından bir dinleniş olarak bile sayılabilirdi bu. İkisinin de son birkaç aydır ne kadar yorulduğu, nelerle uğraştığı belliydi en nihayetinde, baş başa kalmaktan daha iyi ödül olamazdı. Tabii bu yalnızlık her zaman süper hissettirmiyordu çünkü ortada hayli büyük bir gerginlik söz konusuydu.

Çıkma teklifi?
Hayır, bu kesinlikle bir teklif değildi. Bu Albay'ın bir niyetiydi ve hiç izin ister gibi de durmuyordu kurduğu cümle anlamının aksine. sevgilin olmak istiyorum. Hoş, Taehyung'un da halinden şikayetçi olduğu söylenemezdi çünkü her ne kadar beklemese de istediği bir şeydi onun sevgilisi olmak. O an ciddi anlamda donup kalmıştı, hem tenindeki dokunuşlar, hem yakıcı bakışlar hem de yumuşak ince dudaklardan çıkan büyüleyici kelimeler tamamen hipnoz olmasına sebebiyet vermişti. Doğrusu tepkisinin yersiz olduğunu da düşünmüyordu, kim Albay'dan bir çıkma teklifi(?) beklerdi ki? Neyse diyordu kendi kendine, sonuç olarak o sana aşık oldu ve insanlara nasıl davranırsa davransın sana olan tavrını dikkate alman gerekir.

Yine de Taehyung'a sorulacak olursa aşırı heyecanlı ve güzel bir an yaşadığını söyleyecek fakat detayların aklından neredeyse tamamen silindiği gerçeği üzecekti onu. Çünkü öylesine garip bir durumdalardı ki, kendi üzerinde yalnızca bir havlu varken, ıslak saç tutamlarından damlalar bir bir yere damlarken sevdiği adamdan itiraf almıştı. Üstelik o an sinirden fıttırmak üzereydi sırf Albay şu hitap meselesine takılıp onu soğukta beklettiği için, ancak tabii ki uzun sürmedi bu siniri. Zaten nasıl sürebilirdi? Kendi gibi o da bariz bir heyecan içindeydi, belli etmediğini düşünse de gözlerinden okunuyordu artık duyguları. Bilirsiniz, bazen kelimeler yerine hisleri anlamaya çalışmak yetiyor karşıdaki kişinin ne düşündüğünü bilmeye.

O da öyleydi işte, çatık kaşları ve somurtkan yüz ifadesinin ardında gizlenen duygular fazlasıyla yoğundu ancak tüm bunlar tek bir şeyle açığa çıkabilirdi...aşk. Herkes tarafından ketum olarak bilinen Albay'ı değiştiren yegane duygu yalnızca aşktı. Bunca zaman benliğini oluşturduğuna inandığı değerler bile değişiyordu, pekâlâ tabii ki hâlâ devletine duyduğu saygı ve sevgi değişmemişti ama artık önceliği farklıydı. Bundan sonra aşık olduğu adam yönlendirecekti hayatını da önceliklerini de kararlarını da, henüz bundan karşı tarafın haberi olmasa da kendini tamamıyla teslim etmişti ona. Çünkü bu gözlere, neredeyse otuz yıllık hayatında yalnızca iki zaman diliminde rastlamıştı.

Annesi ve Doktor... ikisinin de gözlerine bakarken içlerini görüyordu. O saf sevgi, ilgi ve merhameti. Tek bir aksilikte kendilerini bile feda edebilecek o bağlılığı. Bunu hiçbir şeye değişmezdi.

"Doktor!"

Kendisine seslenilmesiyle irkilip düşüncelerinden sıyrılan Taehyung, kollarını birbirine kavuşturup kaşlarını çattı. Daha dün sevgili olmuşlarken bu hitap da neyin nesiydi? Üstelik kendisi de bunu dert etmiş ve 'Albay' olarak seslendiğinde cevap vermemişti. Demek ki aynı muameleyi yapma zamanı gelmişti.