My Probinsyana Enemy

Epilogue

❃❃❃

1 year later...

EFREN POV

"Good morning sir!" Bati saaken ng mga empleyado ng kumpanya namen habang naglalakad ako papasok sa opisina ko.

"Good morning" nakangiting bati ko pabalik sakanila bago tuluyang nakapasok sa opisina ko.

Mas napangiti naman ako ng makita ang litrato ni Bejay na kuha pa noong nasa Ligao kami na nasa lamesa ko kaya dinampot ko 'yon bago hinalikan ang mukha niya.

"Good morning daba ko, how are you? Are you doing fine today?" Nakangiting tanong ko sakanya kahit alam ko naman na hindi niya ako sasagutin.

Isang taon na ang nakalipas ng mawala siya piling namen, isang taon na ng bumalik sa normal ang takbo ng kumapanya namen... Pero hanggang ngayon hinahanap-hanap ko pa rin ang tahanan ko, ang pahingahan ko, ang pinagkukunan ko ng lakas, ang daba ko.

Hindi pa namen nakikita ang katawan ni Bejay and we're still hoping na buhay siya. After a days, inilibing na din ang lolo niya and dumoble yung sakit na nararamdaman nameng lahat dahil nawala na nga si lolo, hindi pa rin namen mahanap si Bejay noon. Pero yung katawan ng tita niya natagpuan na namen at binurol din namen siya kahit sobrang galit ang nararamdaman namen sakanya.

Lahat kami hindi nawawalan ng pag-asa na wala na si Bejay, na tuluyan na nga niya kaming iniwan.

Huminga naman ako ng malalim para pigilan ang pag-tulo ng aking luha. Napalingon naman ako sa pintuan ng may kumatok.

"Pasok" sabi ko saka ko inayos ang sarili ko.

"Ready to go sir?" Sabi ng secretay ko kaya napangiti naman ako.

"Yup, dumaan lang ako dito para i-check kung may nakalimutan ba akong iibigay kay Raymond" sabi ko kaya tumango naman siya at lumabas ulit.

Our company and their company are now become one. Even though hindi ko napakasalan si Bejay nagprisinta sila na magsanib pwersa ang kumpanya namen, pareho naman about sa pagtatayo ng hotels at restaurants ang mga kumpanya namen kaya nagkasundo kaming lahat.

Marami ang nagbago... Maliban sa nararamdaman ko para kay Bejay. Madalas kong makita ang kakambal niya pero ni minsan hindi ko siya napagkamalan na si Bejay. Oo parehong-pareho sila pero iba ang pakiramdam ko kapag nasa paligid ko si Bejay, and of course talagang hindi ko mapapagtuunan ng pansin si Benleen dahil kay Nico.

They both like each other pero pareho din silang nagpapakipot sa isat isa kaya minsan napapairap na lang ako kapag nakikita silang dalawa.

Also mom and dad, kinuwento nila saaken na kaibigan sila ng mga magulang ni Bejay at sila na ang kumopkop saaken dahil wala din silang anak noon at gusto nila akong alagaan. Maayos na naman ako doon.

And also I already find the person na nag-iiwan ng litrato namen ni Bejay sa harap ng hotel room namen noon. And it was Benleen, sabi niya ginawa niya 'yon para takutin ako she also said that it was part of the plan and hay para din siya si Bejay at sinabi "to saaken.

"Ayaw mo niyan? May remembrance ka ng kalandian ninyong dalawa?"

She's crazy.

Paglabas ko ng kumpanya napatigil ako dahil biglang may tumulong tubig sa may balikat ko kaya napatingala ako sa langit at unti-unti na ngang pumatak ang ulan kaya dali-dali naman akong sumakay sa sasakyan ko.

Babalik na ulit ako ng Bicol ngayon and I'm planning to stay there. Si Raymond na ang bahala sa kumpanya at nandoon naman yung dalawa kong kapatid at sila na daw ang bahala doon at pinayagan nila akong manatili sa Bicol. Yung kapatid ko namang babae, well minsan na lang magkita-kita dahil nasa ibang bansa sila ni daddy.