Daddy Issues-Hyunin

6

Kulaklığımı çıkarıp masama oturdum. Bir kaç ödevim vardı, onları yapacaktım. Babamdan daha ses çıkmamıştı, sızmıştır diye düşünüyordum. Ödevlerimi yapmaya başladım. İçeriden kahkahalar duyuyordum, arkadaşlarıdır diye sorun etmedim.

Bir süre sonra ödevlerini bitirince kitaplarımı kaldırıp çantama koydum. Tuvalete gitmem gerektiğinde sessizce odanın kapısını açtım ve tuvalete yöneldim. İşimi halleder halletmez tuvaletten çıktım ve odama yöneldim.

Fakat duyduğum kadın sesi tam odama girecekken beni durdurdu. Kaşlarımı hafif çatarak salona giden koridorun sonunda ki duvarın orada durdum. Sessizce kafamı hafif çıkardım ve içeriye bakındım. Bir kadın ve babam vardı. Gülüşerek beraber konuşuyorlardı. Anlamayan gözlerle onlara baktım. Herhangi bir arkadaşı olabilirdi, arkadaşları ile gelirdi sürekli.

Tam odama gidecekken, kadının babamın kucağına çıktığını be onu öptüğünü gördüm. O anda kanım dondu. Şokla ikisini izlerken gözümden akan göz yaşlarımdan habersizdim. Elimde duran okuma gözlüklerim ellerim gevşediği için yere düştü. Babam ile kadın sıçrayarak bana döndü. Babamın gözlerinin içine baktım, bu sefer nefret ile bakam bendim.

Bana yıllardır annem için işkence çektirirken şimdi başka bir kadınla mı birlikteydi? Beni dövdüktem sonra anneme "intikamını alıyorum. Hep sen oldun ve tek sen olacaksın karıcığım." Diyerek annemin fotoğraflarına bakam adam başka bir kadın ile mi öpüşüyordu. Ve beni derinden yaralayan, sarhoş olmamasıydı. Sarhoş olsa bilinci yerinde olmadığı için anneme benzetmiş olabileceğini düşünürdüm. Ama o sarhoş bile değildi. Ve ben ilk kez babamın sarhoş olmasını dilemiştim..

O kadar dövmüştü, bir yerlerimi kırmıştı. Hiç biri şuan ki kadar canımı acıtmamıştı benim. Bana dediği onca söz bile bu kadar yakmamıştı canımı.

Ve babamın gözlerinde ilk defa bir duygu görüyordum, hüzün. Belki biraz da pişmanlık? Beni gördüğü için miydi, tabii ki hayır. Annemi hatırlattığıma emindim. Şu an onları annemin gördüğünü anlık olarak sanmıştı büyük ihtimal. Annemin üstüne gül kokladığı içindi belki bu pişmanlık. Ama gözlerinde kesinlikle vardı o ifade.

Sadece bir dakika. Belki bir dakika bile değil. Sadece babamın gözlerine nefretle baktım. Ardından sinir ile evden çıktım ve ayakkabılarımı giyerek kendimi sokağa attım. Arkamdan bağırışmalar duymuştum. Hızla yürürken cama doğru baktığımda ayağa kalkan babamı görmüştüm, beni döveceğini söylüyordu. Orada durup cama bakmaya devam ettim. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Kadın, onu durdurmuştu. Gözünde korku vardı. Öpmüştü babamı..

Bu görüntüye daha fazla katlanamayarak oradan hızla ayrıldım. Bir sokak arasına girerek kaldırıma çöktüm ve ağlamaya başladım. Telefonumdan gelen bildirim seslerini umursamıyordum. Büyük ihtimal bizimkiler grupta konuşuyorlardı. Bir süre orada ağladıktan sonra yanıma oturan bir beden hissettim. Bu kişinin babam olduğu düşüncesi beni korkuturken sıçrayarak yanımda ki kişiye baktım.

Bu.. bana yardım eden çocuktu. Aynı zaman da okula da yeni gelmişti. Koluna taktığı bie gitar çantası gördüm. Sanırım gitar çalıyordu. "Neden ağlıyorsun?" Diye sordu.

"Boşver, pek önemli değil."

"Seni üzmüşse önemli olmalı. İnan bana anlatabilirsin, hem yakından tanıdığın birine anlatmak yerine pek tanımadığın birine anlatmak daha iyi gelecektir."

Dediğini kafamla onaylayıp konuşmaya başladım, "Babam anneme çok değer verirdi. Annemi hiç görmemiş olsam da, sürekli annemin fotoğraflarına bakarak ondan başkasına asla bakmayacağımı söylüyordu. Bugün eve bir kadın getirmiş, onları öpüşürken gördüm. Sonra da evden çıkıp buraya geldim işte." Detaya pek girmemeye çalışmıştım, bu kadarını anlatmak bile rahatlatmıştı beni.

"Bu çok kötü bir durum.. eminin berbat hissediyorsundur. Ama berbat olan zaten baban. Ne dersem diyiyim acın geçmeyecek, fakat belki kafanı dağıtabilirim. Biraz şarkı söylemek ister misin?"

Kafamı gülümseyerek, heyecanlı bir biçimde salladım.

"Stitches?"

"Stitches." Onaylarcasına söyledim.

Gitarını çıkararak kendini ayarladı. Ve gitarı çalmaya başladı. Müziğin sesi ve güzel hava mayıştırmıştı beni. O şarkıya hafifçe girince onunla birlikte girdim.

"I thought that I've been hurt before
– Daha önce yaralandığımı düşündüm

But no one's ever left me quite this sore
– Ama hiç kimse bana bu kadar acı vermedi

Your words cut deeper than a knife
– Kelimelerin bir bıçaktan daha derin kesildi

Now I need someone to breathe me back to life
– Şimdi beni hayata döndürecek birine ihtiyacım var

Got a feeling that I'm going under
– Altında olduğumu hissediyorum

But I know that I'll make it out alive
– Ama biliyorum ki hayatta kılacağım

If I quit calling you my lover
– Seni aramayı bırakırsam sevgilim

Move on
– Devam et

You watch me bleed until I can't breathe
– Nefes alamayana kadar kanamı izliyorsun

I'm shaking falling onto my knees
– Dizlerimin üstüne çöküyorum

And now that I'm without your kisses
– Ve şimdi senin öpücüklerin olmadığına göre

I'll be needing stitches
– Dikişe ihtiyacım olacak

I'm tripping over myself
– Kendimi takıyorum

Aching begging you to come help
– Aching yardım için yalvarıyor

And now that I'm without your kisses
– Ve şimdi senin öpücüklerin olmadığına göre

I'll be needing stitches
– Dikişe ihtiyacım olacak."

Şarkıya devam edecektik ki, arkamızda ki binadan giriş kattan, "Bu saatte ne şarkısı!" Demesi ile susup gülüşmeye başladık.

"Gülünce çok güzel görünüyorsun. Özellikle gamzelerin." Diyerek gülümsedi ve beni izlemeye başladı.

Utanarak başımı hafifçe eğdim. Tüm sıkıntılarımı unutmuştum rağmen. Unutturmuştu bana sıkıntılarımı şu dakikalar.

"Eve geri dönecek misin?"

"Mecburum. Ama bu gece dönmek istemiyorum."

"Bana gelebilirsin istersen, eve gitmek istemiyorsan."

"Aileni rahatsız etmek istemem."

"Ailem bana tuttu bu evi. Tek yaşıyorum anlayacağın. İlk hafta benimle kaldı annem, sonra eve gitti."

Kafamı onaylarcasına salladığımda ayağa kalktı ve onunla beraber ben de kalktım. Sonrasında onun evine doğru yürümeye başladık..

Ahahahaytt selamınhellooo nasıl gidiyor bea
Oy ve yorum lütfeen