İlk Acım Değilsin

•48

Masanın üzerinde bıraktığım alkol şişesine doğru yöneldim.Kırmızı şaraptan bit yudum aldım ve küllüğün yanına rastgele bıraktığım 34 tane sigara izmaritini düzenli bir şekilde bir küme haline getirdim ve küllüğün hemen yanına bıraktım.
Cebimdeki çakmağı masanın üstüne doğru yavaşça attım ve çakmağa en yakın olan sigarayı alarak,kısmet sanaymış kusura bakma diyerek af dileyip yaktım.

Hemen karşımdaki çekmeceden,bana yazdığın mektupları masanın üzerine koydum.Çekmecedeki fotoğraflarını da aldım ve tek tek serptim masanın üzerine.Masa tamamen kağıtlarla ve fotoğraflarınla doldu.Nerede ne kadar senden kalan bir anı varsa oraya bıraktım.Ne yaptığımı bilmiyor,ne yapacağımı tahmin edemiyordum.
Sigaradan 4.cü nefesimi çektim ve küllükte öldürdüğüm 6.sigarayla göz göze geldim.
Hemen onun yanına 7.sini de söndürerek bıraktım.Bana yolladığın yazıları tam 4. defa
tekrarlayarak okudum ve bir sigara daha söndürdüm.Bir kağıdı bu arada dalgınlıkla yaktım,yanan kısmı ‘biz hiç bitmeyeceğiz’
kısmına denk gelmişti.Bu daha çok yaktı canımı,ben de hemen yeni bir sigara daha yaktım.

Fotoğrafını aldım elime,gülüyordun.Diğer fotoğrafını aldım rüzgar saçlarını savurmuştu ve sen en masum halinle saçını düzeltmek için ellerini saçlarına atmıştın.

Bir diğerini aldım,sonra bir diğeri.
Sonra da bir diğerini...
Ve dumanı, fotoğrafına doğru üfleyerek ‘Söylesene lan!Biz niye böyle olduk?’ dedim..
Sessiz bir şekilde karşıladın beni.Cevap gelmiyor olması,masanın şu an beni anlaması kadar karışıktı..

Bir diğer fotoğrafını aldım,ellerini çenenin üstüne atmış olduğun ve diğer elinle tıpkı ‘Ne diyorsun ya?’ tarzında bir ima yaptığın görüntüyle karşı karşıya kaldım.

‘Hiç sevdin mi beni?’ dedim.
Yine ses gelmedi.
‘Konuşsana lan,hadi?’ dedim...

İki dudağın birbirinin üstüne değmiş,masum ve tuhaf bakışlı fotoğrafın çıktı karşıma.

Tıpkı ‘bilmiyorum ki’ tarzında bir ima yaratmıştı fotoğraf bana.Sigarayı fotoğrafının üstünde söndürdüm.

Ve seslendim fotoğrafına.
Siktir et,
Ben de bilmiyorum...