Beni duvara itip kendini bana bastırdı.... kulağıma fısıldayarak...
- şişttt.... Sessiz ol...
Asili iterek...
- çık odamdan...hemen!!!
Gülümseyerek gözlerime bakıyordu...alayla
- bizi böyle yakalamalarından mı korkuyorsun yoksa benimle bu kadar yak...
Asili babamdan hep saklanmıştım öğrense biliyordumki onu da öldürecektim... tıpkı o küçücük bebek gibi... mezarı dahi olmayacaktı...
Gözümden akan yaşı silerek oturduğum koltuktan kalkıp masanın üstündeki viskiyi açıp kafama diktim... Onu öldürmekten başka çarem yoktu...babamdan saklıyamamıştım
Bağırarak elimdeki içkiyi duvara fırlattım.. - ALLAH KAHRETSİN!!!!
Tıpkı o günkü gibi tüm bedenim kasılmıştı...birkez daha beni doğuran kadının kanından olan o kalbi durdurmak istemiyordum...annemden bana kalan tek şeydi asil...
Benden nefretde etse babamdan onu hep korudum... sırf annemin bir parçasını taşıyor diye...beni terk eden annemin kanını taşıyor diye onu korudum...
Ama asil benden benim olan herşeyimi aldı...annemi... hayatımı... çocukluğumu... sevdiğim kızı...
Hepsi onun oldu...hepsi asile ait oldu...
Elimle şakaklarımı sıkarak gözlerimi kapattım... Başka çarem yoktu...asili öldürecektim...
Hızla kasamın kilidini açıp içindeki silahı aldım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu silahı babam bana doğum günümde almıştı...o gün kardeşimi öldürmem için bu silahı bana nasıl tutup bir insanı öldüreceğimi öğretmişti...
Kendime biran acıdım... içimdeki küçücük çocukluğunu yaşıyamıyan o çocuğa acımıştım...
Buruk bir tebessümle silahı elime aldım...tertemizdi... altındandı... üstünde ismim yazıyordu...ve birkaç saat sonra bu silah bu kadar parlak ve göz alıcı görünmeyecekti... Yada bu kadar masum
Belime yerleştirip odamdan çıktım...o sırada babamın adamlarından Selçuk bana doğru ilerliyerek.. - Ali bey patron sizi terasta bekliyor...
Kafamı onayla sallayarak terasa geçtim Babamın bu büyük köşkte en çok sevdiği yerdi burası...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babam beni görünce oturarak seslendi - gel otur...
Dediğini yaparak tam karşısına oturdum ikimizde sanki zıt kutuplardık...belkide öyleydik...ama biliyordu ben o değildim hiçbir zaman da babam kadar acımasız olamıcaktım...ama o beni tıpkı kendisi gibi canavar yapacaktı.....
Net bir sesle - 24 saat içerisinde o piç ölmezse ne olacağını söylememe gerek varmı...
Gözlerimi onun gözlerine götürdüm tam ortada yanan ateş babamın gözlerine yansımıştı...bana bir evlat olarak değil bir günahkar olarak bakıyordu...
- istediğini yapıcam baba... yarım kalan işimi bitiricem...
Yüzünde alaycı bir tavırla gülümseme belirdi... - güzel...işin bitince artık Türkiye'de kalmanı istemiyorum eve gel özel uçağın hazır olacak..
Biranda şaşırarak.... - baba?!...
Elini havaya kaldırarak... - lafımı ikiletme şimdi karşımdan çek git...
Yumruğumu sıkarak oturduğum yerden kalkıp hızla köşkten ayrıldım...
...
Asili saatlerdir arıyordum ama açmadı... - AÇ ŞU TELEFONU!!!!
bir kez daha aramayı denedim ama telefon kapanmıştı... Elimle direksiyona yumruk atarak - seni bulamayacağımımı sanıyosun...
Asilin telefonu kapalıysa dağ evinden başka bir yerde olamazdı...belliki yeni kurbanıyla oyun oynuyordu...
Arabayı dağ evine sürerek belimdeki silahı yan koltuğa atıp son bir kez tertemiz olmasına güldüm...
- ben geliyorum kardeşim
...
Asil bora Karay
Hayat saatlerdir kapıyı vurarak ağlıyordu... yalvarışlarını dinleyerek.... öylece kapının önünde diz çökerek oturdum
- asil!!! Lütfen aç kapıyı....
Gözlerim kapalıydı bir kaç saat sonra ona yapacağım her şeyi düşünmem gerekiyordu...hata yapamazdım...
- asil!!!!! Yalvarırım aç kapıyı nefes alamıyorum... Lüt..fen!!!
