Beni duvara itip kendini bana bastırdı.... kulağıma fısıldayarak...
- şişttt.... Sessiz ol...
Asili iterek...
- çık odamdan...hemen!!!
Gülümseyerek gözlerime bakıyordu...alayla
- bizi böyle yakalamalarından mı korkuyorsun yoksa benimle bu kadar yak...
O orospu çocuğunun hayatın yakınında olması beni delirtiyordu...
Zilin çalmasıyla hayatın sınıfına gidecekken ikisinin beraber çıktığını gördüm kolunu hayatın omzuna atmıştı... Elimi sinirden sıktım.. ona dokunması bile beni bu hâle getiriyordu...delirtiyordu.... Selinin sesiyle kendime gelmeye çalıştım... - sanırım bana neden böyle davrandığı belli oluyor.... Ona bakmadan... - asil işte... Zor birşey gördüğünde elde etmek için herşeyi yapar. Selin eliyle omzuma vurarak... - neyse ya sonunda ondanda sıkılıp bana dönecek...herzaman böyleydi... Dudaklarımı alayla kıvırarak...seline baktım.... Gerçekten böyle mi düşünüyordu...asil sadece kullanıyordu....herkesi...kendi zevkleri için.... Ama bunu kimseye yıllarca söylemedim... tıpkı şuan yaptığım gibi...ona zarar gelmesini istemiyorum...ne kadar nefret etsem de... Seline doğru bakarak kolumu gösterdim... - kantine gidelim... Kafasını onayla sallayarak...koluma girdi...
Merdivenlerden inip kantine gireceğimiz sıra hayatı asille gördüm... - selin...ben tamammen unutmuşum bugün basketbol turnuvası için çocuklarla çalışacaktık...
Bana samimi bir şekilde gülümseyerek... - sorun değil Ali sen git....
Hızla oradan uzaklaşıp kendimi spor salonunda attım... Aslında turnuva için çalışmayacaktık... zaten iyiydik...sadece hayatın asille olması...
- ahhh.... Ben ne yapıyorum...?!... Bomboş salonda basketbol topu alıp oynamaya başladım...en azından bir kaç dakika unutmak istedim...içimdeki bu aniden büyüyen duygular beni esir ediyormuş gibiydi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nefeslenip durdum...kafam niye bu kadar karışıktı... topu tüm sinirimle fırlattım... - AAAAAAAAHH!!!!!..... O sırada hayatın beni izlediğini gördüm....onu gördüğümü görünce adımlarını bana yaklaştırdı... Beni ise sadece olduğum yerde nefes nefese kalmıştım.... Gözlerime bakarak.. dün gece asilin patlattığı kaşıma baktı... - acıyomu ? Elimle kaşıma dokunup güldüm... - alışığım...yani yaralara... Narin parmakları sanki dokunsa canım yanacak mış gibi yarama hafifçe dokundu... - seni tanımaya başladım isimsiz adam... Anlamayan gözlerle ona baktım... - Ali Asaf... İsmimi öğrenmişti.. belki kime sorsa öğrenirdi ama benim için bu çok güzeldi...evet güzeldi...
Dudaklarımı kıvırarak... - kime sorup öğrendiniz küçük hanım... - kimseye sormadım...senin gibi bende seni merak edip araştırdım... Hoşuma gitsede gülümsememi bastırdım... - peki... Hayat sanki bana birşey söyleyecek gibiydi...ama çekiniyordu.. - şey....Ali..
O sırada asil spor salonunun kapısına yaşlanmış bir şekilde... - hayat...benden başka kimseye kişisel hızmetçilik yaptığını bilmiyordum... Şahsen bana yaptığın o gece ki pozisyonları...bana ait sanmıştım
Sinirden sıkmış olduğum yumruğumu ona ilerleyerek tam yüzüne geçirdim... Hayat bağırarak... - Ali... lütfen Ama kardeşimin bu kadar iğrenç bir insan olması canımı yakıyordu.... Dudağının yanindaki kanı elinin tersiyle sildikten sonra bana sırıtarak baktı... - vayyyy sonunda seni de kıvama getirdik ali bey.... Ona sadece acıyarak baktım... Hayata döndüğümde bana birşey yapmamam için yalvaran gözlerle baktı...ama eğer asili durdurmazsam ona da zarar verecekti...
Asil eliyle sertçe omzumdan itti... - birdaha hayatın yanında olmayacaksın... anladın mı yoksa ne olacağını biliyosun... Göz kırpıp benden cevap bekledi...o sırada hayat asile doğru ilerleyerek.. - ya sen kim oluyosun ...anlamıyormusun bana karışamazsın.... Ama asil sadece sırıtıyordu... Elimi sıkarak asilin o iğrenç sırıtısını izledim...
Hayatın kolundan tuttuğu sırada asilin kolundan tutup kulağına fısıldadım.. - kızı bırak...yoksa seni gebertirim... Yüzüme boş boş baktı... dişlerini sıkarak.. - çok korktum...biliyomusun... Zilin çalmasıyla hayata gitmesi için işaret ettim... Ama kolumu tutarak.. - Ali... - git hayat... Spor salonunda Çıkıp gitti... Asile dönüp... - seninle işim yok...ama o kızdan uzak dur... anladın mı... Gözlerini devirerek.. ceketini düzeltti.. - uzak duraramam..ben bir kere birine kafayı takarsam o benim olana kadar Savaşırım...beni az çok yanıyorsundur....
Yüzüne bir yumruk daha atmamak için kendimi zor tuttum.. hayatı ondan koruyacaktım...ne olursa olsun...annemi kaybettiğimiz gibi onu da kaybedemezdim....
Elimle boğazını tutup duvara yapıştırıp sıktım... - ONDAN UZAK DURACAKSIN !!!!!
....
Okul çıkışı 17.24
Ne zaman kendimi çaresiz, yalnız hissetsem annemin en sevdiği şeyi yapardım...
Onun küçükken canı sıkıldığında kaçıp gittiği dedemin dağ evinin bahçesinde uzanmak.... Gözlerimi kapatıp çimenlere uzandım...
Eskiden annemle burada ağlar...burada gülerdim... Bazen bu yaptığımız şeyin çok saçma ve sıkıcı olduğunu düşünürdüm...ama şimdi bana sadece huzur veriyordu...
- anne....ben yapamıyorum...ona yardım edemiyorum...onun kalbi çok soğuk anne...
- kardeşime yardım edemiyorum.... özür dilerim...
Gözlerimden akan yaşlar boğazımı yakıyordu... derince nefes alıp vermeye çalıştım...
Annemin bana ölmeden önce söyledigi tek şey di bu... Elinde sıkıca tutmuş olduğu fotoğrafı elime tutuşturarak.... - Ali... kardeşine sahip çık...o çok yalnız...onu bul.... benim için oğlum...lütfen...
Onu bulmuştum...onun okuduğu okula gelecek kadar yakındım ona... Ama babam bilmiyordu... eğer bilseydi zaten asili öldürürdü...annem den bana kala tek şeyi kaybedemezdim bu ne olursa olsun...
Ayağa kalkıp üstümü temizledim...telefonumun çalmasıyla cebimden çıkarıp açtım... - efendim baba... Net ve sert bir sesle.. - hemen köşke gel... - tamam baba...
1 saat sonra
- baba ben bunu yapmak istemiyorum....
Babam oturduğu deri koltuğundan kalkarak... - sıra sende oğlum... artık bu koltuk senin... yıllardır devam eden Ailemizin soyunu devam ettirme sırası sana geçti...
Ayağa kalkarak... babamın karşısına geçtim.. - bana sordun mu baba...bir kerede benim ne istediğimi sordun mu???
Elindeki bardağı sertçe masasına vurdu... -YETER ALİ ASAF....BU SAATTEN SONRA TÜM MAL VARLIĞIMI SANA VERİYORUM... ARTIK BENİM OLAN HER YANIMDA ÇALIŞAN ADAMLARIM...HER DOSTUM...HER DÜŞMANIM SENİNDİR!!!
Duraksayarak babamın gözlerine baktım... Ben onun gibi olmak istemiyordum... Ama başka seçeneğim yoktu... - o okulu da bırak...gerek yok zaten...ne diye tutturduğunu da anlamıyordum zaten...
Olmaz...okulu bırakırsam ne kardeşimi nede hayatı koruyabilirdim....
- baba...
Elini kaldırarak... - YETER DAHA FAZLA KONUŞMA..!! BEN NE DERSEM O!!!...
Omzumu sıkıca tutarak... - sana güveniyorum oğlum...
