Drifting with the Waves (Elyu Series #1)

Chapter 43

The rage sitting low in my stomach finally came to life, bursting and spreading to all parts of my body until I'm ready to explode. I couldn't even see my aunt's face. All I see is red.

She lets out a nervous laugh. "Ano pang pinagsasabi mo, Raya? Hindi ko magagawa yan kay Fidel, kapatid ko yun eh—"

"Isang beses lang kitang tatanungin, Tita," I said, my voice filled with venom. Dahan-dahan akong humakbang patungo sa kaniya. I could sense her fright but I couldn't even care. "Ibinulsa mo ba ang panggamot ni Papa noon?"

Kasunod ng tanong ko ay mahabang katahimikan. I tried to stare at her face, to make out any semblance of her friendly face that would tell me what I accidentally heard is false. I want her to assure me that she is, and has always been, loyal to our family and her intentions are pure.

Sarkastikong tumawa si Don pagkatapos ng ilang minuto.

"Ano, hindi ka makasagot? Tinatanong ka niya kung ang ipinangbayad mo sa mga utang mo noon ay galing sa panggamot ng tatay niya!"

I didn't even flinch when Tita Belinda slapped him across the face.

"Bastos ka! Ginawa ko lang yun dahil sa inyo!"

"Dahil sa amin?! Kailan ba kami nakinabang sa lahat ng mga panghuhuthot mo kila Raya? Simula nung mamatay si Papa, kung sinu-sino nalang lalaki ang dinadala mo dito sa bahay!" galit niyang sigaw.

Tita Belinda sharply turned to me. "Ginastos ko ang pera, Raya. Yun ba ang gusto mong marinig?"

Napaawang ang bibig ko sa pinaghalong galit at gulat.

"Mamamatay din naman si Fidel, eh, para san pa ang mamahaling gamot?" she took a deep, shaky breath. "Ang mga anak ko, buhay pa. Buhay pa sila at kailangan ko silang buhayin. Mas makikinabang sila sa perang pinapadala mo kesa sa sakitin mong tatay."

Isa-isang tumulo ang mga luha mula sa mata ko. Hindi ako makapaniwalang manggagaling sa kaniya mismo ang mga salitang iyon. It feels as if someone had stabbed me with a knife in the chest and twisting it inside. I am writhing in pain from the inside. I want to curse, to scream out loud but I couldn't do it. Sobra pa 'tong galit ko sa naramdaman ko nung una kong malaman na buntis si Selena.

"Tita, sampung taon ko pong inisip kung masama ba akong anak! Sampung taon! Paulit-ulit kong binabalikan ang mga taon na hindi namin kasama si Papa dahil kinakain ako ng konsensiya ko..." I sobbed.

"Talagang magdusa ka! Sino bang matinong anak ang iiwan ang tatay niyang maysakit, huh?! May kasalanan ka rin dito, Sereia!"

"Ah, pucha..." mura ni Don at nagdadabog na lumabas ng kwarto.

I almost couldn't breathe because I'm crying too much. I'm blurting out words I don't even understand and my entire body is shaking.

"Alam kong hindi mo ako maiintindihan, Raya, dahil wala ka pang mga anak. Ginawa ko lang yun para sa kanila. Siguro dahil na rin sa inggit..." she shrugged. "Wala namang ibang ginawa si Fidel kundi mag-asawa ng mayaman, tapos ang mga anak niya, ang gaganda na ng buhay. Eh ako? Maaga akong iniwan ng asawa ko kaya kailangan ko silang itaguyod nang mag-isa..."

I want to pull my hair out of frustration. Did she think we lived a luxurious life before migrating to America? Hindi ba niya naisip ang ilang beses na nangutang si Papa sa kaniya noon dahil wala rin siyang pera?!

"Raya...?"

Napalingon ako at nakitang nakatayo si Lulu sa may pintuan. She looked worried.

"Sorry, nakarinig kasi ako ng nagsisigawan—"

Hindi ko na siya pinatapos at nilingon si Tita Belinda. I wiped my tears harshly. I've made my decision.

"Kahit isang piso, wala akong kukunin sa benta ng bahay. Hinding-hindi kita mapapatawad sa ginawa mo kay Papa. Ito na rin ang huling beses na tatapak pa ako sa pamamahay mo, Tita Belinda. Ang huling beses na makikita mo pa ang pamangkin mo dahil simula ngayon, kakalimutan ko nang naging parte ka ng buhay at ng pamilya ko."