Among the Galaxies // TaeKook

11: Benim kanım sana en büyük ceza

Yine ben... Biliyorum biliyorum yüzüme tukuresiniz geliyo olsun sorun yok benim için hava hoş zuvzjzbsjsbdjbdkd
Boş ama bir o kadar da hoş olabilen (fikrimce) bir bölümle karşınızda oluyorum şuan. Hahw... O zaman iyi okumala dilerim tabii böyle bir şey mümkünse 🐇💨

(Lana Del Rey- Doin' Time)

•••

-Jimin'den...

"Yoongi!"

Yoongi arkasını dönerek bana baktı. Taehyung yoktu. Birbirimize bakakaldık öylece. Artık onu durduramazdık. Tekrardan geri donemezdik çünkü bu bizim için ölümden farksız olurdu. "yapacak bir şey yok Jimin. O kendi seçimini yaptı. Bırak gitsin. Zaten yetişemeyiz ona. Kendi önümüze bakalım." Onu onayladım. Kısa sürede az da olsa Taehyung'a alışsam da kendi seçimini yapan birine karşı başka bir çare olamazdı.

Onu sevdiği kişilerden ayırmıştık. Aslında, Dünya dışına ayak basarak bunu zaten kendi kendine yapmıştı ancak biz de katkı sağlamıştık bu duruma. Yoongi elimi tutarak beni de peşinden sürükledi ve jetin önüne geldik. Elindeki sensörle gemiyi açarak önce kendisi girdi ve daha sonra ben de arkasından girdim. Jungkook bu konuda ne yapacaktı emin değildim. Taehyung plana sadık kalmamıştı ve bu saatten sonra Jungkook'a göre hareket edecektik. Yoongi tüm düğmeleri yukarı kaldırdı ve önündeki kolu kendine çekerek jetin havalanmasini sağladı. Ben de yandaki düğmeye basarak üstteki kapağın kapanmasını sağladım. Jetin bulunduğu yerin tavan jetin çıkacağı kadar açılmıştı ve biz de havalanmıştık. Bundan sonrasını kestiremiyordum.

Havalandığımız an bir ordunun bulundugu o alana baktık ve o küçücük noktada Taehyung'u gördük. Bize bakıyordu. Çare arayan gözleriyle bize bakıyordu. Ancak ona çok sinirliydim. Yaptığı ahmaklıktı. Aslında doğruydu çünkü ne de olsa o bir insandı. İnsanlar aptaldır ve aptallık etmeye bayılırlar. Her zaman buna inanmışımdır. Onlara verilen türlü türlü nimetleri birer birer yok ederek bu aptallıklarını da yeterince yok ediyorlar. İnsanlardan nefret ediyorum. İnsanlardan asırlar boyu nefret ediyordum.

Gözleri bizden uzaklaşmış ve Jungkook'la buluşmuştu. Jungkook'un -daha doğrusu Venom'un- bizden bir farkı yoktu. Sinirliydi.

"Gidelim mi?" Dedi Yoongi. "Bilmiyorum, beklemememiz gerektiğini söyledi Jungkook." Ancak onu arkamızda bırakmak istemiyordum. "Ancak ben Jungkook'u arkada bırakmak istemiyorum." Dedim az önceki cumlemi destekleyerek. "Plan ne olacak?" Dedi Yoongi. "Bilmiyorum Yoongi. Jungkook'un ölmesindense beni öldürmesini yeğlerim." Bu cümlemin haklı olduğuna kanaat getirerek bana hak verdi. Tekrardan önüme döndüğüm an gözlerimin önüne yayılan koskoca bir ışık hüzmesi, jeti aniden sarsılması ve kopan çığlıklarla gözlerim kocaman açıldı.

"NELER OLUYOR!"

"SİKTİR SİKTİR SİKTİR! BOMBALANIYORUZ!"

Ve aniden ikinci bir bomba bizden daha uzağa geldiğinde jeti kontrol etmek için ikimizde jetin kollarına sıkı sıkı tutunmuş ve kontrol altına almayı denemiştik. Sikeyim, Jungkook ve Taehyung oradaydılar. Ve tekrardan sikeyim ki Venom'un en hassas noktası ateşti. "YOONGİ JUNGKOOK VE TAEHYUNG ORADA! ŞU LANET METALİ KONTROL ALTINA ALALIM ÇABUK!'

"DENİYORUM AMINA KOYİM!"

elli tane düğmeye basarak ikinci motoru çalıştırmış ve aletleri sogutucuyla daha fazla gerilmesini engellemişti. Jetin motoru giderek ısınırsa bu da bizim için üçüncü bir bombaya donusebilirdi. "Hadi gidelim!'