Among the Galaxies // TaeKook

14: Güven

Öncelikle hepinize merhaba. Aradan epey bir zaman geçmiş. Bir senedir sınav için uğraşıyodum kusura bakmayın lütfen :/ daha fazla konuşacak bir şey yok zaten. Size iyi okumalar 💜

•••

Taehyung'tan

Koca bir kar küresi...

Hızlıca salladım ve içindeki minyatür evin üzerine nasıl yağdığını seyrettim kar görünümlü parçaların. Aynı üzerime saçılan o büyük felaket gibiydi. Sonra eve tekrar baktım. Yabancı filmlerdeki o sıcak ailenin dağ evine benziyordu. Ve aniden o aileyi katleden korkunç bir canavar...

Bu evde ben yaşıyordum belki de. Pencereleri ışıklandırılmıştı. Ailemle mi beraberdik? Gece gece harika bir dizi mi izliyorduk yoksa? Bu hiç yakın olmadığım konular... Nerden girmişti aklıma aniden?

Tekrar salladım küreyi. Kar misali düşen parçaların birazı birbirine yapışmıştı. Sinir etti beni. Tekrar salladım. İçerisindeki su köpüklendi. Tekrar salladım. Belki ev yıkılır da başımıza çöker diye salladım. Yıkılmadı. O kadar dalmıştım ki bu küçük eve, bana seslenen Atlantis'ten birhaberdim. En sonda da ayak sesleri duydum kapıma doğru gelen. Kar küresini komodinin üzerine bırakırken kapım tıklatıldı.

"Taehyung, müsait misin?"

"Tabii, girebilirsin Atlantis."

Kapıyı açtı yavaşça bu iri kadın. Üzerinde bol bir sweat ve bol bir eşofman vardı. Maskülen görünüşü ve davranışlarıyla birçok kişiyi kendine bağlardı muhtemelen. Yavaşça kapıyı kapattı ve komodinin üzerinde duran kar küresine gözleri takıldı. "Ahh, bu burada mı kalmış?" Ben de oraya döndüm. "Senin miydi bu?"

"Aslında benim değil," dedi biraz daha yaklaşırken "Fiona'nın." Dedi. Fiona? Az önce aşağıda o adamla uğraşan kız mı? Sorar gibi ona baktığımda tekrardan konuşmaya başladı. "Fiona ara sıra buraya gelir. Ben de ona küçük bir hediye almıştım ama o burada bırakmış." Tekrardan kar küresine döndü ve eğilerek onu aldı.

"Kusura bakma," diyerek durdurdum onu. "Ona ait olduğunu bilmiyordum."

"Sorun değil Taehyung. Kendini yabancı hissetme. Keyfine bak lütfen. İstiyorsan aşağı in. Burada sıkılmadın mı?" Sıkılmak mı? Birazdan sıkıntıdan kendimi boğacak gibiydim ama aşağı inip kimsenin yüzünü de görmek istemiyordum. Özellikle O'un...

"Ben... Banyo yapmam gerekiyor. Sonra ineceğim." Diyerek cevap verdim.

"Anladım. Bak, banyon burada. Eksik bir şey olursa söylemekten çekinme. Gidiyorum ben şimdi." Dedi ve odadan çıktı. Ben de hemen kıyafetlerimi çıkartarak kendimi banyoya attım. Çıktığımda kendimi daha temiz hissediyordum. Üzerime yapışmış kan lekeleri gitmişti. Kendime çıkardığım yeni eşyalarımı giyindikten sonra son kez aynada saçımı düzeltip odanın kapısına yöneldim.

Koridorda ilerlerken bir yandan da duvardaki resimleri inceliyordum. Şu anın dünyasında var olan eserler bu resimlerin belki de yanından bile geçemezdi. Artık insanlar, sanatı kara deliğe sürükleyerek onu yok ediyorlardı. Bu yüzden bu tablolar çok hoşuma gitmişti. Daha fazla düşünmeden merdivenleri indim ve sessizce aşağı kata geldim. Salonda oturan Yoongi'yi ve dün Fiona'yla geçinemeyen adamı gördüm. Aslında, gördüğüm gibi yön değiştirmem gerekiyordu ancak Yoongi beni çoktan fark etmişti.