Mert Hakan yandaş
-
Mezarlığın orada oturan birini görmemle yavaşça hareketlerini izledim. Mezarı okşuyor ve bir kaç kelime söylüyordu.
Yanımda olan babannemin mezarından kalkıp mezarlığın yanında oturan adamın yanına ilerledim.
" İyi misiniz?"diye mırıldandığımda bana kafasını dönen adam kafa salladı.
"İyiyim."dedi. Mezarın yanına oturdum
"Her sene aynı tarihte hep buradasin "dediğimde bana döndü ve kaşlarını çattı.
"Yani seni sinirlendirmek istemem evim şurada ve buraya gelip giden insanlara bakıyorum."dediğimde
"Sorun yok "dedi . İçi çok soğuktu
"Baban mı?"dediğimde sanki yarasına basmisim gibi baktı.
"Evet öyle"dediğinde derin nefes verdim ve elimde olan yasini gösterdim.
"Baban için yasin okuyabilirim istersen. Hem biraz daha rahatlamış olur"dediğimde haffice güldü.
"Minnettar olurum."dediğinde elime olan Kur'an-ı açıp bildiğim sayfaları okudum
Küçükken camiye gitmenin faydalarıydi.
Kur'an okurken beni sanki şarkı söylüyormusum gibi dinliyordu. Son kısma gelip bitirdiğimde ayağa kalktım.
"Bence burada çok kalma hem ölüler de rahatsız olur onları duymak istemezsin"dediğimde kaşlarını çattı.
"Nasıl yani?"şaşkınlıkla dediği şeye güldüm.
" Mezarlık burası burada her şey olabilir geceye kalma"dedim ve yavaşça mezarlığın kapısından çıktım.
Arkamdan seslenen kişiye baktım.
"Çok teşekkür ederim."dedi ve güldüm
"İsmim Sena, her sene geldiğinde burada olacağım, görüşürüz."dedim o da arkadan
"İsmim mert , teşekürler tekrardan"demişti.
Yavaşça yokuştan evime doğru çıktım.
Çok tatlı biriydi
-
