Yağmur yağdı.
O gece mardin bana ağladı.
"Oysa bir umuttu senin aşkına tutulmak ama sen beni o sevdada boğdun."Yeşil gözlerim onun kahve harelerine değdi.
"Sen ebruyu bile kabul ettin ama beni asla sevmedin berzan ağa."Sesizleşti bedeni kaskatı kesi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sevdiği kadının gözleri siyahmış bakınca karanlığa gömülüyormuşormanımda kaybol."
Devrim Çelik~Zulüm Kokar.
____________________________________
19.01.2017.
Yazardan.
Soğuk mardin'i sarmıştı dışarısı komple beyaza bulanmıştı kadın yine pencereden dışarıyı izledi gece çoktan çökmüştü bugün dedesi yoktu ama heran gelebilecek bir adamdı içi gitti kadının kar beyazı olan bu şehre dışarda yaşıtları gibi karın altında gezmek varken evde mahkum bir hayat sürüyordu.
Kadın'nın gözleri pencerenin altında değdi elleri cebinde bir adam bekliyordu kaşları çatıldı yeşil gözleri kahve gözlere değerken kadının içi gitti uzun kirpikleri vardı adamın gece karası saçları ama o saçları başına sardığı bez parçası ile örtülmüştü birkaç tutamı ucundan belli oluyordu adamın sadece gözleri belli olurken kadın derin bir soluk aldı adam aylardır pencerenin altında kadını uzaktan izliyordu kadın bunu fark ediyordu hem korkuyor hemde cesareti yoktu içi gitti karların içindeki adamı gördüğünde adam ise el hareketi ile gel işareti yaptı gitmek istedi ama tuttu ya giderse ya dedesi fark ederse diye geçirdi içinden ama olsun dedi sonra hızla oturduğu yerden kalkarken dolaba girdi üzerine kalın kazağı giydi altına siyah taytı giydi siyah botu ayağına geçirdi kadın sarı uzun saçlarını tarayıp açık bırakırken dolabında ki siyah şalı saçlarından geçirip yüzünü kapadı adam gibi kirpikleri ve yeşil gözleri belli olurken siyah kabanını giydi kadın cebine gizliden kullandığı telefonunu koydu bedeni titredi dedesinden korksada hiç tanımadığı o adamla gitmek istedi.
Koşarak arka kapıdan çıkan kadın adamın yanına vardı adam ile göz göze gelirken adam elindeki siyah eldiveni kadına uzattı."Korkma deden bugün gelmez konağa."
Kadın titreyerek başını sallarken adamın verdiği eldiveni giydi adamdan destek alarak ata binerken adamda hızla ata atlayarak arkasına bindi kadını ellerini kadının karnından geçirirken kadının kokusu burnuna doldu aldığı nefesi tuttu adam zira nefesinden bile kıskanıyordu kadını.
At dağın başında dururken ilk adam indi arkasından kadın inerken birlikte karların içinde yürümeye başladılar."Penceremden ayrılmıyorsun kimsin sen."
Kadının sorusu ile adam gülümsedi ama bunu kadın fark etmedi."Kim olduğumun bir önemi yok."
Kadın adama uzun uzun baktı.
"Adını bileyim bari."Adam kadına baktı.
"Ağa desen yeter."Kadının biçimli kaşları çatıldı ama sorgulamadı çünkü şuan hayatı boyunca ilk kez kendini özgür hissediyordu ve hep özgür hissedeceğini sanıyordu.
