AY IŞIĞI

1.BÖLÜM: ACINASI

13 yıl sonra...

Bugün annem ve babamın ölüm günü. 13 yıl önce annem ve babam öldükten sonra onları gördüm, iyi ki de görmüşüm. Onlar bana gerçek kızı gibi baktı. Afra ile her ne kadar anlaşamasak da ben onun aksine hep iyi davranmaya çalışıyorum. Ufuk Ağabey her ne kadar annemin ve babamın mezarının yerini bulmaya çalışsa da bulamadı. 13 yıldır ailemin mezarına bile gidemiyorum! Canım yanıyor artık. Öldüler, bunu biliyorum çünkü gözlerimin önünde onları vurdular ama mezarlarının yanı başında onlarla konuşup ağlayamamak insanı çok daha kötü yapıyor. Onlar ölmeden önce akşam gökyüzünü izlemek çok sık yaptığımız bir şeydi. Öldükleri gün gökyüzünde ay vardı. O günden beridir ne zaman günüm kötü geçse gece gökyüzünde ay olduğuna inanırım ama daha fazla üzülmemek için hiç kontrol etmem. Belki yanılıyorumdur ama 13 yıldır hiç kontrol etmediğim için bundan sonra da kontrol edeceğimi hiç sanmıyorum.

Bunları düşünüyorken Afra odanın kapısını bile çalmadan direkt içeri girdi. "Bir daha ki sefere kapıyı çalmanı umuyorum Afra." Afra ile ilk geldiğimde çok daha iyi anlaşırdık ama sanki ona bir şey oldu ve bir anda değişti. Sabah bana acınası dediğini duymamış gibi davranıyordum. Ben kardeşlik kavramını bilmesem bile onu kardeşim olarak görmüştüm. Tamam bende kendime acıyorum ama benim hakkımda Afra'dan böyle bir şey duymayı beklemiyordum.

"Annem ve babam yola çıktılar. Haberin olsun." dedi. Ufuk Ağabey ve Azra Abla önceden bir tatil planı yapmışlardı. Neden bilmiyorum ama bugüne ayarladılar. "Tamam. Bugün kütüphaneye gidecek miyiz?" Afra matematiği anlamıyor, o yüzden ona ben matematik çalıştırıyorum. Aslında bugün Emir ile bana çıkma teklifi ettiği yerde buluşacaktım ama işinin çıktığını söyledi. "Hayır ben bugün arkadaşlarımla buluşacağım." Bana artık çok garip davranıyordu ve ben bunu çözemiyordum. Bunu da görmezden geldim. "Tamam, görüşürüz." dedim. O da bir şey söylemeden gitti zaten. Bir gün bu konu hakkında onunla bu konu hakkında gerçekten konuşacaktım.

Artık bu aileye rahatsızlık veriyormuşum gibi hissediyorum. Bundan sonra hiç kimseden yardım almadan geçinecektim. Bilgisayardan iş ilanlarına bakmaya başladım. Herkes tecrübeli birilerini istiyor ve ben daha önce hiç çalışmadım. İşi nasıl bulacağım ben? Acaba Emir bana yardım eder mi? Neler söylüyorsun sen Deniz? Daha biraz önce kimseden yardım almayacağım diyene bak!

Tam kendime kızıyordum telefona bildirim geldi. Ben de kayıtlı olmayan bir numaraydı bu. Fotoğraf göndermişti. Fotoğrafa bakınca kriz geçirdim çünkü fotoğrafta Emir Afra'nın başını öpüyordu!