İşte gerçekleri ortaya çıkaracak bir bölüm, artık her şeyi öğreneceksiniz🥳
Başlamadan önce oy vermeyi unutmayın💕
👻
-"Ben gerçek miyim?" Diye sordum kendime.
Birden hiç beklemediğim bir anda, kısa bir süre saydamlaştım ve tekrar eski halime döndüm. Bir lambanın yanıp sönmesi gibiydi.
Korkup geri çekildiğimde kalbim deli gibi atıyordu, yerinden çıkacak gibiydi. Kalbim acımaya başladı, yere çöktüm.
Ağlamaya başladım, istemsizce gözümden yaşlar dökülüyordu. Hıçkırarak ağlamaya, titremeye başladım.
Ellerimi gözlerimin önüne getirdim. Arızalı bir lamba gibi yanıp sönüyordum.
Çığlıklar duymaya başladığımda delirdiğimi düşünmeye başladım.
Ayağı kalmak, oradan kaçmak istedim, arkadaşlarıma gitmek istedim.
Onlara sığınmaya ihtiyacım olduğunu düşündüm.
Tekrar tekrar kalkmayı denesem de başarısız olmuştum.
Saniyeler sonra dizlerimin hatta bütün vücudumun uyuştuğunu hissedebiliyordum.
Yazardan;
(Yangın alarmı çalar)
Herkes telaşlanıp etrafına bakarken içeriye öğretmenler gelir.
-"Hocam ne bu deprem tatbikatı mı?" Der Ekin.
-"Hayır bize böyle bir şey söylenmedi, bir dakika bakayım." Der ve telefonunu kontrol eder hoca.
Telefonunda bir şey bulamayınca "Çocuklar öyle bir bilgi verilmedi." Demesiyle herkesin çığlık çığlığa koşuşturması bir olur.
-"Yangın var." Diyen öğrenciler ve "Çocuklar sakince okul bahçesine çıkın." Diyen hocalardan başka ses yoktur etrafta.
-"Lan Erva yok." Der Ekin.
-"Çağman" Der Kaan. Haberi olup olmadığını merak edercesine.
-"Tamam siz çıkın ben Erva'yı alıp geliyorum." Der Çağman.
Yavaş adımlarla tuvalete doğru ilerler.
Çağmandan;
Tuvaletin kapısını açtığımda tam da beklediğim gibi Erva bir şeylerin farkına varmış deli gibi ağlıyordu.
Yanına çöktüm ve saçlarını okşadım "Sakin ol güzelim."
-"Çağman çıkalım buradan." Diye yalvarıyordu.
-"Söyleyeceklerimi dinle daha sonra çıkarız." Dedim sakin bir ses tonuyla.
-"Çağman yanacağız." Dediğinde yanıp söndü. Gerçekliğe dönmesine az kalmıştı.
Benimle geçirdiği son dakikalarıydı.
-"Merak etme sen kurtarılacaksın bense senin için kendimi feda eden taraf olarak kalacağım. Gerçek hayatta da tam olarak buradaydın Erva, sana tam olarak burada veda ettim."
-"Ne saçmalıyorsun lütfen çıkalım buradan başım dönüyor." Dediğinde sesi çok yüksek çıkıyordu.
Telefonu çalmaya başlayınca telefonunu açmasına, telefondaki her kimse son kez sesini duymasına izin verdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
0705//Aşık Cesetler
Fantasía"Gözlerimi açtığımda" duraksadım. İçimden geçen cümleyi tekrar ettim. "Gözlerimi açtığımda..." Yaşadıklarımın bir rüya olduğunu düşünmeme sebep olan bu cümlenin başlangıcı içimi büyük bir korkuyla kapladı, gerçekliğe döndüm. Saat 07:05 ve ben gözle...
