Aahhh bugün en güzel günüm... Minik kelebeğimi gördüğüm ilk gün. Siyah saçları, gözünde onu zeki gösteren gözlükleri, içinde fazlasıyla sexy durduğu gri eşofman takımı.. Sanırım artık zamanı gelmişti. Ben hayatımın aşkını bulmuştum.
Sınıfa kendini tanıttı.
"Merhaba. Hongjoong, Kim Hongjoong. İyi geçinelim."
Dedi kendinden emin bir ses tonu kullanarak.
Woaa.. demekki adı Hongjoong'du... Ama artık o benim minik kelebeğim. Onu elde ettiğimde de ona böyle seslenecektim. Nabi-shiee...
En arka köşede oturuyordum. Klasik ders ile alakası olmayan o öğrencinin yeri. Aslında bu lisede neden varım bilmiyorum? Çalışkan veya zeki değilim sınavın son günü çalışıp ortalama notlar alan bir öğrenciyim. Pek arkadaşım da yok açıkcası. Çünkü insanlar benden korkuyorlar..
Siyah giyinimli, koyu makyajlı o dark kızlardan değilim. Kendime özel bir tarzım var. Bunu açıklamak ile zaman harcayamak istemem amaa... Okulda salaş ve dışarda asil. Rahatıma önem veririm ve aynı zamanda güzeliğime de. Uhh-- ben güzel bir kız değilim yanlış anlaşılma olmasın böcüklerim.
Neyse neyse,, Kimse ile konuşmayan kulaklığını takıp herkese kötü bakışlar atan kızdım ben bu hikayede. Sadece doğru kişiyi bekleyen o kız. Tabii ki insanlar içimi bilmedikleri için dışardan yargıladıkları kadarı ile korkunç bir katilim. Sorulan cevaplara verdiğim sert tepkiler ve ani haraketlerim onları korkutuyor. Bipolar bozukluğum olduğunu düşünüyorum ama minik kelebeğim beni iyileştirecek değil mi??
Onun tarzı da benim gibi. Bu daha çok onu elde etme isteği uyandırıyor bende. Ah.. üstümde ne kadar güzel görünürdün. Senin için en güzel oyuncaklarımı kullanırdım bebeğim,,
Yan tarafımdaki sıralardan birine oturdu ona istemeden bakmış olabilirim ki.. Hatta dik dik bakıyordum resmen o kadar yakışıklıydı ki çoktan ağzımın suyu akmıştı. İlk defa biri için böyle duygular besliyorum üzgünüm.. O benim ilk aşkımdı.
Bana göz kırptı aniden ve ben silkelenip ne olduğunu anlamaya çalıştım. Sonra kafasını öğretmene çevirdi ve ders başladı. Tüm ders kulaklığım ve ben onu hayal ettik~~ uhhh çok romantik değil mi??
Kelepçelerim ile onu yatağa sabitledim. Yavaş yavaş üstündekileri çıkarıp aynı yavaşlıkta ona ufak öpücükler veriyordum. Gömleğinin önünü açmıştım artık ve onun çikolataları bana bakıyordu. O kadar pürüzsüz bembeyaz bir teni vardı ki beni daha çok ıslatıyordu.. Ben kendimi onun çikolatalarının arasında kaybolmuş bulurken ellerim pantolonuna gelm-
"DAY-SHİE!??!?"
"Uh-"
"Aptal mısın? Saatlerdir sana sesleniyorum!?"
"Üzgünüm sanırım uyuyakalmışım.."
"Anladık onu aptal. Kalk hadi. Kafetaryaya gidelim sana olan kahve borcumu ödeyeyim."
Bu arkadaşım Seonghwa. Kendisi benim tek sevdiğim insan ve ben onun tek sevdiği insanım. Birbirimize çok bağlıydık ve okulun tüm şımarıklıkları bize aitdi. Tabii ki biz yanlız değiliz minik bir çetemiz bile var. Arkadaşım yok dedim değil mi az önce? Aslında onlar arkadaştan da öte..
Hey bir dakika. DURUN. HONGJOONG YOK?? neredeydi? uyurken umarım onu sayıklamadım.. uhh hepsi rüyaydı değil mi?? çok aptalım cidden.
"Şarj aletin var mı?"
"Uh- sen--"
"Yok mu?"
"Bir dakika."
Bu ses kelebeğimin~~ Bir anda sınıfa daldı. Elinde telefonu ile telaşlı telaşlı koşarken bana doğru yaklaşıp sert ses tonu ile bana bunu sordu.
"Daha nazik olsana?"
"Sanane. Seni ilgilendirir mi? Ona sordum."
"İlgilendirir minik bayım.", "Day bu aptal kim? Okulda görmedim daha önce. Ayrıca ne hakla seninle resmiyetsiz bir şekilde konuşur?"
"Şey, yeni geldi .Hongjoong adı, Sakin mi ols-"
"Sanane kim olduğumdan? Kız arkadaşını incittim mi? Uh ne yazık.. Herneyse."
Gitmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
