1960 yılından 2022 yılına bir kitap bırakılır. Bunu bulan Iseul kitaptaki formülleri uygular ve 1960 yılına ışınlanır.
Sadece sıkıcı hayatından kurtulmak isteyen genç kız, yaşayacaklarından habersiz bir şekilde kitabı yazan adamı dinler.
Ancak prens...
Juri isimli teyzeyle Eunwoo'nun kaldığı odadan çıktık. Biraz daha büyük bir odaya geldiğimizde askıda asılı elbiseyi fark ettim.
"İşte elbisen sevgili prenses." diye fısıldadı juri teyze.
Bir iki orta yaşlı kişi daha geldi ve elbisemi giymemde yardımcı oldular.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hep birlikte giyinme odası olarak düşündüğüm yerden çıktık, saraydan çıkıp bahçesine ilerledik. Bahçeye kurulmuş iki tahtta kral ve kraliçe oturuyordu.
Tam karşılarında durmamı söylediler ve gidip 1 metre uzaklıktaki küçük tahta oturdum. Kraliçe ayağa kalktı, yanıma yaklaştı ve elinde güzel bir kutu tutarak gelen kişiye döndü.
Kutu açıldı, içinde ışık saçan bir taç olduğu görülebiliyordu. Kraliçe tacı alıp güneşe tuttuktan sonra tacı başıma yerleştirdi.
Çevremizde bizi izleyen insanların alkışları eşliğinde juri teyzenin işaretiyle, kraliçe ve krala baş selamı vererek saraya geri döndüm.
"Tebrikler! Sonunda sarayımızın bir prensesi var!" sevinçle bağıran teyzelere bakıp tebessüm ediyordum.
...
Bana prensin odasında beklemem gerektiği söylenmişti ama ne gelen vardı ne giden. Prens hala gelmemişti, herhangi bir bilgim olmadığı için dışarıya da çıkamıyordum.
Ben yatağın önündeki pufa oturmuş ne yaşadığımı düşünürken kapının yavaş yavaş açıldığını duydum.
Kapıdan giren bedenle gözlerimiz birleştiğinde neye uğradığımı şaşırmıştım.
Prens... Çok yakışıklıydı.
İçimden çığlıklar atsam da sakinliğimi koruyarak içeriye giren bedeni incelemeye devam ettim.
Prensin odasını tanımıştım, 2022 yılında da geldiğim halde oda hala aynıydı. Hiçbir şey değişmemişti.
"Prensesim. Yüzüklerimiz." dedi yakışıklı beden.
Prens güzel görünümlü, güneş ışıklarıyla daha bir ihtişamlı görünen yüzüğü parmağıma taktıktan sonra, yine aynı ışıltıda parlayan ikinci yüzüğü de kendi parmağına taktı.
Gelip yanıma oturduğunda biraz garip hissetmiştim.
"Seni anlıyorum, tanımadığın bir adamla evlendiğin için kötü hissediyor olmalısın." dedi ismini hatırladığım Taehyung.
Bu saraya 2022 yılında gelince kapısının önünde prens taehyung yazdığını hatırlayabilmiştim.
"Yani evet, her şeyin biranda olması garip oldu tabi." dedim çekingence. "Ama merak etme, sana herhangi saygısızca davranışlarda bulunmam." dedi gülümseyerek. "İsmin ne? Sormayı unuttum." diyerek devam etti.
"Moon Iseul." dedim.
"Memnun oldum Iseul, bende Taehyung." ismini söylediğinde biraz olsun iyi hissetmiştim.
"Eunwoo'nun söylediğine göre gece 00:00'ye kadar buradan çıkamıyormuşuz, doğru mu?"
"Maalesef doğru ama yemeğimiz falan odamıza gelecek, aç kalmayacağız yani." dedi taehyung, hemen ardından kare bir gülüş ekledi yüzüne.
...
Ben odayı gezerken Taehyung kendini yatağa bırakmıştı, sanırım fazla yorgundu.
Birkaç dakikanın ardından juri teyze içeri girdi, yemek bırakıp mutfağa geri döndü.
Taehyung'da bende acıktığımız için hemen balkonda duran, minik yuvarlak masanın birer köşesine oturduk.
...
Yemeklerimizi bitirdikten sonra yine oda içinde vakit geçirmeye çalışıyorduk. Birbirimize yabancı olduğumuz için doğru düzgün diyolog kuramıyorduk.
Aradan biraz zaman geçmişti, Taehyung yatakta oturur bir haldeydi bende yatağın ucundaki puftaydım.
Odaya ilk girdiğimde dikkatimi çeken şeylerden biride yatak örtüsünün bozuk olması ve altında süt kutusu bulunmasıydı.
Prensler için düzenli denmiyor muydu? Sanırım Taehyung kalıplarını kıran biri.
Taehyung'a her ne kadar söylememek için çabalasam da sormadan edemedim.
"Siz prensler için düzenli ve temiz diyorlar. Doğru mu?"
"Elbette doğru, mesela ben çok temizimdir."
"Sen?" dedim kendimi tutamayarak.
"Evet de... Neden tereddütle yaklaştın şuan, hayır yani dağınık biri değilim ben asla." dedi kendinden emin bir şekilde.
"Dağınık değil misin? Taehyung bu komik." dedim ve dayanmayıp kıkırdadım.
"Daha benimle bugün tanıştın, dağınık olmayan birine nasıl dağınık diyebilirsin? Kanıt istiyorum."
"Oturduğun yerden kalkıp, yatak örtüsünü kaldırırsan kanıtı görürsün." dedim.
Taehyung dediğimi yaptığında gördüğü süt kutusuyla örtüyü kapatıp geri oturması bir oldu.
"İnsanlık hali canım, olabilir böyle şeyler."
Taehyung'un kurduğu cümleden sonra kahkahayı basmıştım. Hoşuna gitmiş olacak ki taehyung'da benimle birlikte gülmeye başlamıştı.
Bana kalırsa Taehyung'un gizlediği şeyler vardı, çünkü bazı cümleleri fazla sır doluydu. Biz odasının dağınık olmasına gülerken bir anda durup, 'burası benim ayrı dünyam' dediğinde durumu garipsemiştim.
Zenginlik, yakışıklılık ve daha birçok şeye sahip olan birisi neden saraya göre küçük kalan odasına, ayrı dünya gözüyle baksın ki?
