No Fear 2 (voltooid)

6

'Ik voel me niet zo lekker, ik ga wel naar huis!' Zeg ik dan maar. 'Nee blijf!' Zegt Lucas snel. 'Verbied je me nou om weg te gaan?' Roep ik. 'Nee, maar ik bedoel: we kunnen toch nog wel even komen zitten en kletsen?' Vraagt Lucas. 'Ik ga maar eens naar huis, een preek krijgen, en de gevolgen ondergaan.' Zeg ik. 'Wacht eens, JIJ kwam naar míj toe om te praten!' Zegt Lucas nors. Ik knik. 'Ja, maar daar heb ik nu even geen zin in.' 'Je moet kiezen: ik of Dani?' 'Je vraagt me om tussen jou en me beste vriendin te kiezen?' Roep ik. 'Nee, dat zeg ik niet!' Zegt Lucas. 'Dat zeg je wel! Ik ga!' Ik stamp de kamer uit. Heel even blijf ik staan. Ik draai me om. 'Je weet toch zeker wel dat dit slecht af kan lopen hé? Twee mensen die confronteren is anders als twee wolven die vechten. Als Jasmin mij zo telkens zit te pesten kan zo'n wolfuitbarsting in het openbaar compleet mis gaan! Dat zag je toch vorig jaar met die actie met Jennifer?... ik ga!' Ik draai me om en loop het huis uit nagestaard door Lucas. Weg van dit vreselijke (maar knap mooie) huis!
-
Als ik later op de deur bij mij thuis aan klop doet Lena open. Ik kijk recht in het verbaasde gezicht van me nichtje. 'Chelsea! Wat doe je hier?! Ben je ontsnapt uit het ziekenhuis?! Oh my gosh!' Roept Lena verschrikt. 'Sssst!' Sis ik. 'Ik ben ontsnapt uit het ziekenhuis, maar om een goede reden!' Lena knikt. 'Mam slaapt al, kom binnen.' Ik knik en loop de gang in. 'Ik ging naar Lucas omdat...-' begin ik stamelend. '-...je hem wilde opzoeken!' Vult Lena aan. 'Ja! Maar toen zag ik JASMIN bij hem thuis ik wilde gewoon...-' zeg ik. '-... haar iets aan doen. Maar toen...-' zegt Lena. '-...voelde ik me eerst heel slecht en belde ik Dani. Ik klimden het dak op het maakte het dakraam open.' Zucht ik. 'En toen viel je door het raam naar beneden en zette je jezelf compleet voorschut!' Vult Lena vervolgens weer aan. 'Ja! En toen kwam er een hele grote verwarring tussen mij, Dani en Lucas en toen zei Lucas dat hij tussen hem...-' '-...en Dani moest kiezen! Dat lijkt me pijnlijk Chels.' Zegt Lena. Ik knik en zucht opgelucht. 'Je kent me echt zó...-' 'goed!' Vult Lena als laatste aan. 'Wat moet ik nu doen?' 'Je moet met beide gaan praten!' Zegt Lena. Ik ga op de bank zitten. 'Wat moet ik zeggen? Sorry ik heb me erg vergist ik wil beide terug?,!' Lena knikt. 'Leg alles gewoon goed uit! Dit is niet jou schuld. Sinds Jasmin er is, begonnen de problemen.' Ik zucht weer diep.'word dit zo'n het-nieuwe-meisje-komt-op-school-en-verpest-je-sociale-leven verhaal?' 'Het nieuwe-meisje-komt-op-school-wat, verhaal?' Lacht Lena. 'Laat maar... ik heb gewoon geen zin in het gedoe met Jase!' Zeg ik. 'We vinden samen wel een oplossing, daar zijn we familie voor!' Troost Lena. 'Maar ook beste vriendinnen!' Lach ik. Lena knikt.
Als dan opeens tante Sally naar beneden komt hollen. Ze is denk ik wakker geworden van ons lawaai! 'CHELSEA!!! BEN JE GEK GEWORDEN?!' Schreeuwt Sally. 'Wat doe je hier en niet in het ziekenhuis?!' Ik sta op. (Hier was ik al bang voor.) 'mam, het is niet Chelsea's schuld!' Roept Lena snel. 'Chelsea! Weet je wel wat je hebt gedaan?! Waarom ben je niet in het ziekenhuis? Ik eis een verklaring!' Zegt Sally boos. Ik knik en zucht.