Kaybolmaya Son Üç Gün

8-Atak

♫ Phantogram - Black Out Days
♫ Mazhar Alanson - Ah Bu Ben

"Ben yalnızdım, kimsesizdim. Gittiğim yolda tektim. Bana güç veren anılar bir hazine oluyordu zihnimde, beni yoran yollar ise karanlığa itiyordu gerçekliğimde."

(Aden'in Anlatımıyla)

 Uyku beni ele geçirememişti. Nefes alışveriş sesleri odayı dolduruyordu. Odanın dışından gelen kapı çarpma sesini duydum. Yatağımda doğrulup masadaki dijital saate baktım. Saat 05.45'di. Yataktan çıktım ve tuvaletin sağında kalan boy aynasına baktım. Üzerimdeki tişörtü biraz çekiştirdim ve şortumdan uzun hale getirdim. Komodinimdeki anahtarımı alıp sessizce odadan çıktım. 

 Kapıyı çekip sessizce kapadığımda koridorun sonundan sağa dönen bir silüet gördüm. Gitmeli miydim, kalmalı mıydım? Odanın dört duvarı bir kapan gibi üzerime geliyordu bu yüzden oradan uzaklaşmak en doğrusuydu. Seri adımlarla koridorda ilerledim ve sol tarafa döndüm. Koridorda ışık yoktu, sağımda kalan düğmeye basıp ışığı açmaya çalıştım fakat büyük bir cızırtı sesi yükseldi. Işığı tekrar kapattım ve siyah bir çarşaf gibi örtülmüş karanlıkta yürümeye devam ettim. Duvardaki dijital saatten hafif bir ışık yansımıştı, etrafı biraz da olsa aydınlatmıştı. Yutkundum ve yürümeye devam ettim.

 Çok geçmeden sabah da gelmiş olduğum büyük oyun salonuna geldim. İlk önce camdan içeriye baktım, ışıklar açılmıştı. Beyaz ışık, geniş odayı bir güneş gibi aydınlatmıştı. Camın biraz daha soluna doğru ilerledim ve sağ taraftaki sandalyelerde oturan Aralı gördüm. Kaşlarımı merakla çattım. Kapının kolunu yavaşça aşağı indirdim ve kapıyı açtım. Sakin adımlarla odaya girdim. Aral yere odaklanmış bakışlarını bana doğru kaldırdı fakat sonrasında mavi gözlerini benden ayırıp tekrar yere bakmaya başladı. Yanına doğru ilerledim. 

Derin bir nefes aldım ''Aral.'' yüzüme bakmadı. Ayağa kalktı, yanımdan geçip gidecekken ani bir refleksle kolunu tuttum. ''Dur! Anlıyorum, Arjin'i savunduğum için bana sinirlisin ama bir dinle.'' yutkundum. ''Kendimi açıklamama izin ver.'' Kolunu elimden kurtardı ve birkaç adım gerileyip sandalyesine oturdu. Elini oturmam için yanındaki sandalyeye vurdu. Yavaş yavaş ilerleyip oturdum. ''Bak Aral, benim amacım onu savunmak değildi.'' 

''Öyleyse neydi?'' dedi gözleri gözlerimi bulduğunda. ''Arjin ve ben önceden tanışıyorduk. Yani, Ada diye bir arkadaşım var. Benim ev arkadaşım, Arjin de onun sevgilisi.'' alaycı bir şekilde güldü. Derin bir nefes alıp anlatmaya devam ettim. ''Arjin ile Ada henüz sevgili olmadan önce ben amfideki sıramda bir not buldum. 'Arjin'e dikkat etmelisin. O Adayı senin için kullanıyor!' yazıyordu notta.'' Gözlerini benden ayırdı ve etrafta gezdirdi. 

''Ada bunu biliyor mu?'' dedi tekrar bana döndüğünde. Dudaklarımı birbirine bastırdım ve kafamı hayır anlamında salladım. ''Peki neden, Aden? Arkadaşının bir peri masalında olması canını yakmıyor mu?'' Sertçe yutkundum. Söylediği sözler yüzüme soğuk bir su gibi çarpmıştı. ''Elbette, yakıyor. Ama Ada ona çok aşık ve ben ona böyle bir şeyi söyleseydim hayatımdaki tek gerçeği kaybederdim.'' Bu sefer o yutkundu ''Tek gerçek.'' dedi sessizce. Ardından devam etti ''Nasıl istersen ama bence buradan kurtulunca ona gerçekleri söylemen lazım.'' 

''Tabii buradan kurtulabilirsem.'' ellerimle oynamaya başladım. ''Kurtulacaksın." bir süre durdu. "Odana bırakayım seni, hadi.'' Kafa sallayıp ayağa kalktım ve önden ilerleyerek odadan çıktım.

Ayağa kalkıp ilerlemeye başladık. Odadan çıktığımda dönüp arkama baktım fakat Aral'ı göremedim. Tekrar oyunların oynandığı odaya girdim, Aral kolunu duvara yaşamıştı ve derin nefesler almaya çalışıyordu. "Aral!" dedim ona doğru hızla ilerlerken. Kolunu tuttum "Ne oldu? İyi misin?" Aral güçlükle bana baktı. "Atak." diyebildi güçlükle. Endişe içinde ona bakmaya devam ettim "Atak mı?" Ayakları bedenini daha fazla taşıyamadı, dizleri kırıldı ve yere düştü. "İlaç.. ilacın var mı?" güçlükle başını salladı. "Çantamda." Kafa salladım ve koşarak 2. grubun odasına yöneldim. Kapıya vardığımda ise şiddetle kapıyı çaldım.