Selfish | Hyunlix

24

- Bu bölüm tekrarlayarak kesinlikle dinlemeniz gereken müzik... Yazarken dinleyip o anı yaşadığım bir melodi... Çaresizlik kavramının sözleri olmadan aklına işleten bir melodi.
🎧: Memoir #2 [06.12.09.]

~24. Bölüm~

-

"Hyunjin'im, yaşıyor ol... Ne olursun yanan bu ateşin odunu olmuş olma sevgilim. Yaşıyor ol sevgilim... Sen yeter ki yaşıyor ol. Ben cehennemi yakan tek odun bile olurum ki yaşıyor ol."

Uzaktan o ateşe bakıyor ağlayan gözleriyle nefes zor alırken deponun etrafına bakıyor Hyunjin'i arıyordu.

"Hyunjin'im..."

"Neredesin?"

Yanan kocaman ateşin etrafında dönüyor, küle dönmüş bu bedenlerin arasında sevdiğini arıyordu. Sipsiyah günahkar bedenler gibiydi yanan bedenler. Oysa ne güzel gözüküyordu bir saat öncesine kadar. Hayat bu kadar basit miydi? Onca polis orada can verip kendilerini bir hiç uğruna feda edecek kadar hiç miydi bu dünya?

Bazıları için öyleydi.

Aşıklar için dünyanı güzelleştiren bir varlık vardır. Felix'in Hyunjin'i, Hyunjin'in Felix'i gibi.

Felix boğazını yakan o ateşlerin arasında vazgeçmeden ararken yanan depoda karşısında duran bir tahtadan büyük kapı çürüyerek yere düştü.

Karşında, karşısındaydı Hyunjin'i.

"Hyunjin'im."

"Felix'im."

O ateş parçası yerde yanıp tutuşurken yanacak tenini hiç düşünmeden nasıl da atlamıştı Hyunjin'i sarmak üzere.

O ateş parçasının üstünden atlayıp sevdiğiyle arasında hiç bir şey kalmayınca sarmıştı onu kollarının arasına. Koklamıştı mis kokulu uzun siyah saçlarını. Gömmüştü göğüsune ağlayan Hyunjin'i göz yaşlarıyla. Yaslamıştı boynunu sevdiğinin öpmeye doyamayacağı boynuna.

Durmayan göz yaşlarıyla titreyerek konuştu.

"Hyunjin'im..."

Ellerini saçlarına götürdü ve okşadı yanan kocaman binanın yanında onu. Öptü saçlarını doyasıya. Sonra ağlayan Hyunjin'inin başını göğsünden kaldırdı.

"Korktum ben Hyunjin'im, darmadağan oldum. Sensizlik ve senin ölümünün vereceği acıyı gördüm bugün."

"Burdayım ben Felix'im.
Yaşıyorum."

Elleri zangır zangır titrerken kafasını sağa çevirdi ve yerlerdeki kimin olduğu belli olmayan parçalara baktı.

"Ama onlar..."

Yerlerde deponun üstünden dökülen parçalar ve parmak, el, kol gibi kanlı parçalar kule dönüyordu. Yanan ateşi izledikçe kendi göğüsününde yandığını hissediyorlardı.

Vicdan azabı onları yaşayan ölü yapmıştı.

Felix Hyunjin'in elini bıraktı ve yanan deponun yanına biraz daha yaklaştı.
Yanan deponun yanında bir el. Kopmuş bir el ve yarım bilek. Üstünde ise kanla bulanmış ama parlayan bir şey vardı. Gözlerini kısarak oraysa doğru gitti ve eğilip ele bağlı olan bilekliği çözdü.