Voiceless Sounds -Liskook-

29

Jungkook-Lisa

Lisa:

Jungkook?

Jungkook:

Jungkook piçi yok ben varım

Beğenirsen prenses

Lisa:

Özür dilerim

Bana güvendiğini biliyorum

Güvenini boşa çıkarmak istemezdim

Jungkook:

Seni görmek istemiyorum

Seninle konuşmak istemiyorum

Özrünü hele hiç istemiyorum, geri zekalı.

Lisa:

Ben istiyorum ama

Jungkook:

Sen hiç akıllanmaz mısın kızım?

Seni balkondan attım; kırılmadık kemiğin kalmadı

Boğazına yapıştım az kalsın nefesini kesiyordum

Hâlâ burnunu işlerime soktuğun yetmiyormuş gibi bir de benimle konuşmaya çalışıyorsun

Doğru söyle en psikopatımız sensin değil mi?

Lisa:

Belki, kim bilir?

Bu arada bana cidden çok şey yapmışsın, böyle toplu yazınca biraz garip oldu

Ama tüm bunların yanında uzun zaman sonra ilk kez bana güvendin değil mi?

Bunun hatırına konuşalım?

Jungkook:

Evet güvendim 

Sen de sana güvenmemem gerektiğini gösterdin

Benden kurtulmak istediğini anlamıyor muyum sanıyorsun?

Jungkook'la sonsuza kadar mutlu mesut yaşamanızın önündeki en büyük engel benim çünkü?

Lisa:

Derdim senden kurtulmak değil

O çocuğu haksızlıklardan kurtarmak 

Sen, onun kırgınlıklarından, travmalarından kaçmak için yarattığı biriyken ona bu kadar haksızlık yapmanı anlamıyorum

Jungkook:

Ben neden yok olmak zorundayım?

En kötü hatıraları zihninin bir köşesinde tutmak zorunda olan ve bununla yaşayan benken üstelik?

Lisa:

Bırak, Jungkook da bu hatırlara sahip olsun

Onlarla yaşamayı öğrensin.

Jungkook:

Jungkook, Jungkook, Jungkook

Ben senin umurundan bile değilim

Bana ne olacağını düşünmüyorsun bile

Lisa: