🖤9🖤

3.3K 128 11
                                    

Off çok yorulum

Dün annemin verdiği eşofman takımı giyim bu da ozan abimindi .

Aşağıya yanlarına indim.

Annem, babam ozana abim oğuz barış buradaydı

Oturuyorlardı tekli koltuklardan biri boştu gittim oraya oturdum ayaklarımı kendime çektim.

" Yarın hastaneye gideceğiz kumsalcım" dedi oğuz

"Tamam" dedim

Biraz daha oturduktan sonra içeri Atakan , tuğkan , Burak ve kerem geldi.

Bana bakıp yerlerine oturdular

Kerem yanımdaki tekli koltuğa oturdu karşımda annem ve babam oturuyordu sağ koltukta barış ozan abim ve oğuz oturuyor
Sol koltukta Atakan tuğkan ve Burak oturdu

Bana bir şey demediler kendi aralarında konuştular bende telefonumu çıkarıp Instagram da gezindim rümeysa yazınca onunla konuşmaya başladım.

Farkında olmadan gülümsemişim insanlık hali

"Kime gülüyorsun hangi sevgilinle konuşuyorsun acaba?" Dedi Burak

"Ya işte 10-15 tane var hangisine denk gelirsem ona gülüyorum " dedim bende

Kerem güldü

"Burak kardeşin hakkında düzgün konuş " dedi babam

Sustu

Telefonum çaldı arayan yabancı numaraydı.

Herkes bana bakıyordu ve bende açtım

"Alo ?"

" Kumsal ile mi görüşüyorum?"

"Evet benim siz kimsiniz?"

"Hıh iyi ben rümaysanın ankaradaki arkadaşıyım naz adım erken geldim hayla hastanede isten hemen getireyim istediklerini "

"Ha teşekkür ederim naz ben çıktım şu an İstanbul'dayım "

"Ha öyle mi sevindim iyileştiğine geçmiş olsun canım "

"Teşekkür ederim "

Dedim ve kapattık

"Kim o kızım " dedi annem

" Iı şey Ankara'dayken rümeysa bir arkadaşını aramıştı ya o arkadaşı naz. Haletin mi diyor "

"Anladım. Tamam kızım " dedi annem

Odaya çıktım yatmak için yarın hastaneye gidecektik off

Sabah oldu hazırlanıp hastaneye gittik oğuz ile ozan abi de gelmek istedi ama dışarı gezmeye diye çıktık.

Testlere soktular kan aldılar ettiler ve ben yorgunluktan ölüyorum son olarak kemoterapi makinesine gireceğim eve geçeriz buradan da.

"Kumsal buradan sonra bir yemek yiyelim mi kahvaltı da yapmadık "

Yemek mi ayy ben onu unuttum yorgunum ama açım

Off

"Olur ama uzak bir yer olmasın çok yorgunum kemoterapi makinesine girdikten sonra daha da kötü olacağım biliyorsun dimi"

"Biliyorum yemek de yiyemeye bilirsin ama ben yediririm sana"

Tebessüm ettim içeri geçtik

Oturdum ve kollarımı açtım hemşire bana anlatmaya başladı ne olacağını

"İlk defa olmuyor biliyorum neler olacağını teşekkür ederim"

Gülümsedi ve işini haleti

Başımı arkaya yasladım kanımın çekilişini hissediyorum sanki

BAŞLANGIÇ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin