flawless // eremika

goodbye, my butterfly.

***

Başımın ve kolumun acısıyla uyandığım koltuğumda, Eren'le bırlesmıs ellerimize bakarken noldugunu idrak edemediğim birkaç saniyenin ardından anılar zihnime doluşmuştu.

Beraber Eren'in evine gidiyorduk, ikimiz de mutluyduk ve sessizce yolu izliyorduk olacaklardan habersiz, sonra buyuk bir karaltı gördük, yol karanlıktı ve neyin ne oldugunu ayırt edemiyorduk. Tam o sırada önümüzdekinin kocaman bir kamyon oldugunu anlamıştık, ben korkuyla ufak caplı bir cıglık atmıstım, Eren ise hemen elimi tutmuş ve bana gulumsemişti. Ardından soför direksiyonu kırmıştı fakat anı bir donus yaotıgından ve yol karanlık oldugundan bir agaca carpmıstık. Sonrası karanlıktı, gordugum son sey agactı.

Kendime geldiğim an ilk gordugum sey, yan tarafımda kanlar ıcınde uzanan sevgilimdi. Gozlerım saskınlıkla açılırken,hemen telefonumu bulmuştum cebimden, sans ki kırılmamıstı, hemen acıp aglayarak da olsa ambulansı aramıs konusmus ve navigasyonla aratıp konumu bularak vermiştim.

Telefonu kapattıktan sonra hızla Eren'e donmustum. Onu bu arabadan cıkarmam gerekiyordu. Sofore bir bakınmıstım, kotu bir yarası yok gibi gorunuyordu. Once kalan son gucumle kapıyı acıp Eren'in vucudunu arabadan cıkarmıstım.

Ardından soforu hafifce durtmustum, anında uyanmıstı, gayet iyi gorunuyordu, anın sokuyla bayılmıstı yuksek ihtimal. Endişeyle bana baktığında ondan hemen yardım istemek ve Eren'in dedesine haber vermesini istemiştim. Hemen basını sallamıs ve kosarak uzaklasmıstı. Cok kucuk yaralarla atlatmıstı.

Ben bılegimi ıncıtmıstım, kollarim cizik doluydu ve kanamıstı cokca. Bacaklarımdan birinde de buyuk bir yara vardı. Fakat yine Eren'e bakılırsa cok kucuk bir hasardı bu. Etrafa bakmıstım, araba kayarak agacların arasına gırmıstı fakat ondekı agac kucuk ve surucuye ters tarafta kaldıgı ıcın ona bir sey olmamıstı.

Arabanın arkası ise tamamen hurda olmustu, camları kırılmıstı hatta birkac cam parcası ben ve Eren'in ustune dokulmustu. Araba yuksek ihtimalle arkadan aldıgı sert darbe sayesinde durmuştu, arkamızda kocaman ve govdesi genıs bir agac vardı.

Agac arabanın arkasını hurda edecek ve zarar verecek kadar buyuktu fakat benim oldugum, yani sag tarafa o kadar yakın degıldı ve arabaya gore cogunlukla solda kalıyordu, yani tam da Eren'in oldugu tarafta. Zaten arabanın sol tarafı tamamıyla cop olmustu ve tamponu koltuga ulasacak kadar ezilmisti.

Bunların hepsini birkac saniye ıcınde dusundukten sonra yerde, kanlar ıcınde baygın olan birtanemın yanına kosmustum. Bılegım cok acıyordu fakat onun vucudunun ust kısmını kucagıma almayı basarmıstım. Basini tam da iki kolumun arasına almıştım ve seslenmıstım sesim titreyerek, "Eren!" diye.

Ses gelmeyince birkac kez daha seslenmıstım ve sonunda gozlerını yavas yavas kırpıp acmıstı. Yuregıme soguk su serpılırken gulumsemıstım rahatca. "M-mikasa?" demıstı konusmakta zorlanırken.

Neden bilmiyorum ama ismimi sesınden duymak tuylerımı urpertmıstı, sanki son duyuşummuş gibi.

"İyi misin?" demıstım kendime zar zor gelirken. "Bendeki de soru, ozur dilerim. Dayan biraz olur mu?" demıstım titreyen sesime mani olmaya calısırken. Gulumsemıstı bana, o bu dunyaya fazla guzel olan gulusuyle.

"Özür dilerim güzelim." soguk sesiyle bunu soyledıgınde tıtremıstım. "N-ne için?" cevap vermemişti. Kendimi toparlayıp gogsumu sısırmıstım, guven verici olmam gerekti. "Bak birazdan ambulans gelecek ve kurtulacaksın tamam mı? Benim zaten hicbir seyim yok, sadece bilegım biraz acıyor o kadar-" birden elini kaldırıp bılegımı tutmasıyla susmustum.

Kanla kaplı olmalarına ragmen,o hala  guzel olan, ince uzun parmakları, zorlukla bılegımı kavramıstı. Ardından bılegımı dudağına goturmus ve kucuk buseler kondurmustu. O an her ne kadar guclu gorunmek istesem de aglayamadan edememıstım.