flawless // eremika

early farewell.

Bunlar belki son sozlerım olacak. Bu soguk hastanede, kocaman yogun bakım unıtesı yazılı odanın onunde, ellerim sopoguk, biricik sevgilimin cesedini bekliyorum.

Her sey agır geliyor, bu umutsuz bekleyısım, bu caresızlıgım, bu tutunamıyısım, canımı yakıyor, sensizliğin bendeki tanımıdır bu, yok olmak.

Biricik sevgilim, belki coktan melek oldun, yine sevdıgım cocugu kaybettim ama seviniyorum bir yandan senin adına. Ben seni mutlu ettim olmeden once, mutlu oldun, degil mi? Bense, yapayalnız basıma kafamı duvarlara vura vura, her yeri biricik sevgilimi, seni, cızdıgım resimlerle dolu akıl hastanesi odamda, tam sol yanımda, bana senden kalan son fotografınla olecegım.

Benim icin gelecegi tahmin etmek cok da zor degil, daha 1 gun oldu bu hastaneye gireli ama simdiden kendimi duymakta zorlanıyorum, simdiden yavas yavas aklımı yitiriyorum ben.

Sanki bugun her seyimi kaybettigim yetmezmiş gibi, cok yakında insanlığımı da kaybedeceğim ve iste o zaman, tamamıyla yitip gideceğim.

Kolumdaki yaralar, bilegim burkulmus ama bunlar hıc onemlı degil benim icin, umrumda da degil. Umrumda olan, suan her yerime bulasmıs olan kanların.. Bunları nasıl cıkarırım bilmiyorum. Kıyafetimden cıkar belkı ama tenimden cıkar mı bilmiyorum, kazınmıs gibi derime.

Bazen dusunuyorum sevgilim, suan bu kadar zavallı bir durum ıcerısınde olmam yine benim sucum.

Evet ben zor seyler yasadım ama boyle biri olmayabilirdim. Ben cok yanlıs kararlar verdim, daha iyi, daha guclu olabilirdim. Belki de ben, ask denen bu seye bagımlı olmanın aslında temelde bir faniye bir olumluye baglı olmak oldugunu unuttum. Hıc kendim icin savasmadım, bir uçurumun kenarındayken bile bir yabancı kurtardı beni. Kendi kendime asla yetemedim, aksine kendi yoluna kendi ellerimle tas koydum, hep bir baskası gelip kurtardı beni, ben de hep aynı seyı yaptım durmadan, ders almadan, aynı hatayı tekrarladım, hayatımı kendim icin daha zor bir hale getirdim.

Simdi kimi suclamalı bu yarim kalmıs hikayemiz icin? Biricik sevgilimi suclayamam tabi, o nereden bilirdi ki olecegini, sonunun boyle olacagını.  Onun bırsuru hayali vardı, ikimiz beraber mutlu olacaktık, cektigimiz tum cefalara degecekti. Zaten hayaller kurmak, hayaller hep guzeldır ama kurana fırsat verildiği surece.

Aslında bu dunyanın bu kadar igrenc bir yer oldugunu bile bıle de kalmanı istemek bencillikmis gibi gelmiyor da degil. Hem belki orada daha sa mutlu olursun, annene, babana, kardesine kavusacaksın degil mi? Belki senle Kazuki birlikte beni izlersiniz yukarıdan? Simdiden ozur dilerim, yavas yavas aklımı kaybedeceğim ve siz de bunu izleyeceksiniz, belki cok hayal kırıklığına ugrayacaksınız ama yemin ederim benim sucum degil. Artık hicbir seye dayanamıyorum. Bana bile agır geliyor.

Yemin ederim o son sozlerin, son bana bakısların, bir seyler bilirmiş gibi surekli ozur dilemen, hicbiri gozunun onunden bir an olsun gitmiyor. Bana "Seni seviyorum." dedin, sonra yemin ederim ki kollarımın arasında hafifledin sanki, hissettim artık gittigini.

Zaten en cok da bu zorluyor beni, unutamıyorum, aklımdan cıkmıyor bir an olsun, kan lekeleri tenime, son sozlerin, o son bakısların bir tumor gibi beynime kazınıyor.

Ben hayatımda cok mutlu insan gordum eren. Onlardan biri ben olabilirdim, onlardan biri sen olabilirdin. Hıc yolumuz kesişmeseydi ama birimizden biri mutlu olsaydı, onu seven bir ailesi olsaydı.

Elimde olsa sımarık bir kız olmak isterdim. Tum gun portakal suyumu yudumlayıp oturduğum sezlongda tek derdim ojemin derdi olsaydı. Sımarık olsaydım, burnu havada, kendini begenmis. Ama mutlu olsaydım. Ama ailem beni sevseydi, zaten bu her seye yeterdi.

En cok da bu zoruma gidiyor, biz bunları haketmemistik, biz mutlu olmayı haketmistik. Ben kimseyi sevemeyecek miyim? Kimş seversem olecek mi her seferinde? Hep arkada kalan mı olacagım? Sanırım benim en buyuk cezam da bu, sevdıgım cocugun mezarı basında bayılana kadar aglarken, almak istemediğim bu nefesin zorla bogazıma tıkılması, biricik sevgilim oylece o mezarın altında uyuyorken, yasamak zorunda olmak. En buyuk cezam.

Bana hep hislerinin ne kadar ciddi oldugundan bahsederdin, evet yasimiz kucuktu ama simdiden kızımızın nısanında gıyecegin takım bile belliydi. Bana hep seninle ruhlarımızı birlestirmeden, seninle evlenmeden olmek istemiyorum derdin. Ne yazık sevgilim, bu hayat hep bize bırak istediğimizi vermeyi, neyden deli gibi korkuyorsak onu veriyor.

{yarım kalanlarım, uktelerim}

Yine de cok isterdim sevgilim,

Bir gun olsun sevebılseydım kendimi su hayatta, her seyimle.

Bir kedim olsun isterdim.

Bir kızımız olsun isterdim, onun hayatının her asamasına sahit olmak, onu buyutmek, onunla oyunlar oynamak, sohbet etmek, onun en yakın arkadaşı olmak isterdim.

Kucuk mustakıl bir evimiz olsun, icinde sen ve ben, mutlu mesut yasayalım, ha bir de kızımız ve kedimiz ile.

Yasamak isterdim.

Sevdıgım adamla beraber hicbir seyi dusunmeden umursamazca sarılmak isterdim.

Nefes almak isterdim, aldıgım nefes senden ayrı gıtmedıgı surece.

Mutlu olalım isterdim.

Cok isterdim sevgilim.

Cok isterdim seninle mutlu olabilmeyi ama bu yalan dünyada neyın onemı var ki benim isteklerimin bir onemı olacak?

Senı oyle gormemek isterdim.

Hasta olmamak isterdim.

Kollarımda kanlarla yatarken caresızce senin ruhunu teslim edisini izlemememis olmayı isterdim.

Senin yerine ben olmek isterdim.

Seni cok isterdim sevgilim.

Zamani geri almayı ve o evden hıc cıkmıs olmamayı isterdim.

Bana seni geri ver sevgilim.

Kayboluyorum.

Sorular soruyorum, konusuyorum ama cevap vermiyorsun. Oluler konusamaz cunku.

Ama olsun, zaten sozler serefsız olmus bu yalan dünyada sevgilim, bosver, biz yine bakısacagız uzun uzun, bambaşka bir hayatta.

{veda vakti}

Gorusuruz , bu vedam benligime.

Elveda bir tanem, canımın cicegi, seni cokca seviyorum , bu vedam sevgilime.

Hoscakalın, bari siz hosca kalın, biz kalamadık cunku, sizi seviyorum , bu vedam arkamda bıraktıklarıma.

Bir daha gorusmemek uzere, sana hep kırgın kalacağım , bu veda ise, acımasız kahpe dunyaya.

***

" Ve onların hikayesi boylece yarım kaldı, belki baska bir yerlerde devam ediyordur bu hikaye, bilemeyiz, asla bilemeyecegiz."

***

< bu bir veda mektubudur. >