ALİN

5☾

Hepinize merhabalar canlarım!♥

Bir kaç gündür yoktum, Çok özlemişim! ♥

Bu arada sizden ricam panoma yazdığım duyurulara ve bölüm öncesi ve sonrası yazdığım bu notlara mutlaka göz atarsanız çok sevinirim, şimdiden teşekkürler!♥

Ve en önemlisi satırları boş görmek beni çok üzer bu yüzden o güzel parmaklardan bol bol satır arası yorumlar bekliyorum, hepsi benim için değerli...♥

O zaman çok uzatmadan bölüme geçelim...♥

Şarkıyı mutlaka açınmayı unutmayın!♥

Bölüm Şarkısı: Göksel- Sen Orda Yoksun

Keyifli okumalar...♥

☀☀☀☀☀

Yazar'dan

Kadın, gördüğü kızla nefes almayı unutmuştu adeta.

Resmen kendini görmüştü o kızda.

Fakat kendisine benzerliğinden hatta kopyası olmasından bahsetmiyordu.

İnkâr edilemeyecek bir gerçek vardı ki, o kızın gözlerinde kendini görmüştü...

Aynı sahte gülümsemenin ardındaki yorgunluk...

Aynı zamanda da bakışlarından bile anlaşılan o dik duruşluluk...

Hare o sırada ayakta bile duramadığını fark etti.

Yine kendinden ödün vermeyerek güçlü adımlarla oturma yerlerine doğru ilerledi.

Titreyen elleriyle oğullarından ayırmadığı, bir bakıma sağ kolu olan Uraz'ı aradı.

Bir kaç dakikanın ardından Uraz, hızlı adımlarla Hare'ye doğru ilerliyordu.

Biraz önce indikleri havaalanında son kimlik işlemlerini halletmek için Hare'nin yanından ayrılmıştı. En fazla 10 dakika süren işlemden sonra tam yanına gitmek için hazırlanırken gelen aramadan ve Hare'nin ses tonundan ters giden bir şeyler olduğunu anlamıştı.

Hare anında ayağa fırladı ve aralarındaki bir kaç adımlık mesafeyi de kapattı.

İkisi de birbirine endişe dolu gözlerle bakıyordu.

Uraz, annesinin yokluğunu aratmayan, hayatını kurtaran bu kadına bir şey olma düşüncesiyle endişelense de, Hare'de durumlar farklıydı.

Kızı için korkuyordu...

Yaşadığından emindi, bir saniye bile hiç biri aksini düşünmemişti.

Fakat 'nerede, kimlerle, nasıl şartlar altında büyümüştü?'