16☾

5.1K 391 81
                                    

Öncelikle hepinize merhabalar canlarım🤎

Uzun zaman oldu gerçekten, duyuruyu yayınlarken Türkiye'ye gelmiştim, o yüzden bölüm şimdi geliyor. Bir yandan bölüm biriktirdim, ki araları uzatmayalım diye. 🤎

Önceki duyuruda görüp, doğum günümü kutlayan herkese tekrardan çok teşekkürler, iyi ki varsınız🤎

Çok özledim sizleri, eminim sizlerde özlemişsinizdir🤎

O zaman daha fazla uzatmadan bölüme geçelim🤎

Bol bol satır arası yorumlarınızı bekliyorum🤎

Oy atmayı da unutmazsanız çok sevinirim🤎

Dediğim gibi bölüm başı ve sonrası yazdıklarıma da göz gezdirirseniz çok sevinirim, şimdiden teşekkürler🤎

İlerki bölümlerde göreceğimiz ve sizin fikirlerinizi değerlendireceğim sorular bıraktım bölüm sonuna, göz atmayı ve cevaplamayı unutmayın lütfen🤎

Şarkıyı açmayı unutmayın!🤎

Bölüm Şarkısı: Sibel Bilgiç-Alışamadım

Keyifli Okumalar...🤎

☀☀☀☀☀

Alin Çağlar'dan (Karadağ)

'O bizim kızımız!'

Cümle, kafamın içinde defalarca yankılanmaya başlamıştı.  

Çünkü bu cümle, ne üvey annemden çıkmıştı, ne de üvey babamdan. 

Gücüm çekilmiş gibi hissederken, kendimi zorladım ve bir adım attım. Merdivenleri bitirip, Apartmanın kapısına bir kaç adım kala yaklaştığım sırada, artık dışarıyı görüyordum. 

Ve gördüğüm görüntü, beklediğimin aksine çok başkaydı. 

Hem havaalanında, tesadüf üzerine çarpışıp, 'Garip' bakışmalar yaşadığım, hem de aynı zamanda üvey annemle gençlik fotoğraflarını bulduğum. 

Hemde yaklaşık bir kaç dakika önce öğrendiğim bilgiler üzerine, içime bi kurt düşüren ve beni derin düşüncelere sokan o kadın karşımda duruyordu. 

Fakat daha da ilginç olan kısmı, az önce ki kelimeler, O kadının ağzından çıkmıştı. 

Salak değildim, anlayabiliyordum. En başından beri şüphelenmemin dışında, zaten ailemin üvey olduğunu bilmem ve bu aile ile haddinden fazla 'Denk' gelmem bu kadar tesadüf olamazdı herhâlde...

Kapının dışına geldiğim sırada, bütün gözler bana dönmüştü. Ben ise kitlenmiş gibi O kadına bakıyordum. 

Beni gördüğünde, yüzündeki nefret dolu ifadesinin yerini şefkat almıştı. Sonra gözlerim el ele tutuştuğu adama döndü. 

Öyle bakışları vardı ki... Tarif edemeyeceğim fakat hayatımda, bana kendimi en iyi hissettiren bakış olduğunu bildiğim bakışlarla bakıyordu. 

ALİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin