The Last Human | Vmin [completed]

12. අවසන් කොටස

අවුරුදු ලක්ෂ දෙකකුත් ගත වෙලා.
JM ඈත බලාගෙන හිටියා. ප්‍රධාන රොබෝ මූලස්ථානයෙ ඉඳගෙන.

කොල පාට ගස් වල පාට පාට මල් පිපිලා... ලොකුම ලොකු රහ නැති වතුර වල.... වේට් මිනිස්සු ඒකට කියන්නෙ සී එක කියලා... වතුරෙන් පිරිලා... ඒ විතරක් නෙවෙයි අයිස් දිය වෙලා.. පාට පාට ලස්සන මාලු පැටවු දිය උන අයිස් වල පීනන ගමන් හිටියා. හැමදේම හොඳින් වෙනවා...!!

මිනිස්සු ගොඩක්ම නැතත් පෘතුවියෙ බොහෝ ප්‍රදේශ වල මිනිස්සු හිටියා. ගොවිතැන් කලා.. සුවදම සුවඳ බත් ඉව්වා. හැමදාම රෑට සාද තිබුනා. පෘතුවිය ජීවයෙන් පිරිලා...

ඔක්සිජන් ලෙවෙල් ඕකේ.. කාබන් ඩයොක්සයිඩ් ලෙවල් ඕකෙ. නයට්‍රිජන් ලෙවල් ඕකෙ.හීලියම් ලෙවෙල් ඕකේ.. වෝටර් ප්‍රසන්ටේජ් ඕකේ... ඒ වගේම අලු පාට වෙලා තිබුණු පෘතුවිය හිමීට හිමීට නිල් පාට වෙන්නත් අරගෙන...

JM ඇතුලු අනිත් රොබෝලගෙ කැපවීම ආයෙත් වරක් සජීවි පෘතුවියක් හදනොකොට  JM හොයා ගත්තා පෘතුවිය බිහි උන මුල් කාලෙ වගේ ආදි සූපයෙන්  DNA නිෂ්පාදනය කරන්න ක්‍රමයක්. ඒකෙ ප්‍රතිපලයක් විදියට ෆොසිල නැතිවම ඔවුන්ට පුලුවන් වෙනවා හෝමෝ සේපියන් විතරක් නෙවෙයි ඉස්සර හිටපු සත්තු පවා නිර්මාණය කරන්න.

ඒ එක්කම රිසර්ච් වල ප්‍රතිපලයක් විදියට JM ට හොයා ගන්න පුලුවන් මතකය කියන්නෙ විකරණය උන එනර්ජි එකක් කියලා. මතකයි විනාශ කරන්න හෝ නිර්මාණය කරන්න බෑ. මනුස්සෙක් මැරුනම මතකය අභ්‍යාවකාශයට මුදා හැරෙනවා. අවුරුදු දහස් ගානක මිනිස්න්ගෙ අභ්‍යාවකාශය පුරා දෝංකාර දෙන ආදරණීය මතක එකතු කරගන්න JM සමත් වෙනවා.

හැමදේම හොඳින් වෙනවා. ඒත් මේ හැමදේම හොඳින් වීම ඇතුළෙ අවුරුදු ගනනාවක් නොවෙනස් වෙන මතකයක් චූටි රොබෝ කෙනෙක් ගෙ චිප් එකක් ඇතුළෙ හිරවෙලා.

එයා හිනා උන විදිය
එයා කෑ ගහපු විදිය
ලැබ් එකෙ මැෂින් එකක් අස්සට ටොමැටෝ සෝස් දැම්ම විදිය
එයාගෙ පන්ඩිත කතා

ඒ විතරක් යෑ.. එයාගෙ කිස්. එයා ගෙ මොට්ට ආදරණීය කතා. පිස්සු හිනාව.

ඒ චූටි රොබෝ ගෙ චිප් එක ඇතුළෙ හරි ගානට පරිස්සම් වෙලා තිබුනා.

ජිමින්ගෙ කිම් ටේහ්‍යුන් ගෙ ආදරණීය මතක!!

චිප් එකක් ඇතුලට හිර වෙලා..

බට්....

___

"JM"

"යස්?"

"එයා නැගිටින්න ලෑස්ති. ඉලෙක්ට්‍රික් ෂොට් එක විතරයි ඕනෙ"

ලැබ් ඇසිස්ටන්ට් JM ලගට ඇවිත් මුමුණන කොට JM හිනා උනා. එයාගෙ කිම් ටේහ්‍යුන් ගෙන් එයා ලග ඉතිරි උන එකම මතක. කිම් ටේහ්‍යුන් ගෙ බොඩි එක අරගෙන යනකොට එයාගෙ ක්ලෝත් වල ඉතිරි උන කිම් ටේහ්‍යුන් ගෙ දුඹුරු පාට ඝනකම් කෙස් ගහට පුලුවන් උනා කිම් ටේහ්‍යුන් ව ප්‍රති නිර්මාණය කරන්න.

"කිම් ටේහ්‍යුන්... ජිමින් එනවා..!!"

JM තනියම මිමිණුවා. අවුරුදු ගානක් පරිස්සමින් රැකබලා ගත්ත JM ගෙ ආදරේ....
එයා මිය ගියත් , මැරෙන්න දුන්නෙ නැති මතක වල අයිති කාරයා...

ලැබ් එකට ඇවිදගෙන ගියපු JM ලැබ් එකෙ වැතිරිලා ඉන්න ටේහ්‍යුන් දිහා බලාගෙන හිටියා. පිය උන ඇස්, තද උන දෙතොල් , පිරුණු කම්මුල්... යස් ඒ හිටියෙ ජිමින්ගෙ හැන්ඩ්සම් ෆේස්....

ඊළග විනාඩියෙ JM ටේහ්‍යුන්ට ඉලෙක්ටික් ෂොට් එක ඇල්ලුවා.... හරියට මීට අවුරුදු ලක්ෂ දෙකකට කලින් කලා වගේ...

ඩොක්ටර්ස් , SJ , ජේකෙ හැමෝම වටවෙලා ඒ දුඹුරු පාට ඇස් විවෘත වෙනකම් බලන් ඉන්නකොට ඒවා ඇස් හිමීට විවෘත උනා.

JM ට හාට් එකක් නොතිබුනත් හාට් බීට් එක එයාගෙ වැඩි වෙනවා දැනෙනකොට ටේහ්‍යුන් ගෙ දුඹුරු පාට ඇස් JM ගෙ නිල් පාට ඇස් එක්ක යා උනා.......

"කිම් ටේහ්‍යුන්?"

"ජිමින්..?"

The end.

__

ඉතින් කතාව ඉවරයි.

මම ගොඩක් ආසාවෙන් ලීව එකක්. ඉවර උනාටත් දුකයි.

කියවපු හැමෝම මොනවාම හරි කියන් යන්න හොදෙ 👀💜

මම බලාපොරොත්තු වෙනව මොනවා හරි හැමෝම කියයි කියලා.

Jimin ටේව ලෝකෙ හරි යනකම් ආයෙ හදන්නෙ නැත්තෙ එයා ආයෙ අසනීප වෙයි කියලා ඈ. එයාලා මුලින්ම ටේව හදනකොට මනුස්සයෙක්ට ඉන්න පුලුවන් තත්වෙ තිබ්බෙ නෑ. ඒක නිසයි ටේ නැති වෙන්නෙ. ආයෙ එයාලා ටේව හදන්නෙ මනුස්සයෙක් ට ජීවත් වෙන්න පුලුවන් කාලෙදි.. ඉතින් එයා මනුස්සෙක්ගෙ පරම ආයුෂ ජීවත් වෙයි.....

ප්‍රශ්න තියෙ නම් අහන්න