kafamda bir sürü sen

2.9

[alâ]

"Tabağa koymaya ne gerek var oğlum? Sonra bunun bulaşıklarını siz yıkamıyorsunuz."

Eymen'in sızlanmaları kulağıma iliştiğinde sanki görebilecekmişim gibi mutfağa doğru bir bakış attım. Lakin tabii ki ne yaptıklarına dair hiçbir şey görememiştim.

Hemen karşımda sessiz sedasız oturan Buket ile Elif de benim gibi oturdukları yere sinmiş, erkeklerin mutfaktaki işlerini bitirmelerini bekliyorduk. Hoş, bu pek de mümkün sayılmıyordu.

Arda bizi dizi izleyip birlikte vakit geçirmek maksadıyla Yavuz ve seymen'in ortak kaldığı eve çağırmıştı. Onun erkek arkadaşlarının yanında kendimi yalnız hissetmemem içinse kız arkadaşlarımı da davet etmişti. Yani Buket ile Elif'i.

Hem son yaşanan olaylar hem de finallere kalan birkaç haftanın öncesinde hep birlikte vakit geçirmenin hepimize iyi geleceğini düşünüyordu. Yanlış da sayılmazdı hani.

Şimdi de mutfakta dışardan sipariş ettiğimiz pizzaları nasıl servis edeceklerini tartışıyordu şapşallar. Biz yardımcı olmak istediğimizde siz burda bugün misafirsiniz dedikleri için biz de bir şey yapamıyorduk. O yüzden onları beklemekten başka çaremiz yoktu.

"Alâ! Kola mı ayran mı?"

Arda'nın mutfaktan bana sorduğu soruya "Kola," diye seslenerek cevap verdim. Ardından ekledim. "Kızlara da kola."

Onlar da aldıkları cevap üzerine geniş salonda ortada duran cam sehpaya her şeyi dizerlerken çok geçmeden tabaklara yerleştirdikleri pizzalarla birlikte yanımıza dönmüşlerdi.

"Tabaklara yerleştirmenize gerek yoktu aslında."

"Ben demiştim işte kardeşim ya!"

Eymen'in konuşması üzerine Yavuz ona bezgince "Yemin ediyorum bugün ben yıkayacağım bulaşıkları. Sus artık lan!" diye cevap verdiğinde Eymen el mahkum susmuştu. Biz kızlar da onların bu atışmasına gülmekle yetinmiştik.

Eymen ile Yavuz'un kaldığı öğrenci evi ikisine yetecek kadardı. Fazla büyük bir ev sayılmazdı ama çok tatlıydı bence. Kahverengi ve siyah tonlarının yoğun olduğu evde bir insanın yaşamını sürdürebilmesine yetecek kadar her şey mevcuttu resmen.

Eymen kurdukları ufak çaplı yemek masasının etrafına oturup kolasından bir yudum aldığında "Neyi bekliyoruz?" demesiyle güldük.

Hep beraber yerdeki sehpanın kenarlarına yerleştiğimizde yanıma tabii ki Arda oturmuştu. Diğer tarafımda da Buket ve Elif, onların yanında da Eymen vardı. Emir ile Yavuz ise Arda'nın tarafında kalmıştı.

"Ben filmi başlatıyorum o zaman."

Hepimiz Emir'i onayladığımızda o da televizyona bağladığı bilgisayarından karar verdiğimiz filmi açmıştı. O esnada da Arda benim önümdeki pizzaya ketçap ile mayonez sıkmakla meşguldü.

İşi bittikten sonra kendi pizzasına da aynı şeyi yaptı. Sonrasında ise keyifli geçen anlarla birlikte hem dizimizi izleyip hem de pizzalarımızın tadını çıkarmıştık.

Film bitene kadar bu böyle devam etmişti. Bir ara filmi durdurup hepimiz tabaklarımızla bardaklarımızı mutfağa taşımıştık. Ardından yağlanan ellerimizi yıkayarak filmin geri kalanına koltuklarda oturarak devam etmiştik.