Bilmiyor annem, her gece yastığın soğuk yüzünde ciğerlerime saplanan ağrıyı. Bilmiyor annem, hâlâ gizli gizli ağladığımı. Bilmiyor annem her resim çizdiğimde hakkında sadece bana benzediğini bildiğim bir adamı aynaya bakarak çizmeye çalıştığımı.
...
Ben çok mutluyum çünkü size upuzunn bir bölüm yazdımm. Sizden de isteğim bu upuzun bölüme bol bol yorum yapmanız...400'ü geçelim ve lütfen hayalet okuyucu olmayalım. Doldurun paragrafları size güveniyorum ❤️
PARAGRAFLARI DİKKATLE OKUYALIM LÜTFEN!
Kitap 2019 yılının eylül-ekim aylarında geçiyor bu arada. Kafa karışıklığı olmasın...
Bölüme bir piyon bırak ♟
Tommee Profitt, Fleurie- Soldier
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar ❤️
8. BÖLÜM: FISILTININ ÇIĞLIĞI
Göğe bakalım, demiş Turgut Uyar.
Hayatın karmaşasından kurtulmak için göğe bakmak gerektiğini öyle bir vurgulamıştı ki ne zaman başımı kaldırıp uçsuz bucaksız alyaya baksam aklıma o gelirdi.
Ben hayatın karmaşasından kurtulmak istememiştim hiç. Hep hayatın içinde olmak, durağan olmamak ve sürekli aktif olarak yaşamak istemiştim.
Her yerde olmak, her konuda fikir sahibi olmak, türlü münazaralara katılmak, bilim dergilerinde sergilenmek için öyle bir çaba vermiştim ki annem sürekli "Ben bir askerim ama sen benden daha çok çalışıyorsun güzelim," demişti.
Lise son sınıfta katıldığım TÜBİTAK projesinde birinci seçilmiş, bir sürü dergiye çıkmıştım. Bilim benim için nefes almaktı. Bir yaşam biçimiydi.
