O gece ormanda bir genç kız koştu. O haber bütün televizyonda yayınlandı.
"Dün gece öldürülen bir kız çocuğu, ismine hala ulaşamıyoruz. Ekiplerimiz bunun hakkında gerekli bilgileri bizimle paylaşmak bulunmaktadır."
Katil her kimse ormanın derinlikle...
Gecikme için kusura bakmayın. Size 20.00'de atacağıma söz verdim ama bazı nedenlerden ötürü atamadım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kalbimi sana emanet ediyorum. Sen yeterki yaşamadığın günler için yaşa diye."
6. BÖLÜM: ORMANA SÜRGÜN
Bir varmış bir yokmuş. Kalbinin derinliklerinde yaşayan bir canavar yaşarmış. Ölmek bilmeyen nefesi hep küçük kızın boynunda işitirmiş. Küçük kız korkarmış canavardan. Canavarlar korkunçtu, çirkindi. Yatağının altında nefesini, haraketlerini hissedermiş. Bitmek bilmeyen sürgün, bir gün sürevermiş.
Küçük kız çocuğu annesine söylemiş: Bu gece sizin yanınızda yatabilir miyim? Diye. Annesi izin vermemiş hatta bağırmış. O gece yatağın altında canavarla birlikte uyuyakalmış. Her gece kafasında cirit atan canavarlar.
O kız büyümüş, büyümüş ve canarlarla uyamayı öğrenmiş. Canavarlar artık iyimiş ve onu karanlıktan kurtarıyormuş.
Küçük kız çocuğu anlamazmış anne ve babadan sevgiyi. Sevgi ne demek hiç bilmezmiş. Birgün anlamış sevgisiz olduğunu geç olmuş ama anlamış.
"Lehça annen ve baban yok biliyorsun. O yüzden müdüre hanımla görüştüm, birazdan burda olur."dedi okulun müdürü. Küçük kız çocuğu ürkekçe başını sallayarak başını yere eğdi. Okulun kış ayındaydırlar ve bir kız Lehça'ya annen yok sevgisiz tekisin diyerek laf söylemişti. Lehça ilk başta bir şey dememişti. Sonra o kız daha da haddini aşınca Lehça, o kızın saçlarını yolmuştu.
Küçük kız çocuğu o zaman anlamıştı sevgizliği.
Kapıyı çalan kadın içeri girip kapıyı kapattı. Müdüre baş selamı verip,"Ne oldu?"dedi kadın. Müdür eliyle koltukları göstererek,"Lütfen oturun."dedi. Kadın koltuğa oturarak,"Dinliyorum."dedi gözleri Lehça'dayken. Müdür arkasına yaslarak herşeyi bir bir anlattı. Küçük kız çocuğunun gözlerinden gelen yaşlar yanaklarından aktı.
"Yani Lehça bir şey yapmadı."dediğinde Müdür kaşlarını çattı."Ne demek birşey yapmadı? Bildiğiniz kızın saçını yolmuş hanımefendi?"dediğinde kadın gözlerini kıstı."Bildiğim kadarıyla öğrenciniz, Lehça'ya tuzak kurup onu bu okuldan attırmaya çalışmış ve göründüğü gibide planı gayette ilerliyor. Dediğim gibi Lehça'nın hiçbir suçu yoktur."
Kadının son sözleri bu olmuş ve Lehça'yı da alarak odadan çıkmıştı. Lehça'yı koltuklara otutturarak dizlerini kırdı."Lehça sana güveniyorum kızım. Ben sana sonsuz güveniyorum."dediğinde Lehça hiç olmadığı kadar mutlu olmuştu ve o gün birşey hissetmişti.
Sevgi.
"Lehça iyi misin?"Eliyle yanaklarıma baskı uyguladı. Kendime en sonunda geldiğimde derin bir nefes alıp verdim. Karahan kendime geldiğimi gördü,"Şükür."dediğinde gözlerim hala kanlı camdaydı. Nereye gitsem felaketti. Sonunda lavobadan çıktığımızda Karahan arka tarafa gitmek isteyince atladım."Bende seninle geleceğim."dediğimde ilk baksa da sonra kafasını sallamıştı.
