Mavi, Güneş: Benim İstanbul'm sensin
"Sen kazandın. Fakat sanma ki ben kaybettim. Hayır sen ne kadar kazansanda, bana en büyük ödülü sen verdin. Senin varlığınla."
12. BÖLÜM: SAVAŞTA AÇAN ÇİÇEK.
"Uyusun da büyüsün ninni
Tıpış tıpış yürüsün ninni
Dandini dandini danalı bebek
Elleri kolları kınalı bebek."
|EZGİ AKSOY|
Annem bana ninniler okurdu. Ninnileri severdim. Annemin kollarında okumasam da annemin her söylemesiyle ağzımı oynatarak bende söylerdim. Sonra uykum geldiği için küçük ellerimle ağzımı kapatarak uyurdum.
Annem ve babam benim ailemdi.
Bir de abim.
Ailem öldüğünde yanlız kaldım. İçime kapandım. Bize bunu yapanlar, şuan yapmayanlardı. Ne kadar istemesem de yaşamak istiyordum. Ben ölmek istemiyordum.
"Ölmek istiyorum, abi."dedim ağlayarak.
Abim önümde diz çökmüş, saçları dağınık, gözleri ağlamaktan kızarmıştı.
"Ölmek nasıl birşey abi?"diye sordum ağlamam durduğunda. Abim ellerini ağzına kapatarak sus dedi.
"Kötü kelime o. Kötü kelimeri hani söylemiyorduk Ezgi?"diye sordu. Dudaklarımı büktüm.
"O gün annem ve babam öldüğünde gerçekten bizi bile isteye mi bıraktılar?"
Abim kaşlarını çattı. "Bunları nerden çıkartıyorsun abiciğim. Bundan sonra sadece sen ve ben varız."
Ona ve belki de en büyük hayatımın en büyük hatasını yaptım.
"Ama ben ölmek istiyorum. Eğer ölürsem, annemin ve babamın yanına hemen gideceğim."
Abim o gün çok üzülmüştü. Hatta hayal bile görmüş bile olabilirim ama yatağa yatarken gece saat gece birinde ağlıyordu çaresizce. "Allahım onun ölmemesi için ne yapmalıyım?" Diye soruyordu.
İki gün sonra birisi aklıma birsey sokmuştu. Durmadan aklıma getiriyor ve düşünüyordum. Abim gün karşıma geçti ve dedi ki,"Sana bu sıraları bir sey mi oldu?"diye sormuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOBE
Teen FictionO gece ormanda bir genç kız koştu. O haber bütün televizyonda yayınlandı. "Dün gece öldürülen bir kız çocuğu, ismine hala ulaşamıyoruz. Ekiplerimiz bunun hakkında gerekli bilgileri bizimle paylaşmak bulunmaktadır." Katil her kimse ormanın derinlikle...
