ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - ΓΙΑΣΕΜΙ

ΚΕΦ 5

Την επόμενη μέρα ο Νιλς και ο ξάδελφος του πήγαν να ελέγξουν το κτίσμα στο λιμάνι, στο οποίο θα στεγαζόταν η ναυτιλιακή εταιρία τους.

Ήταν ένας ισόγειος, ενιαίος, τεράστιος χώρος, ελάχιστα υπερυψωμένος από τον δρόμο. Είχε πέτρινη πρόσοψη και δυο θεόρατους, λευκούς, μαρμάρινους κίονες στην είσοδό του, οι οποίοι κέρδισαν την πρώτη καλή εντύπωση. Τα μάτια τους μαγνητιστήκαν από τα επιβλητικά κιονόκρανα που είχαν την μορφή κεφαλής λέοντα.

- Αυτό και αν είναι σημαδιακό, σχολίασε γελώντας ο Κρις. Το οικόσημο των Κοχέιν σε επιχείρηση που είναι ακόμα στα σπάργανα.

Έσπρωξαν προς τα πάνω τον σιδερένιο καταρράκτη και ξεκλείδωσαν την βαριά τοξοειδή πόρτα. Ενα μεικτό άρωμα από κρασί με γερές δόσεις υγρασίας και κλεισούρας επιτέθηκε στα ρουθούνια τους μόλις διέσχισαν την είσοδο.

Ο νεαρός καπετάνιος έφτασε με μεγάλες δρασκελιές στο κέντρο του χώρου και τον μελέτησε με το γαλάζιο βλέμμα του. Το δυνατό παλαμάκι ενθουσιασμού και το πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης που απλώθηκε στα χείλη του τα έλεγε όλα.

- Συμφωνώ μαζί σου, απάντησε ευχαριστημένος ο Νιλς στην ανείπωτη ερώτηση που έθεσαν τα υψωμένα φρύδια του καπετάνιου.

Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, προτού απεβιώσει, χρησιμοποιούσε τον χώρο ως ποτοποιείο. Παλιά, άδεια βαρέλια που άλλοτε περιείχαν κρασί και μπύρα ήταν στοιβαγμένα σε μια γωνιά. Καρέκλες, πάγκοι, τέσσερα μακρόστενα τραπέζια και ένα ορθογώνιο έπιπλο με ντουλάπια ήταν τα απομεινάρια της προηγούμενης επιχείρησης, σκορπισμένα άτακτα στον χώρο.

Αν και τα έπιπλα ήταν πολυτελή και πανάκριβα, χειροποίητα «Ντουκέν», κανένας συγγενής του ποτοποιού δεν ενδιαφέρθηκε να τα παραλάβει, οπότε αποφάσισαν να τα αξιοποιήσουν όσο καλύτερα μπορούσαν. Αναζήτησαν κάρα από την εταιρία μεταφορών του Αλεξάντερ Κέλεαρ, για να τα μεταφέρουν στον πιο κοντινό επιπλοποιό, ώστε να γίνουν οι σχετικοί καθαρισμοί, γυαλίσματα και μετατροπές των τραπεζιών σε γραφεία με την προσθήκη συρταριών σε κάθε ένα από αυτά.

Κατόπιν ζώστηκαν με όπλα και ξιφίδια και κατευθύνθηκαν προς ένα υπόγειο καπηλειό, που βρισκόταν στον πρώτο παράλληλο δρόμο από την αποβάθρα του λιμανιού.

Ο συγκεκριμένος δρόμος διέθετε πολύ ιδιαίτερα μαγαζιά. Τα πιο δημοφιλή ήταν τα υπόγεια και τα επίγεια καπηλειά.

Οι μεγαλύτερες επιχειρηματικές συμφωνίες και τα πιο ακριβοπληρωμένα συμβόλαια θανάτου είχαν αποφασιστεί πάνω στα ξεχαρβαλωμένα τραπέζια και στις ετοιμόρροπες καρέκλες τους, με συνοδεία από εύγευστα, ψητά κρέατα μα και την βαριά ατμόσφαιρα που δεν ανανεωνόταν συχνά και έζεχνε καμένο λίπος, καπνό και αλκοόλ.